چطور به بازماندگان بلایا و رویدادهای آسیب‌زا کمک کنیم؟
اگر شما یا کسی که می‌شناسید در بحران است و به کمک فوری نیاز دارد لازم است راهکارهای کمک را بدانید تا بتوانید به افراد دیگر و هموطنان خود کمک کنید.
قدم اول برای کمک به افراد در معرض تروما
برخی علائم نیازمند مراقبت فوری هستند. اگر شما یا شخصی که می‌شناسید به آسیب رساندن به خود یا اقدام به خودکشی فکر می‌کند، فوراً به دنبال کمک باشید:
- با پزشک خود تماس بگیرید.
- برای خدمات اضطراری با 115 تماس بگیرید یا به نزدیک‌ترین اورژانس بروید.
- اگر به خاطر پست یک شخص در رسانه‌های اجتماعی نگران هستید، مستقیماً با آن رسانه‌ها تماس بگیرید یا در مواقع اضطراری به 115 تلفن بزنید.
هر اظهار نظری در مورد خودکشی یا آرزوی مرگ را جدی بگیرید، حتی آنهایی که توسط کودکان و نوجوانان گفته می‌شود. حتی اگر باور ندارید که یکی از اعضای خانواده یا دوستتان اقدام به خودکشی کند، به خاطر داشته باشید که آن فرد پریشان است و می‌تواند از کمک شما در درمان بهره ببرد.
کمک در طول روزها و هفته‌های اول
پس از یک فاجعۀ طبیعی یا سایر تروما و رویدادهای آسیب‌زا، اقداماتی وجود دارد که افراد می‌توانند برای کمک به بازماندگان بزرگسال آن رویداد انجام دهند؛ در این صورت، آن بزرگسالان بهتر می‌توانند از کودکان و نوجوانان مراقبت کنند. این اقدامات شامل ایجاد شرایط امن، حفظ آرامش، رفتار دوستانه و برقراری ارتباط است. حساس بودن به افراد تحت استرس و احترام به تصمیمات آنها نیز اهمیت زیادی دارد. در صورت امکان، به این افراد کمک کنید تا:
- غذای گرم داشته باشند.
- مکانی امن برای زندگی پیدا کنند.
- از پزشک یا پرستار کمک بگیرند.
- با عزیزان یا دوستان خود ارتباط برقرار کنند.
- اطلاعاتی در مورد محل دریافت کمک پیدا کنند.
نبایدهای کمک به افراد در معرض تروما
اما غیر از کمک و بایدهایی که وجود دارد، ما چه کارهایی را نباید برای این افراد انجام دهیم:
- مردم را مجبور نکنید داستان آن رویداد را تعریف کنند.
- به دنبال اطلاعات شخصی آنها نباشید.
- جملاتی مانند «همه چیز درست می‌شه» یا «حداقل زنده موندی» را نگویید.
- نگویید که به نظر شما مردم باید چه احساسی داشته باشند یا باید چگونه عمل می‌کردند.
- نگویید مردم دچار این اتفاق شدند، چون سزاوار آن بودند.
- در مورد کمک‌های موجود نظر منفی ندهید.
- قول‌هایی مانند «زود برمی‌گردید خونه» ندهید که نمی‌توانید به آنها عمل کنید.
کمک نیروهای امداد به بازماندگان تروما
در طول یک تجربه آسیب‌زا و بعد از آن، نیروهای امدادی می‌توانند از طرق زیر کمک کنند:
- شناسایی کودکان، نوجوانان و خانواده‌هایی که نیاز به خدمات فوری پزشکی یا سلامت روان دارند.
- ماندن و کمک به آرام کردن کودکان و نوجوانان دچار پریشانی حاد. علائم پریشانی حاد شامل لرزش، پرت‌گویی، از دست دادن قدرت تکلم یا نشان دادن رفتار عجیب است.
- محافظت از کودکان و نوجوانان در برابر خطرات فیزیکی، قرار گرفتن در معرض مناظر و صداهای آسیب‌زای بیشتر و تماشاگران واقعه و رسانه‌ها.
- با مهربانی اما قاطعانه کودکان و نوجوانان را از محل رویداد دور کنند.
- مرتبط کردن کودکان و نوجوانان با خانواده و دوستانشان.
امدادگران می‌توانند با برقراری ارتباط دلسوزانه ترس و اضطراب بازماندگان را کاهش دهند. هنگام برقراری ارتباط با بازماندگان، نیروهای امدادی باید:
- آرام، آهسته و با همدلی صحبت کنند.
- صادق باشند، از پاسخ دادن به سؤالات خارج از حوزهٔ تخصصی خود اجتناب کنند و از حدس و گمان بپرهیزند.
- عواطف و رفتارهای شدید را بپذیرند و تحمل کنند.
