روانکاری دهانه و کانال واژن
وقتی یک زن از نظر جنسی تحریک میشود، واژن دستخوش تغییرات فیزیکی متعددی میشود تا بدن او را برای آمیزش آماده کند. یکی از قابل توجهترین تغییرات افزایش ترشحات واژن است. هدف این ترشحات روانکاری کانال واژن و دهانهٔ واژن است که باعث کاهش اصطکاک با واژن و در نتیجه تحریک بافت آن میشود و آمیزش یا اصطلاحاً دخول را آسانتر میکند. آمیزش دردناک به دلیل روانکاری ناکافی میتواند برای یک زن ناراحتکننده باشد، اما ما میخواهیم تأکید کنیم که روشهای درمانی موفقی برای این مشکل وجود دارد. اگر شما یا همسرتان علائم خشکی واژن را تجربه میکنید، روی بهبود رابطهٔ خود کار کنید یا با یک پزشک مشورت کنید تا یک برنامهٔ درمانی مؤثر ایجاد کنید. گاهی اوقات، حل مشکل به سادگی صرف وقت بیشتر برای معاشقه است. در این مطلب با روانکاری واژن و خشکی واژن آشنا شوید.
روانکاری واژن
وقتی یک زن از نظر جنسی تحریک میشود، ضربان قلب و فشار خون او افزایش مییابد که با جریان خون بیشتر به اندام تناسلی همراه است. افزایش جریان خون منجر به احتقان عروقی یا تورم بافت بدن در اثر افزایش جریان و فشار خون میشود. خود بافت واژن حاوی غدد ترشحکنندهٔ مایع نیست اما افزایش فشار خون در بافت واژن باعث میشود مایعاتی از داخل خون به دیوارهٔ واژن نشت کند. این مایع ترانسودات واژن نامیده میشود. اگر دوربینی در داخل واژن قرار داده شود، این مایع به صورت قطراتی روی دیوارهٔ واژن دیده شود که به هم میپیوندند و به یک لایهٔ نازک تبدیل میشوند. ترانسودات واژینال شفاف، لغزنده و نرم است. این غشا عامل اصلی افزایش رطوبت ناحیه در طول تحریک جنسی است.
ورودی کانال واژن که آنترویتوس نامیده میشود در بین دو لبۀ لابیا مینور قرار دارد. دو نوع غده در نزدیکی ورودی واژن، مخاطی را ترشح میکنند که دهانهٔ واژن را نیز روانکاری میکند. نوع اول، غدد بارتولین یا غدد دهلیزی بزرگتر هستند. آنها در نزدیکی ورودی واژن و در دو طرف دهانهٔ آن قرار دارند. نوع دوم غدد اسکین (شبه پروستاتی) یا غدد دهلیزی کوچکتر هستند که در مجاورت دهانهٔ واژن و در نزدیکی مجرای ادرار قرار دارند. مجرای ادرار درست بالای دهانهٔ واژن قرار دارد. غدد اسکین و بارتولین تنها زمانی مخاط ترشح میکنند که زن از نظر جنسی تحریک شود.
مقدار مایعی که یک زن هنگام برانگیختگی تولید میکند با توجه به سطح برانگیختگی، سن او و اینکه در چه زمانی از چرخهٔ قاعدگی است، متفاوت خواهد بود. همچنین عوامل مختلفی روی سرعت روانکاری طبیعی یا «خیس» شدن یک زن در طول برانگیختگی جنسی اثر میگذارد. وقوع روانکاری سریع در دختران جوانی که در اواخر نوجوانی یا اوایل ۲۰ سالگی هستند، در مراحل اولیهٔ یک رابطه، یا زمانی که شخص به شدت توسط چیز جدیدی برانگیخته شده، معمول است.
روانکاری واژن پس از تحریک توسط یک محرک جنسی جدید، سریعتر از تحریکی که به آن عادت کرده است اتفاق میافتد. زمانی که مغز به سطح خاصی از محرکها عادت میکند، روانکاری کندتر اتفاق میافتد. از لحاظ زمان مورد نیاز برای روانکاری و مقدار مایعی که تولید میشود تفاوت زیادی بین زنان وجود دارد. روانکاری یک پاسخ فیزیولوژیکی است و نبود روانکاری نشان نمیدهد که یک زن از نظر عاطفی هیجانزده یا برانگیخته نشده است.
مطالب بخش آمیزش جنسی را ببینید.
روانکاری ناکافی یا خشکی واژن
روانکاری ناکافی که به عنوان خشکی واژن نیز شناخته میشود، یک اختلال برانگیختگی است که با درد، خارش یا سوزش واژن، دخول دردناک، خونریزی خفیف بعد از دخول، یا ترشحات آبکی، کمی تغییر رنگ داده یا با بوی نامطبوع شناخته میشود. خشکی واژن زمانی به عنوان یک اختلال عملکرد جنسی در نظر گرفته میشود که باعث ناراحتی قابل توجه یا مشکلاتی برای زنان شود.
روانکاری ناکافی یکی از شایعترین اختلالات جنسی زنان است؛ تقریباً 17 درصد از زنان 18 تا 50 ساله مشکلات خشکی واژن را حتی قبل از رسیدن به یائسگی تجربه میکنند و حدود 58 درصد از زنان یائسه با خشکی واژن مواجه میشوند. پیامدهای خشکی واژن هم از نظر شخصی و هم در روابط شخص بسیار گسترده است. این عارضه در برخی موارد با ناراحتی فیزیکی شدید همراه است و علائم آن بسیار شبیه به چند عفونت آمیزشی (STIs) و سایر مشکلات پزشکی مانند عفونتهای قارچی و واژینیت است. حتی اگر شخص دچار یکی از این بیماریها تشخیص داده نشود، باز هم تجربهٔ این علائم، پیشبینی ابتلا به عفونت آمیزشی یا سایر عفونتها و در نتیجه وقت گرفتن از یک متخصص میتواند بسیار اضطرابآور باشد.
علاوه بر این، پذیرش تغییرات بدنی مرتبط با سن میتواند دشوار باشد. ناراحتی مرتبط با خشکی واژن نیز میتواند منجر به از دست دادن عزت نفس و اعتماد به نفس جنسی شود. همچنین مشکلات جنسی میتواند منجر به مشکلاتی در روابط این زنان شود، به ویژه اگر دوست نداشته باشند در مورد علائم، بیعلاقگی به فعالیت جنسی یا درد در حین رابطهٔ جنسی، با شریک زندگی خود صحبت کنند. اما گفتوگوی مؤثر و صریح برای حل هر مشکلی در رابطه ضروری است. علاوه بر این، داشتن همسر یا شریک جنسی حمایتگر میتواند ناراحتی ناشی از خشکی واژن را کاهش دهد.
انجام دخول واژینال در صورت نداشتن روانکاری کافی میتواند باعث پارگیهای کوچک در بافت واژن شود و در نتیجه به تحریک و درد بینجامد. علاوه بر این، پارگیهای بافت واژن مسیرهایی برای عفونتهای آمیزشی ایجاد میکنند. عفونت میتواند از این مسیرها وارد جریان خون شود که خطر ابتلا به عفونت آمیزشی را افزایش میدهد.
در مورد اختلالات جنسی زنان بدانید.
علل روانکاری ناکافی واژن
چه چیزی باعث روانکاری ناکافی میشود؟ روانکاری ناکافی میتواند ناشی از عوامل فیزیولوژیکی، پزشکی یا روانی باشد. محرکهای شیمیایی میتوانند پیاچ یا پ.هاش (PH) طبیعی واژن را تغییر دهند و بافت واژن و نواحی اطراف آن را تحریک کنند که باعث میشود واژن احساس خشکی بیشتری داشته باشد. تجربههای جنسی آسیبزا نیز میتواند باعث اختلالات جنسی از جمله خشکی واژن شود. گاهی اوقات، خشکی واژن تنها به دلیل نبود تحریک جنسی کافی است. در ادامه عوامل مؤثر در خشکی واژن بررسی شده است:
تحریککنندههای شیمیایی
مواد شیمیایی موجود در صابونها، مواد شوینده، محصولات بهداشتی زنانه، محصولات قاعدگی، رنگها و سایر مواد به طور بالقوه برای بافتهای حساس واژن و فرج تحریککننده هستند. این مواد شیمیایی میتوانند پوست را تحریک و واژن را خشکتر کنند یا باعث خارش یا سوزش در واژن شوند. برای کاهش تحریک ناشی از مواد شیمیایی، استفاده از محصولات بهداشتی ملایم و بدون رایحه و محصولات قاعدگی بدون رایحه توصیه میشود. هنگام شستن پارچهای که با ناحیهٔ واژن تماس پیدا میکند، مانند لباس زیر یا حوله، از مواد شویندهٔ بدون عطر و دارای فرمول شویندگی ملایم استفاده کنید.
کاندومها و روانکنندههای شخصی نیز ممکن است حاوی مواد شیمیایی باشند که به طور بالقوه برای واژن تحریککننده هستند و میتوانند علائم روانکاری ناکافی را تشدید کنند. بسیاری از اسپرمکشها حاوی مادهٔ شیمیایی نونوکسینول-۹ هستند که طبق تحقیقات دیوارههای واژن را تحریک و بافت آن را مستعد پارگیهای کوچک میکند. اگر پس از استفادهٔ هر یک از این محصولات متوجه هر گونه سوزشی شدید، فوراً مصرف را قطع کنید و در صورت تداوم تحریک با متخصص مراقبتهای بهداشتی خود تماس بگیرید.
عوامل فیزیولوژیکی
عوامل فیزیولوژیکی که میتوانند باعث خشکی واژن شوند شامل تغییرات هورمونی مرتبط با افزایش سن، بارداری و دوران پس از زایمان هستند. همچنین، استفاده از موادی مانند الکل و سایر مواد مشابه، مخصوصاً مواد مخدر و باربیتوراتها، میتواند پاسخ جنسی زنان را سرکوب کند.
یکی از شایعترین علل خشکی واژن کاهش سطح استروژن درست قبل از یائسگی، در حین یائسگی و بعد از آن است. سطح استروژن پس از زایمان و در دورهٔ شیردهی نیز کاهش مییابد. کلمهٔ استروژن به گروهی از هورمونهای شیمیایی مشابه اشاره دارد. در زنان، این هورمونها مسئول اصلی رشد و توسعهٔ ویژگیهای جنسی زنان هستند. کاهش سطح استروژن باعث آتروفی ولوواژینال میشود؛ آتروفی ولوواژینال وضعیتی است که در آن بافتهای فرج و بافتهای پوشانندهٔ واژن نازکتر، خشکتر و بیانعطافتر میشوند. ترشحات واژن کاهش مییابد و در نتیجه روانکاری کمتر است.
برخی از افرادی که دچار مشکلات جنسی میشوند ممکن است اقدام به خوددرمانی با الکل یا سایر مواد مشابه مانند مواد مخدر یا باربیتوراتها کنند. الکل و سایر داروها ممکن است به کاهش اضطراب در مورد فعالیت جنسی کمک کنند. «مخدر» یک واژهٔ کلی است که برای انواع مواد روانگردان استفاده میشود و شامل آمفتامینهایی مانند کوکائین یا متآمفتامین و مواد افیونی مانند مرفین یا هروئین است. «باربیتورات» به دستهای از داروها اطلاق میشود که به عنوان کندکنندهٔ سیستم اعصاب مرکزی عمل میکنند و اثرهای آرامبخشی دارند. این داروها برای درمان اضطراب و صرع استفاده میشوند، اما به دلیل احتمال وابستگی فیزیکی و روانی، استفاده از آنها تا حد زیادی کنار گذاشته شده است. استفادهٔ منظم یا زیاد از باربیتورات پاسخ جنسی را مهار و میل جنسی را کاهش میدهد.
همچنین، مطالعات نشان دادهاند که با افزایش محتوای الکل خون، معیارهای برانگیختگی فیزیکی، یعنی روانکاری واژن کاهش مییابد. یک مطالعه نیز نشان داد که سوءمصرف طولانیمدت الکل منجر به نداشتن روانکاری در 46 درصد از شرکتکنندگان زن شد. علیرغم این باور غلط که الکل و سایر داروها ممکن است مانند مواد هوسافزا عمل کنند و عملکرد جنسی را افزایش دهند، آنها در واقع میتوانند علائم بسیاری از اختلالات جنسی از جمله خشکی واژن را تشدید کنند.
عوامل پزشکی
برخی داروها و جراحیها نیز میتوانند باعث خشکی واژن شوند. داروهای آلرژی، سرماخوردگی و آسم حاوی آنتیهیستامینها میتوانند سطح رطوبت داخل بدن را کاهش دهند و باعث کاهش روانکاری واژن شوند. روشهای کنترل بارداری هورمونی نیز میتوانند در خشکی واژن نقش داشته باشند. برخی قرصهای ضدبارداری ترکیبی باعث نوسانات هورمونی میشوند که ممکن است باعث خشکی واژن در برخی از زنان شود. آمپول ضدبارداری که با نام تجاری دپو پروورا (Depo-Provera) نیز شناخته میشود، میتواند باعث تغییراتی در مایعات واژن و در نتیجه خشکی واژن شود. اگر زنی به دلیل روش پیشگیری از بارداری، خشکی واژن را تجربه میکند، مهم است که با پزشک خود تماس بگیرد تا یک روش جدید پیشگیری از بارداری پیدا کند که با بدن او سازگاری داشته باشد.
همچنین ثابت شده است که مسدودکنندههای کانال کلسیم و مسدودکنندههای بتا باعث خشکی واژن در برخی از زنان میشوند. این داروها برای درمان فشار خون بالا و میگرن از طریق کاهش ضربان قلب، کاهش نیروی انقباضات قلب، کاهش فشار روی سیستم عروقی و کاهش میزان اکسیژن مورد نیاز قلب برای پمپاژ خون در سراسر بدن استفاده میشوند. کاهش ضربان قلب و فشار خون هنگام برانگیختگی جنسی باعث کاهش جریان خون به اندام تناسلی میشود که یکی از دلایل روانکاری واژن قبل و حین رابطهٔ جنسی است.
برای درمان سرطان پستان در برخی زنان از داروهای ضداستروژن استفاده میشود. این داروها رشد بافت جدید سینه را سرکوب میکنند، اما کاهش استروژن میتواند باعث نازک و خشک شدن بافت واژن شود. سطح پایین استروژن در بدن همچنین میتواند از عوارض جانبی شیمیدرمانی باشد.
همچنین برداشتن هر دو تخمدان با جراحی که به عنوان یائسگی جراحی یا اوفورکتومی شناخته میشود نیز باعث خشکی واژن میشود. تخمدانها محل اصلی تولید استروژن هستند. بنابراین، خارج کردن هر دو تخمدان سطح استروژن را تا حد زیادی کاهش میدهد. در صورت وجود بیماریهای لگنی مانند سرطان تخمدان، ممکن است هر دو تخمدان با جراحی خارج شود. همچنین در صورتی که هورمونهای تولیدشده در بدن باعث تشدید بیماریهای دیگری سرطان پستان یا اندومتریوز شوند، ممکن است هر دو تخمدان بیمار برداشته شود.
درمانهای پزشکی برای اضطراب و سایر شرایط سلامت روان نیز میتواند باعث خشکی واژن شود. برای اطلاعات بیشتر در این مورد که چگونه بیماریهای روانی میتوانند منجر به روانکاری ناکافی واژن شوند، به بخش عوامل روانشناختی زیر نگاه کنید.
عوامل روانشناختی
اضطراب و سایر بیماریهای روانی میتوانند در «پاسخ برانگیختگی جنسی» زنان اختلال ایجاد کنند و در برخی موارد، داروهایی که برای درمان این اختلالات استفاده میشوند با کاهش روانکاری واژن همراه بودهاند. استرس و اضطراب پاسخهای فیزیولوژیکی طبیعی بدن به محرکهای محیطی هستند که آنها را خطرناک تلقی میکند. اختلالات اضطرابی به سطح خیلی بالای عصبیت و اضطراب در غیاب محرکهای استرسزا اشاره دارد. اضطراب با بیشفعالی سیستم عصبی سمپاتیک همراه است که به طور طبیعی برانگیختگی را در زنان مهار میکند. در طول برانگیختگی، اضطراب میتواند توجه شخص را از تحریک جنسی منحرف کند که به کاهش روانکاری در زنان منجر میشود.
داروهای ضدافسردگی نیز میتوانند باعث خشکی واژن شوند. داروهای ضدافسردگی علاوه بر افسردگی برای درمان بیماریهای مختلفی از جمله اختلالات اضطرابی، اختلالات خوردن، اختلالات وسواسی-جبری و دردهای مزمن و غیره استفاده میشوند. انواع مختلفی از داروهای ضدافسردگی وجود دارد، از جمله ضدافسردگیهای سهحلقهای، مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، آنتاگونیستهای دوپامین، و مهارکنندههای مونوآمین اکسیداز (MAOIs). اگرچه مکانیسم دقیقی که از طریق آن داروهای ضدافسردگی باعث ایجاد اختلالات جنسی میشوند ناشناخته است، اما احتمالاً به این دلیل است که این داروها عملکرد انتقالدهندههای عصبی در مغز را مسدود میکنند. انتقالدهندههای عصبی مواد شیمیایی هستند که به سلولهای عصبی در مغز اجازه میدهند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. اگر داروهای ضدافسردگی مصرف میکنید و کاهش روانکاری را به عنوان یک عارضهٔ جانبی دارو تجربه میکنید، مصرف دارو را قطع نکنید و حتماً در مورد راههای کاهش عوارض جانبی دارو با پزشک خود مشورت کنید.
عوامل مرتبط با یک تجربهٔ جنسی آسیبزا
زنانی که در دوران کودکی یا بزرگسالی خشونت جنسی را تجربه کردهاند، بیشتر در معرض ابتلا به اختلال عملکرد جنسی و مشکلاتی در روابط جنسی هستند. سازمان بهداشت جهانی خشونت جنسی را به عنوان هر گونه کنش جنسی اجباری یا بدون رضایت، شامل هر گونه کنش جنسی، تلاش برای انجام یک کنش جنسی، اظهارات جنسی، یا اعمالی که علیه تمایلات جنسی افراد با استفاده از اجبار انجام میشود، توسط هر شخصی، صرفنظر از اینکه چه رابطهای بین او و شخص وجود داد، تعریف میکند. شایعترین اختلالات جنسی گزارششده توسط زنانی که خشونت جنسی را تجربه کردهاند ترس از رابطهٔ جنسی، اختلالات برانگیختگی و اختلالات میل جنسی است.
یک مطالعه نشان داد زنان بازمانده از خشونت جنسی، پس از تعرض جنسی، کاهش روانکاری واژن را گزارش کردهاند. علاوه بر این، همان مطالعه گزارش داد که میل جنسی، برانگیختگی، روانکاری و رضایت کلی با افزایش شدت تعرض جنسی به طور قابل توجهی کاهش مییابد. همچنین تحقیقات قابل توجهی وجود دارد که نشان میدهد زنان بازمانده از خشونت جنسی، تجربیات جنسی را از فیلتر طرحوارههای منفی از خود و طرحوارههای جنسی منفی عبور میدهند و بنابراین احساسات منفی مانند احساس گناه، انزجار، پشیمانی و شرم را هنگام برانگیختگی جنسی تجربه میکنند.
طرحواره به الگوی فکری اشاره دارد که فرد برای سازماندهی و تفسیر اطلاعات از آن استفاده میکند. در این زمینه، طرحوارههای منفی در مورد خود و تمایلات جنسی ناشی از احساس شرم و نقض اعتماد است که با سوءاستفادهٔ جنسی قبلی همراه است. واکنش منفی متعاقب نسبت به فعالیت جنسی باعث میشود دیدن خود به عنوان موجودی دارای میل جنسی برای بازماندگان دشوار شود و اصلاً اثرات مثبت عملکرد جنسی صحیح را از بین میبرد.
بازماندگان خشونت جنسی همچنین در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی، اضطراب یا اختلالات سوءمصرف مواد هستند که میتواند مشکلات مربوط به روانکاری ناکافی واژن را تشدید کند. زنانی که خشکی واژن را در نتیجهٔ خشونت جنسی تجربه میکنند، به یک برنامهٔ درمانی جامعتر نیاز دارند که به ترومای جنسی حلنشده نیز رسیدگی کند.
سایر عوامل خطرساز روانکاری ناکافی واژن
سیگار کشیدن، نداشتن زایمان واژینال و نداشتن فعالیت جنسی با خشکی واژن ارتباط داده شده است. سیگار کشیدن بر گردش خون تأثیر میگذارد و ممکن است باعث شود بافت واژن اکسیژن کافی دریافت نکند که در نتیجه سطح رطوبت و خاصیت ارتجاعی آن را کاهش میدهد. سیگار همچنین اثرهای استروژن طبیعی را در بدن کاهش میدهد و زنان سیگاری زودتر از زنان غیرسیگاری به یائسگی میرسند.
مطالعات همچنین نشان دادهاند زنانی که زایمان طبیعی نداشتهاند نسبت به زنانی که زایمان واژینال داشتهاند بیشتر در معرض علائم روانکاری ناکافی هستند. فقدان فعالیت جنسی نیز به خشکی واژن کمک میکند، زیرا فعالیت جنسی، با یا بدون شریک جنسی، جریان خون به واژن را افزایش میدهد که بافتهای واژن را الاستیک نگه میدارد.
درمان روانکاری ناکافی واژن
خوشبختانه گزینههای درمانی مختلفی برای زنان دچار خشکی واژن وجود دارد. درمانها بر اساس علت روانکاری ناکافی انتخاب میشوند و میتوانند برای هر زنی متفاوت باشند. درمانهای خشکی واژن شامل افزایش زمان صرفشده برای معاشقه و تحریک جنسی قبل از دخول، استفاده از روانکنندههای شخصی و هورموندرمانی است. برخی از راهکارهای درمانی برای روانکاری واژن شامل موارد زیر است:
معاشقهٔ بیشتر
گاهی اوقات علت روانکاری ناکافی و در نتیجه آمیزش دردناک، نبود برانگیختگی کافی است. قبل از هر گونه تماس جنسی، بسیار مهم است که شما و همسرتان با یکدیگر در این مورد که چه چیزی احساس خوبی دارد و چه چیزی برایتان ناخوشایند است، صحبت کنید. در هر مورد، هر دو طرف باید با «بله» گفتن مشتاقانه موافقت کنند. قبل از شروع تماس جنسی مهم است به یاد داشته باشید که رضایت میتواند در هر زمانی لغو شود و آنچه برای یک فرد خوشایند است میتواند برای دیگری احساس خوبی نداشته باشد. اعلام رضایت و امکان گفتوگوی صریح در هر زمان مخصوصاً برای بازماندگان تعرض جنسی اهمیت دارد.
وقتی هر دو طرف رضایت خود را اعلام کردند، میتوانند به تدریج کشف کنند که چه تحریکی حس بهتری را برای آنها دارد. شریکخهای جنسی میتوانند با صرف زمان بیشتر برای معاشقه، برانگیختگی جنسی را افزایش دهند. معاشقه به هر نوع فعالیت جنسی اطلاق میشود که برانگیختگی را افزایش میدهد. برخی از شرکای جنسی ترجیح میدهند با لمس کردن نواحی غیرتناسلی، با ماساژ دادن یا دوش گرفتن با هم شروع کنند. معاشقه همچنین شامل تحریک دستی یا دهانی دستگاه تناسلی است.
ماساژ حسی یک راه عالی برای شروع لمس شریک جنسی و ایجاد هیجان و انتظار است. کلید افزایش برانگیختگی با معاشقه این است که سرعت خود را کم کنید و وقت کافی بگذارید. از آنجا که بدن هر زنی متفاوت است، شرکای جنسی باید در این مورد که چه نوع تحریکی بهترین احساس را دارد با یکدیگر صحبت کنند. برخی از زنان فشار بیشتر را ترجیح میدهند در حالی که برخی دیگر لمس ملایمتری را دوست دارند.
برخی تحریک مستقیم کلیتوریس را که حساسترین قسمت فرج است ترجیح میدهند و برخی دیگر تحریک مستقیم کلیتوریس را ناراحتکننده میدانند و تحریک نواحی اطراف کلیتوریس را ترجیح میدهند. تحریک دهانی شامل استفادهٔ یکی از شرکا از دهان برای تحریک کلیتوریس و نواحی اطراف فرج، از جمله تپهٔ ونوس، دهانهٔ واژن، و لابیای داخلی و خارجی است. فکر خوبی است اگر قبل از اینکه تحریک دهانی مستقیماً روی کلیتوریس متمرکز شود، با بوسیدن یا مکیدن ملایم قسمت بالای ران و شکم و ناحیهٔ اطراف فرج بفهمید که بدن شما یا یک زن که در حال حاضر پارتنر شماست، دریافتکنندهٔ چه واکنشی نشان میدهد. برانگیختگی زمان میبرد و ممکن است روانکاری کافی فوراً انجام نشود.
مزیت اضافهٔ رابطهٔ جنسی دهانی، بزاق است که میتواند به عنوان روانکننده عمل کنند و رابطهٔ جنسی دهانی را برای شخص دریافتکننده راحتتر کند. اگر زنی خشکی واژن و نداشتن روانکاری را تجربه کند، بزاق به تنهایی برای دخول واژینال کافی نیست. قبل از وارد کردن انگشت یا آلت تناسلی مردانه مطمئن شوید که روانکاری کافی وجود دارد.
برخی از زنان ترکیبی از تحریک دهانی و دستی را فوقالعاده لذتبخش میدانند و برخی از شرکای جنسی استفاده از ویبراتور یا سایر اسباببازیهای جنسی را دوست دارند. از ویبراتور برای تحریک فرج و کلیتوریس استفاده میشود که جریان خون را در این ناحیه افزایش میدهد و باعث افزایش روانکاری واژن میشود. استفاده از اسباببازیهای جنسی یا گنجاندن ایدههای جدید در فعالیت جنسی نیز ممکن است سطح برانگیختگی را افزایش دهد. برخی از شرکای جنسی ایفای نقش در فانتزیهای جنسی را فوقالعاده هیجانانگیز میدانند. نقش بازی کردن جایی است که شرکای لباسی میپوشند و نوعی شخصیت یا نقش را بازی میکنند.
برخی افراد متوجه میشوند که این نقش بازی کردن به آنها اجازه میدهد از نظر جنسی مسلطتر یا مطیعتر از حد معمول باشند که میتواند یک تجربهٔ هیجانانگیز و برانگیزاننده باشد. برای برخی دیگر داشتن رابطهٔ جنسی در یک مکان جدید، مانند آشپزخانه، ماشین، یا در یک مکان متفاوتتر، راه هیجانانگیزی برای افزایش برانگیختگی است. این موضوع که بتوانید در یک مکان جدید، هیجانانگیز یا مکانی ممنوع رابطهٔ جنسی داشته باشید بدون اینکه گیر بیفتید، میتواند به خصوص تحریککننده باشد.
مهم است که بدانیم گاهی اوقات معاشقه و تحریک جنسی به تنهایی برای درمان مشکل روانکاری کافی نیست و این هیچ ایرادی ندارد. زنانی که روانکاری کمی دارند هنوز هم میتوانند زندگی جنسی بسیار رضایتبخشی داشته باشند. با بدن خود مهربان باشید و به خودتان زمان بدهید تا درمانهای مختلف را امتحان کنید و در نهایت درمان مناسب خود را پیدا کنید.
روانکنندههای شخصی
بسیاری از زنان متوجه میشوند که افزودن یک روانکننده در طول فعالیت جنسی بسیار لذتبخش است، چه خشکی واژن داشته باشند چه نداشته باشند. روانکنندهها که معمولاً «لوب» یا «لوبریکانت» نامیده میشوند، با کاهش اصطکاک بین اعضای بدن، راحتی و لذت را هنگام دخول افزایش میدهند. افراد برای راحتتر کردن فعالیتهای جنسی با شریک خود، هنگام خودارضایی یا هنگام استفاده از اسباببازی جنسی نیز از روانکننده استفاده میکنند. انواع مختلفی از روانکنندهها وجود دارد که از طیف گستردهای از مواد تشکیل شدهاند. برخی از آنها برای بهبود رابطهٔ جنسی دهانی طعمدار میشوند و برخی دارای احساس گرما یا سوزنسوزن برای تقویت تحریک واژن یا کلیتوریس هستند.
روانکنندههای مبتنی بر آب رایجترین روانکنندهها هستند. آنها معمولاً پس از مدتی خشک میشوند اما در صورت نیاز میتوان آنها را دوباره استفاده کرد. روانکنندههای مبتنی بر سیلیکون نیز قابلاستفاده هستند و زود خشک نمیشوند. ما استفاده از روانکنندههای مبتنی بر آب یا سیلیکون را توصیه میکنیم، زیرا میتوان آنها را با خیال راحت با کاندوم استفاده کرد، زیرا هر محصول روغنی به شدت به کاندوم آسیب میزند. لطفاً توجه داشته باشید که این روانکنندههای شخصی از بارداری جلوگیری نمیکنند و از شخص در برابر عفونتهای آمیزشی نیز محافظت نمیکنند. لوبریکانت یا روانکنندهٔ شخصی در برابر روانکنندهٔ جراحی قرار میگیرند که برای اهداف پزشکی مانند وارد کردن اسپکولوم به واژن استفاده میشوند.
هورموندرمانی
هنگامی که سطح استروژن در بدن شروع به کاهش میکند، جایگزینی آن از طریق هورموندرمانی میتواند عوارض جانبی ناراحتکنندهای مانند کاهش روانکاری را تسکین دهد. داروهای استروژنی تا حدی با افزایش ترشح مایع طبیعی و شفاف واژن و سالم نگه داشتن بافتهای فرج عمل میکنند. استروژن را میتوان به صورت کرم به فرج یا واژن اعمال کرد یا به عنوان شیاف وارد واژن کرد یا به صورت خوراکی مصرف کرد. هنگامی که استروژن به فرج یا واژن اعمال میشود یا به عنوان شیاف وارد میشود، هورمون از طریق پوست جذب بدن و وارد جریان خون میشود.
داروهای استروژن ممکن است برای همه مناسب نباشند و برای زنان باردار یا شیرده توصیه نمیشوند. زنان بالای 65 سال در معرض ریسک بیشتری برای تجربهٔ عوارض جانبی این داروها مانند سکته مغزی، سرطان پستان و مشکلات حافظه هستند. هنگام صحبت با پزشک در مورد استفاده از استروژن، دربارهٔ هر گونه آلرژی به داروها صحبت کنید و او را از داروهایی که در حال حاضر مصرف میکنید، مطلع سازید. درمانهای استروژن را میتوان تنها با نسخه پزشک دریافت کرد. اگر خشکی واژن را تجربه میکنید، با پزشک خود تماس بگیرید و در این مورد که آیا درمانهای استروژن برای شما مناسب هستند یا خیر صحبت کنید.
