چرا اتیسم کودکان تشخیص داده نمیشود؟
پژوهشها، آزمایش و تستهای غربالگری که در زمینهٔ شناخت اتیسم در دنیا وجود دارد، امروزه نحوهٔ تشخیص اتیسم را تا حدی بهبود داده است و بسیاری از کارشناسان بر این باورند که همین اتفاق یکی از دلایل دو برابر شدن شیوع این بیماری نسبت به قبل است، چون در گذشته این اختلال مثل امروز شناختهشده نبود. با این حال، هنوز هم اختلال اتیسم در بسیاری از کودکان تشخیص دادن نمیشود، اما دلیل این اتفاق چیست؟ در این مطلب میتوانید با اختلال طیف اتیسم به شکل خلاصه و برخی از دلایل تشخیص ندادن اتیسم در کودکان آشنا شوید.
اختلال اتیسم چیست؟
اختلال طیف اتیسم یک اختلال تکاملی مغز است که در شیوهٔ برقراری ارتباط، تعامل با مردم و تجربهٔ جهان اطراف تأثیر میگذارد. اتیسم یک اختلال «طیفی» است و به معنای آن خواهد بود که علائمش میتواند از بسیار خفیف تا شدید متغیر باشد. اتیسم بدون درمان میتواند حتی برای کودکانی که خفیفترین علائم را دارند ناتوانکننده باشد، استقلال آنها را محدود کند و بار مالی و هزینههای مادی و عاطفی زیادی روی دوش خانوادهها بگذارد.
دلایل دیر تشخیص دادن یا تشخیص ندادن اتیسم چیست؟
شناسایی اتیسم در کودک برای برخی از پزشکان دشوار است و تشخیص اتیسم نیز قبل از سه سالگی اغلب قطعیت صرف ندارد و احتمالاً در حد شک باقی خواهد ماند. همچنین و هرچند والدین ممکن است قبل از ۱۸ ماهگی کودک متوجه برخی علائم اولیهٔ اتیسم شوند، حتی تحصیلکردهترین پدر و مادرها نیز همیشه نمیدانند چه زمانی و از چه کسانی باید کمک بگیرند. فهم و تشخیص اتیسم به خودی خود دشوار است و وقتی هیچ چیزی دربارهٔ آن نشنیدهاید و نمیدانید از کجا اطلاعات بگیرید دشوارتر هم میشود.
همچنین وقتی ناآشنایی با سیستم درمانی و برنامههای دولتی را در نظر بگیرید روشنتر میشود که چرا این اختلال کمتر معمولاً تشخیص داده میشود که البته فقر نیز نقش خودش را در این میان به خوبی ایفا میکند. کودکان متعلق به طبقهٔ اقتصادی اجتماعی پایینتر و کودکان برخی گروههای فرهنگی و قومی احتمال کمتری برای تشخیص اتیسمشان دارند.
برخی عوامل مؤثر نیز مثل کمبود دسترسی به بیمهٔ سلامت خوب و اعتقادات فرهنگی متفاوت در نبود تشخیص درست نقش دارد و هرچند هیچ درمانی برای اتیسم وجود ندارد اما کارشناسان میگویند مداخله و پیگیری زودهنگام برای کنترل آن حیاتی است. برای مثال، شواهدی وجود دارد که رفتاردرمانی و دیگر شکلهای درمانی به بهرهٔ هوشی بالاتر، توانایی زبانی بهتر و بهبود تطبیقپذیری در کودکان مبتلا به اتیسم منجر میشود.
برخی کارشناسان معتقدند اگر مداخلهٔ رفتاری به اندازهٔ کافی زود شروع شود، مغز کودک مبتلا به اتیسم میتواند اتصالات خود را تغییر دهد تا جایی که دیگر نیازی به کمک نداشته باشد. در حال حاضر، این نزدیکترین شرایط و کار موجود برای مدیریت درمان در دنیاست اما تا زمانی که برخی کودکان مبتلا به اتیسم به هر دلیلی در سایه باقی میمانند و والدین این مشکل را جدی نمیگیرند، آنها و خود والدین نیز از کمکی که نیاز دارند محروم خواهند ماند.
