آبله میمون: علائم، تشخیص و درمان
آبله میمون چیست و چطور به انسان منتقل می‌شود؟ در این مطلب با جواب تمام پرسش‌های خود در مورد آبله میمون، علائم آبله میمون، تشخیص و درمان آبله میمون، همچنین آبله میمون در کودکان، اثر آبله میمون در بارداری و دوران شیردهی آشنا شوید.
آبله میمون چیست؟
آبله میمون بیماری‌ای است که توسط ویروس آبله میمون ایجاد می‌شود. این عفونت ویروسی بین انسان و دام مشترک است، یعنی می‌تواند از حیوانات به انسان سرایت کند. آبله میمون می‌تواند از انسان به انسان و از محیط نیز به انسان سرایت کند.
اما چرا این بیماری آبله میمون نامیده می‌شود؟ این بیماری آبله میمون نامیده می‌شود، زیرا اولین بار در سال 1958 در کلنی‌های میمون‌هایی که برای تحقیقات نگهداری می‌شدند، شناسایی شد. بعدتر و در سال 1970 بود که این بیماری در انسان شناسایی شد.
مطالعاتی برای دنبال کردن و درک بهتر علائم در طول این شیوع جدید در حال انجام است. برای مثال، این مطالعات تلاش می‌کنند بفهمند چه قسمت‌هایی از بدن می‌تواند تحت تأثیر قرار بگیرد و علائم چقدر طول می‌کشد.
هر کسی با علائمی که می‌تواند ناشی از آبله میمون باشد یا هر کسی که با فرد مبتلا به آبله میمون در تماس بوده است، باید به پزشک مراجعه کند.
علائم آبله میمون چیست؟
آبله میمون می‌تواند طیف وسیعی از علائم و نشانه‌ها را ایجاد کند. برخی از افراد مبتلا علائم کمتری دارند، برخی دیگر ممکن است شدیدتر بیمار شوند و به مراقبت در یک مرکز پزشکی نیاز داشته باشند. افرادی که معمولاً ریسک بالاتری دارند شامل زنان باردار، کودکان و افراد دارای نقص سیستم ایمنی هستند. شایع‌ترین علائم آبله میمون که در طول شیوع سال 2022 شناسایی شده‌اند شامل موار زیر است:
- تب
- سردرد
- دردهای عضلانی
- کمردرد
- انرژی پایین
- تورم غدد لنفاوی، که به دنبال یا همراه بثورات پوستی بروز می‌کنند.
در مورد علائم کرونا در کودکان بدانید.
زخم‌ها و بثورات آبله میمون چطور است؟
بثورات ممکن است دو تا سه هفته طول بکشد و می‌تواند صورت، کف دست‌ها، کف پاها، کشالهٔ ران، ناحیهٔ تناسلی یا مقعد را درگیر کند. همچنین این راش‌ها ممکن است در دهان، گلو، مقعد، واژن یا چشم‌ها ظاهر شود.
تعداد زخم‌ها می‌تواند از یک تا چند هزار متغیر باشد. زخم‌های روی پوست به شکل مسطح شروع می‌شوند، سپس پر از مایع می‌شوند، بعد دلمه می‌بندند، خشک می‌شوند و می‌افتند. در این هنگام لایه‌ای تازه از پوست روی محل زخم تشکیل شده است.
علائم معمولاً خودبه‌خود یا با مراقبت‌های حمایتی مانند دارو برای رفع درد یا تب برطرف می‌شوند. تا زمانی که همهٔ زخم‌ها دلمه نبندد، پوسته‌ها نیفتد و لایهٔ جدیدی از پوست زیر آن تشکیل نشود، فرد مبتلا هنوز قابلیت انتقال بیماری را دارد.
آیا آبله میمون باعث بیماری جدی یا مرگ می‌شود؟
در بیشتر موارد، علائم آبله میمون در عرض چند هفته خودبه‌خود برطرف می‌شوند. با این حال، در برخی افراد، عفونت می‌تواند منجر به عوارض پزشکی ثانویه و حتی مرگ شود. بر اساس آنچه از شیوع‌های قبلی آبله میمون می‌دانیم، نوزادان، کودکان و افرادی دارای نقص ایمنی زمینه‌ای ممکن است ریسک بالاتری برای ابتلا به علائم جدی‌تر و مرگ ناشی از آبله میمون داشته باشند.
از عوارض ثانویهٔ آبله میمون می‌توان به عفونت‌های پوستی ثانویه، ذات‌الریه، گیجی و مشکلات چشمی اشاره کرد. عوارض جدیدتر شامل پروکتیت (Proctitis)، یعنی زخم و تورم داخل مقعد که دردناک است و درد یا مشکل هنگام ادرار کردن است.
در گذشته، بین یک تا 10 درصد افراد مبتلا به آبله میمون فوت می‌کردند. البته، توجه به این نکته ضروری است که میزان مرگ‌ومیر در محیط‌های مختلف ممکن است به دلیل برخی عوامل از جمله دسترسی به مراقبت‌های پزشکی متفاوت باشد. علاوه بر این، ارقام گفته‌شده در بالا ممکن است تخمین بالایی باشد، زیرا نظارت بر آبله میمون در گذشته معمولاً محدود بوده است.
با این حال، در کشورهایی که درگیر شیوع کنونی شده‌اند، مرگ‌ومیرهایی گزارش شده است. این نشان می‌دهد که آبله میمون یک بیماری جدی است و مردم باید هر کاری که می‌توانند برای محافظت از خود و دیگران انجام دهند.
آبله میمون چطور از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند؟
آبله میمون از طریق تماس نزدیک با فردی که بثورات پوستی آبله میمون دارد سرایت می‌کند. تماس نزدیک می‌تواند به معنای رودررو بودن، مثلاً در حین صحبت کردن، نفس کشیدن یا آواز خواندن که می‌توانند قطرات یا ذرات معلق کوتاه‌برد ایجاد کنند، تماس پوست به پوست مانند رابطهٔ جنسی واژینال یا مقعدی، تماس دهان به دهان مانند بوسیدن، یا تماس دهان به پوست مانند رابطهٔ جنسی دهانی یا بوسیدن پوست باشد.
همچنین مکانیسم‌های احتمالی انتقال آبله میمون از طریق هوا هنوز به خوبی شناخته نشده و مطالعات برای جمع‌آوری اطلاعات بیشتر در حال انجام است. کارشناسان هنوز در حال مطالعه در مورد مدت‌زمان واگیردار بودن افراد مبتلا به آبله میمون هستند، اما عموماً تا زمانی که تمام زخم‌ها دلمه ببندد، پوسته‌ها بیفتد و لایهٔ جدیدی از پوست در زیر آن تشکیل شود و همهٔ زخم‌های روی چشم‌ها و بدن در دهان، گلو، چشم، واژن و مقعد نیز بهبود یابد، فرد بیمار ناقل تلقی می‌شود.
محیط‌ها می‌توانند به ویروس آبله میمون آلوده شوند. برای مثال، هنگامی که یک فرد مبتلا، لباس، ملافه، حوله، اشیا، وسایل الکترونیکی و سطوح را لمس می‌کند، آنها آلوده به حساب می‌آیند. شخص دیگری که این وسایل را لمس می‌کند، در صورت داشتن هر گونه بریدگی یا ساییدگی پوستی یا لمس چشم‌ها، دهان، بینی یا سایر غشاهای مخاطی خود ممکن است به ویروس آلوده شود.
این نوع انتقال را انتقال فومیت (Fomite) می‌نامند. فومیت یک شیء بی‌جان است که قادر به انتقال عامل بیماری از فردی به فرد دیگر است. تمیز کردن دست‌ها پس از لمس اشیایی که احتمال آلودگی دارند، می‌تواند به جلوگیری از این نوع انتقال کمک کند. همچنین، این امکان وجود دارد که در اثر تنفس ذرات پوستی یا ویروس روی لباس، رختخواب یا حوله به ویروس آلوده شد. کارشناسان هنوز در تلاش هستند تا بفهمند که آیا این شیوۀ انتقال در شیوع فعلی نقش مهمی را ایفا می‌کند یا خیر.
این ویروس همچنین می‌تواند در دوران بارداری به جنین منتقل شود یا در حین زایمان یا پس از تولد از طریق تماس پوست به پوست، یا در اثر تماس نزدیک والدین مبتلا به نوزاد یا کودک سرایت کند.
اگرچه موارد بدون علامت نیز گزارش شده است، اما مشخص نیست که آیا افراد بدون علائم می‌توانند بیماری را منتقل کنند یا این‌که آیا بیماری از طریق سایر مایعات بدن منتقل می‌شود یا خیر.
ویروس آبله میمون زنده در مایع منی نیز یافت شده است، اما هنوز مشخص نیست که عفونت قابلیت انتقال از طریق مایع منی، مایعات واژن، مایعات آمنیوتیک، شیر مادر یا خون را دارد. تحقیقات برای یافتن اطلاعات بیشتر در این مورد که آیا افراد می‌توانند آبله میمون را از طریق تبادل این مایعات در طول و بعد از ابتلا به بیماری دارای علائم سرایت دهند یا خیر، در حال انجام است.
آیا آبله میمون از حیوان به انسان سرایت می‌کند؟
آبله میمون می‌تواند در تماس فیزیکی با حیوانات آلوده، مانند پستانداران غیرانسان، جوندگان زمینی، شاخ‌درازان مثل بز کوهی، غزال یا سنجاب درختی به افراد سرایت کند. تماس نزدیک برای مثال شامل گاز گرفتن یا ایجاد خراش، یا در حین فعالیت‌هایی مانند شکار، کندن پوست، به دام انداختن، آشپزی و تماس با لاشه است.
این ویروس همچنین می‌تواند از طریق خوردن گوشت حیوانات آلوده، درصورتی‌که به طور کامل پخته نشده باشند، منتقل شود. خطر ابتلا به آبله میمون از حیوانات را می‌توان با اجتناب از تماس محافظت‌نشده با حیوانات وحشی، به ویژه آنهایی که بیمار یا مرده هستند، از جمله نبود تماس با گوشت و خون آنها کاهش داد. در کشورهایی که حیوانات حامل آبله میمون هستند، هر غذای حاوی گوشت یا هر نوع قطعات بدن حیوانات باید قبل از خوردن کاملاً پخته شود.
چه کسانی در خطر ابتلا به آبله میمون هستند؟
افرادی که با فرد مبتلا به آبله میمون زندگی می‌کنند یا با آنها تماس نزدیک دارند از جمله تماس جنسی، بیشتر در معرض خطر هستند. هر فردی که با فرد مبتلا به آبله میمون زندگی می‌کند باید اقداماتی را برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری انجام دهد. فرد مبتلا باید مورد ارزیابی پزشک قرار گیرد تا مشخص شود آیا حالش به اندازه‌ای خوب است که در خانه از او مراقبت شود و آیا می‌توان ایزوله‌سازی را به شکل ایمن در خانه انجام داد یا خیر.
پرسنل بخش سلامت باید اقدامات پیشگیرانه و کنترلی را برای محافظت از خود در حین مراقبت از بیماران مبتلا به آبله میمون انجام دهند. نوزادان، کودکان خردسال و افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه‌ای ممکن است ریسک بالاتری برای علائم جدی‌تر و در موارد نادر مرگ ناشی از آبله میمون داشته باشند. بارداری نیز می‌تواند خطر عوارض جانبی مانند سقط جنین یا مرده‌زایی را افزایش دهد.
افرادی که در برابر آبله واکسینه شده‌اند ممکن است تا حدی محافظت در برابر آبله میمون داشته باشند. با این حال، بعید است که افراد جوان‌تر واکسن آبله زده باشند، زیرا واکسیناسیون آبله در بیشتر مناطق جهان پس از ریشه‌کنی این بیماری در سال 1980 متوقف شد. در هر حال، افرادی که در برابر آبله واکسینه شده‌اند نیز باید اقدامات احتیاطی را برای محافظت از خود و دیگران انجام دهند.
چطور از خود و دیگران در برابر آبله میمون محافظت کنید؟
در کشورهایی که حیوانات حامل ویروس آبله میمون هستند، با اجتناب از تماس محافظت‌نشده با حیوانات وحشی، به ویژه حیوانات بیمار یا مرده، از جمله تماس با گوشت و خون آنها از خود محافظت کنید. هر غذای حاوی گوشت یا قطعات بدن حیوانات باید قبل از مصرف کاملاً پخته شود.
با محدود کردن تماس نزدیک با افرادی که مشکوک به آبله میمون هستند یا ابتلای آنها تأیید شده است، خطر ابتلای خود به آبله میمون را کاهش دهید. در مورد بروز آبله میمون در منطقهٔ زندگی خود یا گروه‌های اجتماعی‌ای که با آنها تعامل دارید اطلاعات کسب کنید و با کسانی که در تماس نزدیک با آنها هستید، مخصوصاً تماس جنسی، در مورد علائمی که ممکن است شما یا آنها داشته باشید صحبت صریح و صادقانه‌ای داشته باشید. دست‌های خود را نیز مرتباً با آب و صابون یا دستمال الکلی تمیز کنید.
در محیط‌هایی که ممکن است توسط فرد مبتلا به ویروس آلوده شده باشد، مرتباً سطوح پرتماس را تمیز و ضدعفونی کنید. ضدعفونی‌کننده‌های معمولی خانگی یا محصولات سفیدکننده برای کشتن ویروس آبله میمون کافی است.
اگر فکر می‌کنید ممکن است آبله میمون داشته باشید، می‌توانید با دریافت مشاورهٔ پزشکی و جدا کردن خود از دیگران تا زمان ارزیابی و آزمایش توسط پزشکان، از دیگران محافظت کنید. اگر آبله میمون احتمالی یا تأییدشده دارید، باید تا زمانی که تمام زخم‌های شما دلمه ببندد، دلمه‌ها بیفتد و لایهٔ جدیدی از پوست در زیر آن تشکیل شود و تمام زخم‌های داخل بدن نیز التیام یابد، از دیگران جدا شوید.
این کار از انتقال ویروس به دیگران جلوگیری می‌کند. در این مورد که آیا باید در خانه ایزوله شوید یا در یک مرکز مراقبت‌های پزشکی، از پرسنل ادارهٔ بهداشت سؤال کنید. مادامی که اطلاعات بیشتری در مورد انتقال از طریق مایعات جنسی به دست نیامده است، تا 12 هفته پس از بهبود، از کاندوم به عنوان یک اقدام احتیاطی در حین تماس جنسی استفاده کنید.
آیا آبله میمون می‌تواند با تماس اشیا و سطوح موجود در فضاها منتقل شود؟
شواهدی از شیوع‌های قبلی آبله میمون وجود دارد که نشان می‌دهد فردی پس از دست زدن به اشیا آلوده به آبله میمون مبتلا شده است. اگر اجسام، سطوح و پارچه‌ها توسط فرد مبتلا به آبله میمون لمس شوند می‌توانند به این ویروس آلوده شوند. مشخص شده است که ویروس در برخی از سطوح برای مدتی در شرایط خاص زنده می‌ماند. با این حال، در شیوع فعلی این بیماری، مطالعات در این مورد که آیا مردم می‌توانند آبله میمون را با لمس سطوح و اشیا بگیرند یا خیر، در حال انجام است. در حال حاضر، تقریباً همهٔ موارد ابتلا با تماس نزدیک مانند لمس کردن یا رابطهٔ جنسی مرتبط هستند.
اشیا و سطوح را می‌توان با آب و صابون و مواد ضدعفونی‌کنندهٔ معمولی خانگی یا یک محصول سفیدکننده برای از بین بردن ویروس آبله میمون تمیز کرد.
اگر با فرد مبتلا به آبله میمون تماس داشته‌اید، چه باید کنید؟
اگر علائم آبله میمون دارید یا با فردی که مبتلا به آبله میمون بوده یا محیطی که ممکن است آلوده به ویروس باشد تماس نزدیک داشته‌اید، به مدت 21 روز پس از آخرین باری که در معرض این بیماری قرار گرفته‌اید، خود را از نظر علائم و نشانه‌ها به دقت تحت نظر بگیرید. تا آنجا که می‌توانید ارتباط نزدیک با افراد دیگر را محدود کنید و در صورت اجتناب‌ناپذیر بودن تماس، به دیگران اطلاع دهید که در معرض آبله میمون قرار گرفته‌اید.
اگر فکر می‌کنید علائم آبله میمون را دارید، برای مشاوره، آزمایش و مراقبت‌های پزشکی با پزشک تماس بگیرید. در صورت امکان تا زمان دریافت نتیجهٔ آزمایش، خود را از دیگران جدا کنید و دست‌های خود را نیز مرتباً تمیز کنید.
اگر آزمایش آبله میمون مثبت بود، پزشک مشخص می‌کند که به چه مراقبت‌هایی نیاز دارید و این‌که آیا باید در خانه ایزوله شوید یا در یک مرکز مراقبت‌های پزشکی بستری شوید.
اگر آبله میمون داشته باشید، برای محافظت از دیگران چه کار کنید؟
اگر به آبله میمون مبتلا شدید، پزشک مشخص می‌کند که مراقبت از شما در بیمارستان انجام شود یا در خانه. این انتخاب به چند عامل زیر ارتباط دارد:
- علائم شما چقدر جدی است؟
- آیا عوامل خطری دارید که شما را در معرض خطر بیماری شدید قرار دهد؟
- آیا می‌توانید خطر ابتلا به افراد نزدیکتان را به حداقل برسانید یا خیر؟
اگر به شما توصیه شود در خانه قرنطینه شوید، نباید بیرون بروید. تا حد امکان از دیگرانی که با آنها زندگی می‌کنید به روش‌های زیر محافظت کنید:
- جدا کردن وسایل و چیزهای مورد نیازتان از اعضای خانه
- ایزوله و قرنطینه کردن خود در یک اتاق مجزا
- استفاده از توالت جداگانه، یا تمیز کردن آن پس از هر بار استفاده
- تمیز کردن و ضدعفونی کردن سطوحی که اغلب لمس می‌شوند؛ با آب و صابون و یک ضدعفونی‌کنندهٔ خانگی
- اجتناب از جارو کشیدن با جاروی دستی یا جاروبرقی، چون این کار ممکن است ذرات ویروس را از سطوح بلند کند و باعث آلوده شدن دیگران شود.
- استفاده از ظروف غذاخوری، اشیا و وسایل الکترونیکی جداگانه، یا تمیز کردن آنها با آب و صابون ضدعفونی‌کننده قبل از استفادهٔ دیگران
- استفاده نکردن از حوله، رختخواب یا لباس مشترک
- شست‌وشو شامل شستن لباس‌ها، ملافه، روبالشی، روتختی و حوله‌ها. این را با احتیاط و بدون تکان دادن آنها بلند کنید، آنها را در مسیر بردن به ماشین لباسشویی در یک کیسهٔ پلاستیکی قرار دهید و با آب داغ‌تر از 60 درجه بشویید.
- باز کردن پنجره‌ها برای تهویهٔ هوا
- تشویق همهٔ افراد حاضر در خانه به تمیز کردن مرتب دست‌های خود با آب و صابون یا ضدعفونی‌کنندهٔ دست مبتنی بر الکل
در مدت قرنطینه بودن در خانه، اگر مجبورید با شخص دیگری در یک اتاق باشید یا اگر نمی‌توانید با او تماس نزدیک نداشته باشید، تمام تلاش خود را برای محدود کردن خطر انتقال بیماری به آنها انجام دهید. برای این کار:
- از دست زدن به یکدیگر اجتناب کنید.
- دست‌های خود را به کرات با آب و صابون یا ضدعفونی‌کنندهٔ الکلی تمیز کنید.
- بثورات پوستی خود را با لباس یا بانداژ بپوشانید. این کار را تا زمانی که بتوانید دوباره ایزوله شوید ادامه دهید اما بثورات در صورت نبود پوشش بهتر بهبود می‌یابند.
- پنجره‌های تمام خانه را باز کنید.
- اطمینان حاصل کنید که شما و هر کسی که در اتاق با شماست از ماسک‌های پزشکی مناسب استفاده می‌کنید.
- فاصلهٔ حداقل یک متر از دیگران را حفظ کنید.
اگر نمی‌توانید لباس‌های خود را بشویید و شخص دیگری باید این کار را انجام دهد، او باید از ماسک پزشکی مناسب و دستکش یک‌بارمصرف استفاده کند و اقدامات احتیاطی ذکرشده در بالا را هنگام شست‌وشوی لباس‌ها رعایت کند.
آیا واکسنی برای آبله میمون وجود دارد؟
بله. سه واکسن علیه آبله میمون ساخته شده است. اگرچه ذخیرهٔ این واکسن‌ها در حال حاضر محدود است، اما اگر واکسن به شما ارائه شد، آن را بزنید، زیرا سطح خوبی از محافظت در برابر بیماری ارائه می‌کند. پس از واکسینه شدن، به مراقبت از خود برای جلوگیری از ابتلا و انتقال آبله میمون ادامه دهید، چون پس از واکسینه شدن، چند هفته طول می‌کشد تا در بدن ایمنی ایجاد شود.
همچنین، داده‌هایی در مورد اثربخشی واکسن در شیوع حاضر هنوز وجود ندارد. در نتیجه کارشناسان هنوز نمی‌دانند که واکسن‌ها تا چه حد از ما محافظت می‌کنند و آیا آنها از انتقال بیماری توسط ما به دیگران جلوگیری می‌کنند یا نه.
برخی از کشورها واکسیناسیون را برای افراد در معرض خطر توصیه می‌کنند. سال‌ها تحقیق منجر به ساخت واکسن‌های جدیدتر و ایمن‌تر برای بیماری ریشه‌کن‌شدهٔ آبله شده، که ممکن است برای آبله میمون نیز مفید باشد. دو مورد از این واکسن‌ها (MVA-BN و LC16) برای پیشگیری از آبله میمون تأیید شده‌اند. با این حال، فقط افرادی که در معرض ریسک هستند، مثلاً کسی که با فرد مبتلا به آبله میمون در تماس نزدیک بوده است، باید برای واکسیناسیون در نظر گرفته شوند و واکسیناسیون انبوه در حال حاضر توصیه نمی‌شود.
اگرچه در گذشته نشان داده شده است که واکسن آبله می‌تواند در برابر آبله میمون از شخص محافظت کند، داده‌های فعلی در مورد اثربخشی واکسن‌های جدیدتر آبله/آبله میمون در پیشگیری از آبله میمون در محیط بالینی و در محیط‌های واقعی محدود است. مطالعه روی استفاده از واکسن‌ها برای آبله میمون امکان تولید سریع اطلاعات بیشتر در مورد اثربخشی این واکسن‌ها در محیط‌های مختلف را فراهم می‌کند.
شخص مبتلا به آبله میمون به چه مراقبتی نیاز دارد؟
مراقبت مورد نیاز فرد به علائم و ریسک او برای ابتلا به بیماری شدیدتر ارتباط دارد و افراد باید توصیه‌های پزشک خود را دنبال کنند. علائم عموماً دو تا سه هفته طول می‌کشد و معمولاً خودبه‌خود یا با مراقبت‌های حمایتی مانند دارو برای رفع درد یا تب مانند مسکن‌ها و تب‌بر برطرف می‌شوند.
برای هر فرد مبتلا به آبله میمون مهم است که سطح آب بدنش بالا بماند، خوب غذا بخورد و به اندازهٔ کافی بخوابد. افرادی که قرنطینه می‌شوند باید با انجام کارهایی که برایشان آرامش‌بخش و لذت‌بخش است، حفظ ارتباط با عزیزان با استفاده از تلفن همراه و دیگر فناوری‌ها، ورزش کردن، البته اگر حالشان خوب است و می‌توانند ورزش کنند و درخواست حمایت در زمینهٔ سلامت روان در صورت نیاز از خود مراقبت کنند.
افراد مبتلا به آبله میمون باید از خاراندن پوست خود اجتناب کنند و با تمیز کردن دست‌های خود قبل و بعد از لمس زخم‌ها و خشک نگه داشتن پوست، از بثورات مراقبت کنند. همچنین زخم‌ها باید بدون پوشش باشد، مگر این‌که حضور شخص دیگری در اتاق اجتناب‌ناپذیر باشد که در این صورت باید تا پایان زمان قرنطینه زخم‌ها را با لباس یا یک بانداژ بپوشاند.
بثورات پوستی را می‌توان با آب استریل‌شده یا ضدعفونی‌کننده تمیز نگه داشت. شست‌وشو با آب‌نمک می‌تواند برای زخم‌های دهان استفاده شود و وان آب گرم حاوی جوش شیرین و نمک اپسوم می‌تواند به زخم‌های روی بدن کمک کند. در صورت نیاز می‌توان از استامینوفن برای کمک به کاهش درد ناشی از زخم استفاده کرد. اگر به داروی قوی‌تری برای درد نیاز است، باید از یک پزشک مشاوره بگیرید.
سال‌ها تحقیق در مورد درمان‌های آبله منجر به تولید محصولاتی شده که ممکن است برای درمان آبله میمون نیز مفید باشد. یک داروی ضدویروسی (تکوویریمات) که برای درمان آبله ساخته شده بود در ژانویهٔ 2022 توسط آژانس دارویی اروپا برای درمان آبله میمون در شرایط استثنایی تأیید شد. تجربه در ارتباط این درمان‌ها در بستر شیوع آبله میمون محدود است. به همین دلیل، استفاده از آنها معمولاً با ثبت‌نام در یک کارآزمایی بالینی یا پروتکل دسترسی گسترده همراه با جمع‌آوری اطلاعات همراه است تا آگاهی لازم در مورد بهترین روش استفاده از آنها در آینده را بهبود می‌بخشد.
در حال حاضر در چه مناطقی از دنیا خطر ابتلا به آبله میمون وجود دارد؟
در حال حاضر، شیوع آبله میمون در کشورهایی که این ویروس قبلاً در آن دیده نشده، در جریان است؛ این شامل کشورهایی در اروپا، قاره امریکا، آفریقا، غرب اقیانوس آرام، کشورهای مدیترانه شرقی و آسیای جنوب شرقی است. در سال 2022، در بخش‌هایی از آفریقا که قبلاً مواردی از آبله میمون را گزارش کرده بودند، مانند نیجریه، جمهوری دموکراتیک کنگو و جمهوری آفریقای مرکزی تعداد مواردی بیش از حد معمول گزارش شده است. سازمان جهانی بهداشت با همهٔ کشورهای مبتلاشده برای افزایش نظارت و ارائهٔ راهنمایی در مورد چگونگی جلوگیری از شیوع و نحوهٔ مراقبت از بیماران همکاری می‌کند.
آبله میمون در سال‌های قبل در برخی از کشورهای آفریقایی گزارش شده است. فهرست این کشورها شامل کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری کنگو، ساحل عاج، جمهوری دموکراتیک کنگو، گابن، لیبریا، نیجریه و سیرالئون است. برخی از این کشورها فقط چند مورد ابتلا داشتند و برخی دیگر شیوع مداوم یا مکرر آن را داشته‌اند. موارد گاه به گاهی که در کشورهای دیگر گزارش شده مربوط به سفر اتباع آنها به نیجریه بوده است. شیوع فعلی که بسیاری از کشورها را همزمان تحت تأثیر قرار داده، شبیه شیوع‌های قبلی نیست.
در مورد شیوع آبله میمون در چند کشور در سال 2022 چه می‌دانیم؟
بسیاری از کشورهایی که آبله میمون در آنها به طور معمول یافت نمی‌شود، موارد ابتلا به آبله میمون را در سال 2022 گزارش کرده‌اند. در شیوع کنونی، اکثر موارد؛ و نه همهٔ آنها، در میان مردان، به ویژه مردانی که با مردان رابطهٔ جنسی دارند و اخیراً با یک شریک یا شرکای جدید تماس جنسی داشته‌اند، مشاهده شده است. موارد دیگری نیز در میان زنان و کودکان تأیید شده است. در بسیاری از موارد، علائم کمتر یا متفاوتی نسبت به آنچه در گذشته دیده شده است، گزارش می‌شود.
حالا ما می‌دانیم که این شیوع برای بسیاری و به ویژه افرادی که عزیزان یا جامعه آنها تحت تأثیر قرار گرفته‌اند، نگران‌کننده است. در حال حاضر، مهم این است که آگاهی در مورد آبله میمون را در میان افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند افزایش دهیم و توصیه‌هایی در مورد چگونگی محدود کردن گسترش بیشتر آن بین افراد ارائه دهیم. همچنین مهم است که کارکنان بخش درمان قادر به شناسایی، تشخیص و مراقبت از بیماران باشند. این کمک می‌کند تا به این شیوع پایان داده و از سلامت مردم محافظت شود.
در این راستا، ضروری است که هیچ‌کس به افراد مبتلا انگ نزند، زیرا هر کسی ممکن است به آبله میمون مبتلا شود و این‌که انگ زدن و بدنام‌سازی می‌تواند تلاش‌های کنترلی را تضعیف کند. سازمان جهانی بهداشت در تلاش است تا با نظارت، آمادگی و ابزارهای واکنش به همه‌گیری بیماری آبله میمون، از کشورهای عضو حمایت کند.
همچنین، مطالعاتی در کشورهای درگیرشده در حال انجام است تا مشخص شود که مردم چگونه در معرض آبله میمون قرار می‌گیرند. اقدامات لازم برای ارائهٔ مراقبت‌های پزشکی به افراد آسیب‌دیده و همچنین اعمال مداخلات بهداشت عمومی جهت جلوگیری از گسترش بیشتر بیماری نیز در حال انجام است.
چرا آبله میمون در ژوئیهٔ 2022 یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی در سطح بین‌المللی اعلام شد؟
شما هم ممکن است بپرسید که چرا آبله میمون به عنوان یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی در سطح بین‌المللی اعلام شده است؟ مدیرکل سازمان جهانی بهداشت، دکتر تدروس آدهانوم گبریسوس در 23 ژوئیهٔ 2022 اعلام کرد که شیوع آبله میمون در چند کشور یک وضعیت اورژانسی بهداشت عمومی با جنبهٔ بین‌المللی (PHEIC) است. بر اساس مقررات بین‌المللی، اعلام وضعیت PHEIC بالاترین سطح هشدار بهداشت عمومی جهانی است و می‌تواند هماهنگی، همکاری و همبستگی جهانی را افزایش دهد.
پاسخ هماهنگ جهان می‌تواند انتقال بیماری را متوقف و از گروه‌های آسیب‌پذیر محافظت کند. مدیرکل این سازمان همچنین توصیه‌های موقتی برای کمک به کشورها برای مبارزه با شیوع و تحت کنترل درآوردن آن صادر کرد.
از آغاز شیوع این بیماری در اوایل ماه مه 2022، سازمان جهانی بهداشت این وضعیت فوق‌العاده را بسیار جدی گرفت، به سرعت دستورالعمل‌های بهداشت عمومی و بالینی را صادر کرد، به طور فعال با کشورها مشارکت کرد و صدها دانشمند و محقق را برای سرعت بخشیدن به تحقیق در مورد آبله میمون‌ها و توسعه پتانسیل تشخیص، واکسن‌ها و درمان‌های جدید برای آن فراخواند.
آیا خطر تبدیل شدن آبله میمون به همه‌گیری بعدی وجود دارد؟
آبله میمون به اندازهٔ برخی عفونت‌های دیگر مسری نیست، زیرا مستلزم تماس نزدیک با فرد مبتلا به آبله میمون، برای مثال، برخورد رودررو، تماس پوست به پوست، دهان به پوست یا دهان به دهان، تماس با محیط آلوده یا با حیوان آلوده است. مهم و ضروری است که اکنون همه با هم همکاری کنند تا با آگاه شدن از ریسک ابتلای خود و انجام اقداماتی برای کاهش آن، شیوع آبله میمون را متوقف کنند. در ماه ژوئیه، مدیرکل سازمان جهانی بهداشت شیوع آبله میمون را یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی با جنبهٔ بین‌المللی اعلام کرد و توصیه‌های موقتی برای کمک به کشورها برای مبارزه با شیوع و تحت کنترل درآوردن آن صادر کرد.
این سازمان برای جلوگیری از گسترش بیشتر بیماری، به این شیوع به عنوان یک مسئلۀ دارای اولویت بالا پاسخ می‌دهد. در حال حاضر، جمع‌آوری اطلاعات بیشتر در مورد نحوۀ انتشار ویروس در این شیوع و محافظت از افراد بیشتر در برابر آلوده شدن، اولویت سازمان جهانی بهداشت است؛ افزایش آگاهی ما در مورد این وضعیت جدید به جلوگیری از انتقال بیشتر کمک می‌کند.
در مورد ارتباط آبله میمون و رابطهٔ جنسی چه می‌دانیم؟
آبله میمون می‌تواند از طریق تماس نزدیک از هر نوع، از جمله از طریق بوسیدن، لمس کردن، رابطهٔ جنسی دهانی و دخول واژینال یا مقعدی با فردی آلوده سرایت کند. افرادی که با یک چند شریک جدید رابطهٔ جنسی دارند، بیشترین ریسک ابتلا را دارند. اگرچه ویروس آبله میمون در مایع منی یافت شده است، در حال حاضر مشخص نیست که آیا آبله میمون می‌تواند از طریق منی یا مایعات واژن منتقل شود یا خیر.
اگر رابطهٔ جنسی دارید، به طور منظم خود را از نظر علائم بررسی کنید و از شرکای جنسی خود نیز بخواهید همین کار را انجام دهند. هر فردی که بثورات یا زخم‌های جدید و غیرمعمول دارد باید تا زمانی که از نظر عفونت‌های آمیزشی (STIs) و آبله میمون ارزیابی نشده است، از داشتن رابطهٔ جنسی یا هر نوع تماس نزدیک با دیگران خودداری کند. به یاد داشته باشید که بثورات همچنین می‌توانند در محل‌هایی در داخل بدن که به سختی دیده می‌شوند، از جمله دهان، گلو، اندام تناسلی، واژن و مقعد وجود داشته باشد.
یکی از راه‌های کاهش خطر ابتلا به آبله میمون این است که تعداد شرکای جنسی خود را کاهش دهید. شما می‌توانید قبل از داشتن رابطهٔ جنسی با افراد جدید مدتی صبر کنید، یا تا زمانی که شیوع بیماری تحت کنترل قرار گیرد یا تا زمانی که بتوانید واکسینه شوید، از رابطهٔ جنسی اجتناب کنید و حتی پس از واکسینه شدن، بهتر است تعداد شرکای خود را کاهش دهید، زیرا هیچ واکسنی محافظت 100 درصد ارائه نمی‌دهد و همچنان ممکن است ویروس را به دیگران منتقل کنید. به یاد داشته باشید که چند هفته طول می‌کشد تا واکسن‌ها اثر خود را بگذارند.
پوشیدن کاندوم شما را به طور کامل از ابتلا به آبله میمون محافظت نمی‌کند، اما ممکن است خطر یا میزان قرار گرفتن در معرض آن را کاهش دهد و به محافظت از شما و دیگران در برابر طیف وسیعی از سایر بیماری‌های آمیزشی کمک کند. تا زمانی که اطلاعات بیشتری در مورد سطوح ویروس و عفونت‌زایی بالقوهٔ آن در مایع منی طی دوران پس از بهبود به دست بیاید، به افراد مبتلا به آبله میمون توصیه می‌شود تا 12 هفته پس از بهبود از کاندوم استفاده کنند.
البته، این ویروس نه تنها از طریق تماس جنسی، بلکه از طریق هر نوع تماس نزدیک با فرد آلوده نیز منتشر می‌شود و افرادی که در یک خانه زندگی می‌کنند در معرض ریسک بیشتری هستند. هر فردی که علائمی شبیه آبله میمون دارد، باید فوراً با یک متخصص مشورت کند.
آیا مردانی که با مردان رابطهٔ جنسی دارند بیشتر در معرض ابتلا به آبله میمون هستند؟
خطر ابتلا به آبله میمون به افرادی که از نظر جنسی فعال هستند یا مردانی که با مردان رابطهٔ جنسی دارند محدود نمی‌شود. هر کسی که با فرد دارای علائم تماس نزدیک داشته باشد، در معرض ریسک است. با این حال، بیشتر موارد گزارش‌شده در شیوع فعلی در بین مردانی که با مردان رابطهٔ جنسی دارند، شناسایی شده است. با توجه به این‌که ویروس در حال حاضر در این گروه‌های اجتماعی منتقل می‌شود، مردان همجنس‌گرا در صورت داشتن رابطهٔ جنسی یا تماس نزدیک با فرد مسری در حال حاضر در معرض خطر بیشتری هستند. در مجموع، افرادی که شرکای جنسی متعدد یا جدید دارند در حال حاضر بیشترین ریسک ابتلا را دارند.
سازمان بهداشت جهانی معتقد است، این‌که در حال حاضر گزارش‌های بیشتری از موارد ابتلا به آبله میمون در میان مردان همجنس‌گرا شنیده می‌شود، احتمالاً به دلیل رفتارهای سلامت‌جویانهٔ مثبت در این گروه جمعیتی است، یعنی به این خاطر که آنها بیشتر به پزشک مراجعه می‌کنند. بثورات آبله میمون می‌تواند شبیه برخی از بیماری‌های مقاربتی از جمله تبخال و سفلیس باشد. هرچه اطلاعات بیشتری در مورد شیوع حاضر کسب می‌کنیم، احتمالاً موارد بیشتری را در سایر گروه‌های جامعه شناسایی کنیم. به علاوه، برخی از زنان و کودکان مبتلا به آبله میمون نیز شناسایی شده‌اند.
درگیر کردن و افزایش آگاهی جوامع همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا و سایر مردانی که با مردان رابطهٔ جنسی دارند، برای محافظت از افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، ضروری است. اگر مردی هستید که با مردان دیگر رابطهٔ جنسی دارید، از سطح ریسک خود مطلع باشید و اقداماتی را برای محافظت از خود و دیگران انجام دهید. هر کسی با علائم احتمالی آبله میمون باید فوراً از یک پزشک برای انجام آزمایش و دسترسی به مراقبت مشاوره بگیرد.
پاسخ سازمان جهانی بهداشت به انگ‌زنی و تبعیض مربوط به آبله میمون چیست؟
سازمان بهداشت جهانی WHO می‌گوید: «ما شاهد تبعیض و انگ‌زنی به گروه‌های خاصی از مردم در ارتباط با این شیوع آبله میمون بوده‌ایم. ما می‌خواهیم کاملاً روشن کنیم که این کار پذیرفته نیست. واکنش به شیوع بیماری باید با رعایت کامل اصول تثبیت‌شدهٔ حقوق بشر، همه‌پذیری و حیثیت همهٔ افراد و جوامع باشد. هر کسی که تماس فیزیکی نزدیک از هر نوعی با فرد مبتلا به آبله میمون داشته باشد، صرف‌نظر از این‌که چه کسی است، چه می‌کند، با چه کسی رابطهٔ جنسی دارد یا هر عامل دیگری، در معرض خطر است. انگ زدن به افراد به دلیل بیماری غیرقابل قبول است. انگ‌زنی و بدنام‌سازی تنها اوضاع را بدتر می‌کند و ما را از پایان دادن سریع‌تر به این شیوع باز می‌دارد. ما باید همه با هم متحد شویم تا از هر کسی که مبتلا شده است یا به مراقبت از افراد بیمار کمک می‌کند، حمایت کنیم. ما می‌دانیم که چگونه این بیماری را متوقف کنیم و چگونه از خود و دیگران محافظت کنیم. انگ و تبعیض هرگز پذیرفته نیست و در رابطه با این شیوع نیز غیرقابل قبول است. پس همهٔ ما درگیر این شرایط هستیم و همه با هم با آن مقابله می‌کنیم.»
ارتباط ایدز با آبله میمون چیست؟
آیا در صورت ابتلا به اچ‌آی‌وی، خطر ابتلا به آبله میمون و بروز علائم جدی یا مرگ بر اثر این بیماری بیشتر است؟ هر کسی که با فرد مبتلا به آبله میمون تماس نزدیک داشته باشد در خطر آلوده شدن است.
در صورت درمان نسدن، اچ‌آی‌وی می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد نقص سیستم ایمنی ممکن است در صورت قرار گرفتن در معرض بیماری، احتمال مبتلا شدن و شدید بودن بیماری یا مرگ بر اثر آبله میمونی را افزایش دهد. با این حال، برای درک کامل این موضوع به داده‌های بیشتری نیاز است.
افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه‌ای ممکن است در معرض خطر بروز علائم جدی‌تر آبله میمون باشند. افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی که وضعیت خود را می‌دانند و به درمان دسترسی دارند و به درستی از آن استفاده می‌کنند، می‌توانند به وضعیت «سرکوب ویروسی» دست یابند. این بدان معناست که در صورت استفاده از درمان‌های اچ‌آی‌وی، سیستم ایمنی بدن آنها نسبت به سایر عفونت‌ها کمتر آسیب‌پذیر است. در شیوع فعلی نیز بسیاری از افراد مبتلا به آبله میمون، اچ‌آی‌وی دارند، اما موارد نسبتاً کمی از آبله میمون شدید در میان آنها وجود دارد که احتمالاً به دلیل کنترل خوب اچ‌آی‌وی است. مطالعاتی برای پاسخ بهتر به این سؤالات در حال انجام است.
افراد دارای شرکای جنسی متعدد، از جمله افرادی که با اچ‌آی‌وی زندگی می‌کنند، تشویق می‌شوند اقدامات لازم را برای کاهش خطر قرار گرفتن در معرض آبله میمون انجام دهند؛ از جمله با اجتناب از تماس نزدیک با هر فرد دارای علائم و با اجتناب از موقعیت‌های پرخطر که ممکن است شامل تماس‌های متعدد باشد، حتی با افرادی که ممکن است ندانند آبله میمون دارند. کاهش تعداد شرکای جنسی نیز ممکن است ریسک ابتلا افراد را کاهش دهد.
ارتباط کرونا با ابتلا به آبله میمون چیست؟
آیا در صورت ابتلا به کووید-19 یا ابتلای طولانی‌مدت به کووید-19، خطر ابتلا به آبله میمون یا خطر بروز علائم جدی‌تر بیشتر است؟ این سؤالی است که متخصصان سلامت در حال حاضر سعی در پاسخ به آن دارند. در حال حاضر، ما هنوز نمی‌دانیم که آیا داشتن کووید-19 یا وضعیت پساکووید-19 (کووید طولانی‌مدت) شخص را در برابر آبله میمون آسیب‌پذیرتر می‌کند یا خیر. مطالعات بیشتری در مورد بیمارانی که مبتلا به ویروس عامل بیماری کووید-19 یا وضعیت پساکووید-19 هستند یا در گذشته مبتلا به آن بوده‌اند و اکنون آبله میمون دارند، مورد نیاز است.
اگر در حال حاضر مبتلا به کووید-19 هستید، دستورالعمل‌های سازمان جهانی بهداشت را دنبال کنید. برای جلوگیری از انتقال ویروس از تماس با دیگران خودداری کنید و علائم خود را زیر نظر بگیرید تا بتوانید مراقبت مناسب را دریافت کنید. اگر فکر می‌کنید به وضعیت پساکووید مبتلا هستید، با یک پزشک تماس بگیرید و درمان و مراقبت لازم را دریافت کنید.
آیا کودکان هم آبله میمون می‌گیرند؟
کودکان در صورت تماس نزدیک با فرد دارای علائم می‌توانند آبله میمون بگیرند. داده‌های کشورهایی که قبلاً موارد ابتلا داشته‌اند نشان می‌دهد که کودکان معمولاً بیشتر از نوجوانان و بزرگسالان مستعد ابتلا به علائم شدید آبله میمون هستند. در شیوع فعلی، تعداد کمی از کودکان مبتلا به آبله میمون وجود داشته است. برخی از این کودکان از طریق تماس نزدیک توسط والدین، مراقبان یا سایر اعضای خانواده در معرض ویروس قرار گرفته‌اند. سایر کودکان، نوجوانانی هستند که با فرد مبتلا به آبله میمون ارتباط جنسی داشته‌اند.
اگر کودک علائمی دارد که می‌تواند آبله میمون باشد، چه کاری باید انجام دهیم؟ راش آبله میمون در ابتدا می‌تواند شبیه سایر بیماری‌های رایج دوران کودکی، مانند آبله‌مرغان و دیگر عفونت‌های ویروسی باشد. اگر کودکی که از او مراقبت می‌کنید علائمی دارد که می‌تواند آبله میمون باشد، از یک پزشک مشاوره بگیرید. پزشک به آزمایش و ارائهٔ مراقبت‌های مورد نیاز او کمک خواهد کرد.
کودکان ممکن است بیشتر از بزرگسالان در معرض خطر ابتلا به علائم شدید آبله میمون باشند. آنها باید تا زمان بهبود به دقت تحت نظر باشند تا معلوم شود که آیا به مراقبت‌های اضافی نیاز دارند یا خیر. پزشک یا کارمند بخش بهداشت ممکن است توصیه کند که در یک مرکز بهداشتی از او مراقبت شود. در این شرایط، والدین یا مراقبی که سالم است و ریسک پایینی برای ابتلا به آبله میمون دارد، اجازه خواهد داشت همراه کودک قرنطینه شود.
در مورد آبله میمون در کودک بیشتر بدانید.
عوارض آبله میمون در بارداری چیست؟
تحقیقات بیشتری برای درک بهتر خطرهای آبله میمون در دوران بارداری و چگونگی انتقال این ویروس به جنین در رحم یا نوزاد در حین تولد یا پس از تولد، یا در حین شیردهی مورد نیاز است. اطلاعات موجود نشان می‌دهد که ابتلا به آبله میمون در دوران بارداری می‌تواند برای جنین خطرناک باشد.
اگر باردار هستید، از تماس نزدیک با افراد مبتلا به آبله میمون خودداری کنید. هر کسی که با فرد آلوده تماس نزدیک داشته باشد، صرف‌نظر از باردار بودن یا نبودن، می‌تواند به آبله میمون مبتلا شود.
اگر فکر می‌کنید در معرض آبله میمون قرار گرفته‌اید یا علائمی دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. او به شما کمک می‌کند تا آزمایش شوید و به مراقبت‌های مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنید.
در صورت تشخیص آبله میمون می‌توان شیردهی داشت؟
اگر شیردهی می‌کنید و آبله میمون تأییدشده دارید یا اگر مشکوک به آن هستید، برای مشاوره با پزشک خود صحبت کنید. پزشک خطر انتقال آبله میمون به کودک و همچنین خطر عدم شیردهی به او را ارزیابی خواهد کرد.
اگر امکان ادامهٔ شیردهی و تماس نزدیک برای شما وجود داشته باشد، پزشک توصیه می‌کند که با انجام اقداماتی مانند پوشاندن زخم‌ها و استفاده از ماسک خطر انتقال ویروس را کاهش دهید. خطر آلوده شدن باید به دقت با آسیب و ناراحتی احتمالی ناشی از قطع شیردهی و قطع تماس نزدیک بین والد و کودک متعادل شود. هنوز مشخص نیست که آیا ویروس آبله میمون می‌تواند از طریق شیر مادر منتقل شود یا خیر و به مطالعات بیشتری نیاز است.
آیا ویروس آبله میمون از طریق انتقال خون قابل انتقال است؟
در صورت احساس ناخوشی هرگز نباید خون اهدا کنید. اگر وقت اهدای خون دارید، سلامت خود را ارزیابی کنید و وجود علائم آبله میمون را بررسی کنید. اگر احساس خوبی ندارید، قرار اهدای خون را به زمان دیگری موکول کنید.
پروتکل‌هایی در این مورد که افراد چه زمانی می‌توانند خون بدهند، وجود دارد. همیشه از اهداکننده دربارهٔ احساس و علائمی که در آن زمان دارد، سؤال می‌شود. این کار برای کاهش خطر خون دادن افراد مبتلا به یک بیماری عفونی انجام می‌گیرد.
با این وجود، هنوز هیچ گزارشی مبنی بر انتقال آبله میمون از طریق انتقال خون گزارش نشده است.
آیا قرار گرفتن در معرض آبله‌مرغان قبلی محافظتی در برابر آبله میمون ایجاد می‌کند؟
آبله‌مرغان توسط یک ویروس متفاوت به نام ویروس واریسلا ایجاد می‌شود در نتیجه مواجههٔ قبلی با آبله‌مرغان محافظتی در برابر آبله میمون ناشی از ویروس آبله میمون که یک ویروس ارتوپاکس است ایجاد نمی‌کند.
آیا آزمایشی برای تشخیص آبله میمون در گذشته وجود دارد؟
آزمایش‌هایی وجود دارند که تشخیص می‌دهند آیا شما آنتی‌بادی ارتوپاکس ویروس‌ها را دارید یا خیر. ارتوپاکس ویروس‌ها خانواده ویروس‌هایی است که آبله میمون به آن تعلق دارد. این آزمایش‌ها کمک می‌کنند بفهمید آیا قبلاً علیه آبله یا آبله میمون واکسینه شده‌اید یا آیا در معرض ویروس ارتوپاکس قرار گرفته‌اید یا خیر.
با این حال، آزمایش‌ها نمی‌توانند مشخص کنند که آیا آنتی‌بادی ناشی از واکسن است، یا ویروس آبله میمون یا ارتوپاکس ویروس دیگری که در گذشته در معرض آن قرار گرفته‌اید. به همین دلیل، آزمایش آنتی‌بادی اغلب برای آزمایش مواجهه قبلی با آبله میمون یا تشخیص یک مورد مشکوک جدید استفاده نمی‌شود.
آیا می‌توان دو بار آبله میمون گرفت؟
در حال حاضر، اطلاعات علم از مدت‌زمان ماندگاری ایمنی بدن پس از ابتلا به آبله میمون محدود است. ما هنوز به درستی نمی‌دانیم که آیا عفونت قبلی آبله میمون به شما در برابر عفونت‌های آینده مصونیت می‌دهد یا نه و اگر چنین است، برای چه مدتی. به علاوه، مواردی از ابتلای دوم به این بیماری گزارش شده است. حتی اگر در گذشته به آبله میمون مبتلا شده‌اید، باید هر کاری که می‌توانید برای جلوگیری از ابتلای دوباره انجام دهید.
اگر در گذشته به آبله میمون مبتلا شده‌اید و یکی از اعضای خانواده شما اکنون به آن مبتلاست، می‌توانید با قبول مسئولیت مراقب از او، از دیگران محافظت کنید، زیرا این احتمال که نسبت به دیگران مصونیت بیشتری داشته باشید، بیشتر است. با این حال، هنوز هم باید تمام اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از آلوده شدن به ویروس آبله میمون انجام دهید.
چطور فشار کاری مراکز بهداشتی را کاهش دهید؟
شما می‌توانید با انجام اقدامات لازم برای سالم ماندن، از جمله با رابطهٔ جنسی ایمن‌تر، از مراکز بهداشت شهر خود حمایت کنید. اگر خدمات پزشکی آنلاین، ویدیویی یا تلفنی در دسترس است و برای پاسخ به سؤالات یا علائم شما مناسب است، استفاده از آنها می‌تواند به کاهش فشار روی خدمات پزشکی حضوری کمک کند.
اقدام برای محافظت از خود و دیگران در برابر آبله میمون به کاهش تعداد موارد، پایان دادن به این شیوع و در نتیجه کاهش بار کاری بخش خدمات بهداشتی کمک می‌کند.
اگر علائمی دارید که می‌تواند آبله میمون باشد، حتی درصورتی‌که سرتان خیلی شلوغ باشد، مهم است که برای مشاوره، آزمایش و مراقبت با یک مرکز پزشکی تماس بگیرید. از آنجا که آبله میمون از طریق تماس نزدیک منتشر می‌شود، مراقب باشید که کارکنان بخش بهداشت و درمان را در معرض ویروس قرار ندهید. برای این کار، قبل از مراجعه با آنها تماس بگیرید و به آنها هشدار دهید که مشکوک به علائم آبله میمون هستید. همچنین از ماسک استفاده کنید و پوست خود را با لباس بپوشانید.
