سه سال و سه ماه: درک تفاوتها
سه ماه اول سه سالگی کودکتان تمام شده است. در این مطلب با بخشی از روزهای زندگی کودک در ماه چهارم سه سالگیاش آشنا شوید.
درک تفاوتها
تصور کنید با کودکتان در حال گشتن و خرید توی راهروهای یک فروشگاه زنجیرهای هستید که او ناگهان شخصی را با یک دست مصنوعی میبیند، کودک اول به شخص خیره میشود و بعد ممکن است با صدای بلند بپرسد: «بابا، دستش چرا اینجوریه؟»
بچههای سه ساله نسبت به تفاوتهای میان خود و دیگران به شدت حساس و بینا هستند و از اینکه در مورد آنها با صدای بلند بپرسند هم تردیدی نمیکنند. چرا مو، فرم چشم یا رنگ پوست دیگری متفاوت است؟ چرا آن زن ویلچر دارد؟ آنها واقعاً متعجب و کنجکاو هستند.
اگرچه زمان پرسیدن این سؤالات و بلندی صدای آنها ممکن است شما را خجالتزده کند، اما این سؤالات میتوانند زمینهای برای گفتوگوهای هدفمند در زمانی دیگر و مناسبتر در مورد نژاد، سن، جنسیت یا کمتوانی افراد ایجاد کنند. در زمان پرسش این سؤالات در یک مکان عمومی، سعی کنید به شکل کوتاه و با لحن طبیعی و راحت پاسخ دهید: «فکر کنم اون آقا تصادف کرده و دستش رو از دست داده و بعد پزشکها براش یه دست جدید درست کردن.» توضیحاتتان را در همین حد ساده نگه دارید.
به همین ترتیب و برای مثال، اشاره به اینکه رنگ پوستهای متفاوتی در آدمهای توی دنیا وجود دارد، برای یک کودک سه ساله قابل درکتر است تا بحث عمیقتری دربارهٔ عنوانهایی مثلاً مانند «عرب» یا «جنوبی» و در این صورت، اگر شخصی که فرزندتان در موردش سؤال میکند صدای شما را بشنود هم، از توضیح قابل قبول شما آزرده نخواهد شد.
این سن بسیار خوبی برای آموزش «پذیرش افراد بدون قضاوت» است. اگرچه فرزندتان حالا احتمالاً بیشتر مستعد دیدن تفاوتهاست، اما شما باید به او کمک کنید تا شباهتهای افراد را نیز ببیند. به عنوان مثال: «نیما فقط یه دست داره، اما همسن توئه و دوست داره تاببازی کنه و بخنده، درست مثل تو.» سعی کنید کودک خود را با افراد مختلف آشنا کنید. به عنوان مثال، هنگام دیدار با اقوام سالخورده یا دوستان کمتوان، او را همراهتان ببرید.
در مورد حرف زدن با کودک در مورد کمتوانی و صحبت با کودک در مورد نژاد بدانید.
نکتهٔ والدین: نادیده گرفتن
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که در این سنها کودکتان وقتی با او صحبت میکنید تعلل میکند یا شما را نادیده میگیرد. در چنین مواقعی ممکن است احساس کنید خونتان به جوش بیاید. اما قبل از اینکه عصبانی شوید و ندانید که با عصبانیت خود چه کنید، اگر رفتار فرزندتان را با زبان و کلماتی تا حد امکان واضح و مشخص هدایت کنید نتایج بهتری میگیرید. برای مثال، به جای گفتن «بیا شام بخوریم!»، بگویید: «لطفاً الان لگوهات رو بذار کنار و دستهات رو بشور.»
در مورد حرف گوش نکردن کودکان بدانید.
