بهترین زمان و روش از شیر گرفتن کودک را بدانید

بهترین زمان و روش از شیر گرفتن کودک را بدانید

پزشکان و مشاوران شیردهی اغلب توصیه می‌کنند که تداوم تغذیه با شیر مادر تا پایان دو سالگی ادامه داشته باشد. اما تصمیم در مورد از شیر گرفتن کودک یا نوع تغذیهٔ او با شرایط جسمی و روحی مادر و کودک و همچنین شرایط زندگی و خانواده در ارتباط است. به عنوان مثال ممکن است مادر دچار بیماری یا مشکل خاصی باشد یا به هر دلیلی قادر به شیردهی نباشد. اما غیر از این مورد، بیشتر مادران می‌خواهند بدانند زمان و روش درست برای از شیر گرفتن کودکشان چه وقت و چگونه است که در این مطلب می‌توانید با مواردی مهم در رابطه با از شیر گرفتن کودکتان آشنا شوید.

بهترین زمان و روش از شیر گرفتن کودک

بهترین روش از شیر گرفتن کودک، روش تدریجی است که همراه با عشق و علاقه و در طول چند ماه اتفاق بیفتد. یعنی شما می‌توانید بعد از دو سال کامل که کودک از شیر مادر بهره‌مند شد و پنج وعده در روز؛ یعنی سه وعده غذای اصلی و دو میان‌وعده می‌خورد و نوشیدنی و مایعات را هم با لیوان می‌نوشد، می‌توان یک تا دو وعده شیر پاستوریزه یا آب‌میوهٔ خانگی را جایگزین شیر مادر کرد که باید با لیوان یا فنجان به شیرخوار داده شود. همچنین هر دو تا سه روز یک بار، نباید بیش از یک وعده شیردهی را حذف کنید.

در این زمان خودتان هم پیشنهاد شیر دادن به کودک نکنید و اگر زمانی هم کودک تمایل به شیر خوردن داشت از او دریغ نکنید، به ویژه هنگام بیماری کودک که فقط اشتها به خوردن شیر دارد و غذای دیگری را تحمل نمی‌کند. از شیر گرفتن نباید در زمان بیماری و استرس باشد. در این روش چون از شیر گرفتن آرام‌آرام است، مشکلات عصبی روانی و تغییرات هورمونی مادر که در از شیر گرفتن ناگهانی اتفاق می‌افتد، به وجود نمی‌آید و کودک نیز دچار ضربهٔ روانی نخواهد شد. به این ترتیب کودک کم‌کم علاقه به شیر خوردن را از دست می‌دهد و ممکن است خودش یکدفعه آن را کنار بگذارد.

نکاتی هنگام از شیر گرفتن کودک

روش تدریجی از شیر گرفتن کودک باید با سرعت مشخص و معینی اتفاق بیفتد و سریع بودن این روش ممکن است نتیجه‌ای نداشته باشد. پس رعایت توصیه‌های زیر هنگام از شیر گرفتن کودک می‌تواند مفید باشد:

نسبت به از شیر گرفتن انعطاف‌پذیر باشید: اگر کودک اصرار دارد موقع خواب شیر بخورد به او شیر بدهید تا وقتی که کودک آمادهٔ از شیر گرفتن شود. به این شکل که قبل از خواب و صبح هنگام بیدار شدن شیر خودتان را به کودک بدهید. به تدریج وعده‌های شیر قبل و بعدازظهر را کم کنید. یعنی فاصلهٔ شیر دادن‌ها را بیشتر کنید تا خودبه‌خود یک وعده شیردهی حذف شود. طول مدت شیر خوردن در یک وعده را می‌توانید کوتاه کنید، این کار در کودکان بالای دو سال مؤثر است. در مورد کودکانی که سن بیشتری دارند به تعویق انداختن شیردهی راحت‌تر است. همچنین این کار برای کودکی که به شکل نامنظم شیر می‌خورد مناسب‌تر است و بالاخره وعده‌های شیر خوردن در ساعات شب را به ترتیب یک شب در میان و دو شب در میان کنید تا خود کودک دیگر تقاضای شیر نکند.

از محل قبلی شیردهی دور بمانید: اگر در صندلی یا محل مخصوصی به کودک شیر می‌دادید دیگر از این محل استفاده نکنید تا کودک به یاد شیر خوردن نیفتد و تقاضای شیر نکند. برنامهٔ همیشگی روزانه را نیز کمی عوض کنید. مثلاً اگر او را از مهدکودک برمی‌دارید به جای اینکه خانه بیایید، به فروشگاه یا پارک بروید تا کودک سرگرم شود و هوس شیر خوردن نکند. سرگرمی‌های جدید برایش پیدا کنید مثل خواندن کتاب یا قصه گفتن، اسباب‌بازی جدید، راه رفتن، سواری، مشاهدهٔ سایر کودکان و با این کارها حواس او را پرت کنید. زمان شیر خوردن او را پیش‌بینی کنید و یک میان‌وعده یا یک نوشیدنی مورد علاقهٔ او را همراه داشته باشید. می‌توانید او را به محل مورد علاقه‌اش ببرید تا زمان شیر خوردن را فراموش کند.

از سایر افراد خانواده کمک بگیرید: هنگامی که می‌خواهید شیر دادن وعدهٔ صبح را قطع کنید بهتر است زودتر از کودکتان از خواب بیدار شوید تا هنگام بیدار شدن کودک، همسرتان یا یکی دیگر از اعضای آشنای خانواده در کنارش باشد. اگر کودک موقع بیدار شدن شیر می‌خواهد، یک مراقب یا پدرش باید کمک کند و و او را برای صبحانه همراه خود ببرد و غذای مورد علاقه‌اش را به او بدهد. همچنین لازم است غذاهایی که به کودک می‌دهید سالم و از نظر ارزش غذایی کامل باشد.

جلوی کودک بدون لباس نباشید: اجازه ندهید کودک شما را بدون لباس ببیند و هوس شیر خورن کند. این کار را لازم است برای مدتی رعایت کنید تا او کاملاً نسبت به شیر خوردن از سینهٔ شما بی‌علاقه شود.

خیلی سخت‌گیر نباشید: اگر کودک آشفته است، گریه می‌کند و شیر می‌خواهد و مادر نمی‌تواند او را به هیچ طریقی آرام کند، ممکن است از شیر گرفتن سریع اتفاق افتاده باشد یا لازم باشد روش دیگری به کار برده شود.

همچنین اگر باز هم مطمئن نیستید که کودکتان آماده است یا خیر، با پزشک کودک صحبت کنید. پزشک می‌تواند به شما کمک کند همهٔ مسائل را در نظر و بعد تصمیم بهتر و درست را بگیرید.

با دوستانتان به اشتراک بگذارید

بلاگ مرتبط