اختلال عملکرد جنسی در زنان را بشناسید
مشکلات مداوم و مکرر در پاسخ جنسی، میل جنسی، ارگاسم یا درد، که شما را آزار می‌دهد یا رابطهٔ شما با همسرتان را تیره می‌کند، از نظر پزشکی اختلال عملکرد جنسی تلقی می‌شوند.
اختلال در عملکرد جنسی زنان
مشکلات مداوم و مکرر در پاسخ جنسی، میل جنسی، ارگاسم یا درد، که شما را آزار می‌دهد یا رابطهٔ شما با همسرتان را تیره می‌کند، از نظر پزشکی اختلال عملکرد جنسی تلقی می‌شوند.
بسیاری از زنان فقط در مقطعی از زندگی خود با مشکلاتی در عملکرد جنسی مواجه می‌شوند و برخی، این مشکلات را در تمام طول زندگی خود دارند. اختلال عملکرد جنسی زنان امکان بروز در هر مرحله‌ای از زندگی را دارد. همچنین، این مشکل می‌تواند فقط در موقعیت‌های جنسی خاص یا در تمام موقعیت‌های جنسی رخ دهد.
پاسخ جنسی شامل تعامل پیچیده‌ای بین فیزیولوژی، احساسات، تجربیات، باورها، سبک زندگی و روابط شخص است. اختلال در هر کدام از این اجزا می‌تواند روی میل جنسی، برانگیختگی یا رضایت جنسی اثر بگذارد و درمان اغلب شامل بیش از یک جنبه است.
علائم اختلال عملکرد جنسی زنان
علائم و نشانه‌های اختلال عملکرد جنسی زنان با توجه به نوع اختلال عملکرد جنسی متفاوت و شامل موارد زیر است:
میل جنسی کم: این مشکل شایع‌ترین اختلال عملکرد جنسی زنان است و شامل فقدان علاقهٔ جنسی و نداشتن تمایل به رابطهٔ جنسی است.
اختلال برانگیختگی جنسی: ممکن است میل شما برای رابطهٔ جنسی تغییر نکرده باشد، اما در برانگیختگی مشکل دارید یا نمی‌توانید در طول فعالیت جنسی برانگیخته شوید یا برانگیختگی خود را حفظ کنید.
اختلال ارگاسم: پس از برانگیختگی جنسی کافی و تحریک ادامه‌دار، به طور مداوم یا مکرر در رسیدن به ارگاسم مشکل دارید. در مورد اختلال ارگاسم یا آنورگاسمی بیشتر بدانید.
اختلال درد جنسی: تحریک جنسی یا تماس با واژن برای شما همراه با درد است.
پس اگر مشکلات جنسی بر روابط شما اثر گذاشته یا شما را نگران کرده است، برای ارزیابی از پزشک خود وقت بگیرید.
علل اختلال عملکرد جنسی در زنان
مشکلات جنسی اغلب زمانی ایجاد می‌شود که هورمون‌های شما در نوسان هستند، مثلاً بعد از بچه‌دار شدن یا در دوران یائسگی. بیماری‌های مهم مانند سرطان، دیابت یا بیماری‌های قلبی و عروقی نیز می‌توانند در اختلال عملکرد جنسی نقش داشته باشد. علت‌هایی اغلب مرتبط به هم در نارضایتی یا اختلال عملکرد جنسی نقش دارند. این علل عبارت است از:
علل فیزیکی: تعداد زیادی از بیماری‌ها، از جمله سرطان، نارسایی کلیه، ام‌اس، بیماری قلبی و مشکلات مثانه می‌تواند منجر به اختلال عملکرد جنسی شود. برخی داروها، از جمله بعضی از داروهای ضدافسردگی، داروهای فشار خون، آنتی‌هیستامین‌ها و داروهای شیمی‌درمانی نیز می‌توانند میل جنسی و توانایی بدن برای ارگاسم را کاهش دهند.
علل هورمونی: سطح پایین استروژن پس از یائسگی ممکن است منجر به تغییراتی در بافت اندام‌های تناسلی و پاسخ جنسی شخص شود. کاهش استروژن باعث کاهش جریان خون در ناحیهٔ لگن می‌شود که می‌تواند به کاهش حساسیت ناحیهٔ تناسلی و همچنین نیاز به زمان بیشتر برای ایجاد برانگیختگی و رسیدن به ارگاسم منجر شود.
در دوران یائسگی پوشش واژن نیز نازک‌تر و انعطاف‌پذیرتر می‌شود، به خصوص اگر از نظر جنسی فعال نباشید. این عوامل می‌توانند منجر به مقاربت دردناک یا دیسپارونی شوند. همچنین، میل جنسی نیز با پایین آمدن سطح هورمون‌ها کاهش می‌یابد.
سطح هورمون‌های بدن پس از زایمان و در دوران شیردهی نیز تغییر می‌کند که می‌تواند به خشکی واژن بینجامد و روی تمایل شخص به رابطهٔ جنسی تأثیر بگذارد.
علل روانی و اجتماعی: اضطراب یا افسردگی درمان‌نشده می‌تواند باعث اختلال در عملکرد جنسی شود یا در ایجاد آن نقش داشته باشد. استرس درازمدت و سابقهٔ سوء‌استفادهٔ جنسی نیز ممکن است همین اثر را داشته باشد. نگرانی‌های مربوط به بارداری و مسئولیت‌هایی که تازه‌‌مادرها دارند نیز ممکن است اثرهای مشابهی داشته باشد.
اختلافات درازمدت با شریک زندگی در مورد رابطهٔ جنسی یا سایر جنبه‌های رابطه نیز می‌تواند واکنش جنسی را کاهش دهد. مسائل فرهنگی و مذهبی و مشکلات مربوط به تصویر شخص از بدن خود نیز می‌تواند در این امر مؤثر باشد.
عوامل افزایش‌دهنده در اختلال عملکرد جنسی زنان
برخی عوامل ممکن است ریسک ابتلا به اختلال عملکرد جنسی را افزایش دهند که مهم‌ترین آنها شامل موارد زیر است:
- افسردگی یا اضطراب
- بیماری قلبی و عروقی
- عارضه‌های عصبی، مانند آسیب نخاعی یا ام‌اس (MS)
- عارضه‌های زنان و زایمان، مانند آتروفی واژینال (ولوواژینال) یا عفونت یا لیکن اسکلروز (نوعی بیماری پوستی)
- داروهای خاص، مانند داروهای ضدافسردگی یا داروهای فشار خون
- استرس عاطفی یا روانی، به ویژه درمورد رابطه با همسر
- سابقهٔ سوء‌استفاده و آزار جنسی
پاسخ جنسی اغلب به همان اندازه که به محرک‌های جنسی فیزیکی مرتبط است، با احساسات ما در مورد شریک زندگی‌مان هم ارتباط دارد. پس یکدیگر را دوباره کشف و پیوندتان را تجدید کنیم.
تشخیص اختلال عملکرد جنسی زنان
برای تشخیص اختلال عملکرد جنسی زنان، پزشک ممکن است:
در مورد سابقهٔ جنسی و پزشکی شما صحبت کند: صحبت کردن با پزشک در مورد این مسائل شخصی ممکن است خیلی هم راحت نباشد، اما تمایلات جنسی بخش مهمی از رفاه حال شماست. هرچه بیشتر در مورد سوابق جنسی و مشکلات فعلی خود صریح و صادق باشید، شانس بیشتری برای یافتن درمان‌های مؤثر خواهید داشت.
معاینهٔ لگن را انجام دهد: در طول معاینه، پزشک تغییرات فیزیکی را که بر میزان لذت جنسی تأثیر می‌گذارد، از جمله نازک شدن بافت‌های تناسلی، کاهش قابلیت ارتجاعی پوست، جای زخم و ایجاد بافت اسکار یا درد بررسی می‌کند.
آزمایش خون درخواست کند: پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی بیماری‌های زمینه‌ای که ممکن است در اختلال عملکرد جنسی نقش داشته باشد، توصیه کند.
یک پزشک آگاه همچنین ممکن است شما را به یک مشاور یا روان‌درمانگر متخصص در مشکلات جنسی و رابطه ارجاع دهد.
درمان اختلال عملکرد جنسی زنان
به خاطر داشته باشید که اختلال عملکرد جنسی تنها زمانی مشکل‌ساز است که از بابت آن ناراحت باشید. اگر این مسئله شما را آزار نمی‌دهد، نیازی به درمان ندارید.
از آنجا که اختلال عملکرد جنسی زنان علائم و علل احتمالی زیادی دارد، درمان‌های مورد استفاده متفاوت است. به همین دلیل، اهمیت دارد که نگرانی‌های خود را به پزشک انتقال دهید و همچنین بدن خود و پاسخ جنسی طبیعی خود را بشناسید. همین‌طور اهدافی که برای زندگی جنسی خود دارید در انتخاب روش درمان و ارزیابی مفید بودن یا نبودن آن، تعیین‌کننده است.
برای زنانی که نگرانی‌های جنسی دارند اغلب رویکرد درمانی ترکیبی که هم به مسائل پزشکی و هم به مشکلات رابطه‌ای و عاطفی می‌پردازد، مؤثر است.
درمان غیرپزشکی برای اختلال عملکرد جنسی زنان
برای درمان اختلال عملکرد جنسی، پزشک ممکن است توصیه کند که با این راهکارها شروع کنید:
صحبت کنید و گوش دهید: گفت‌وگوی صریح و باز با همسرتان اثر بسیار زیادی در رضایت جنسی شما دارد. حتی اگر عادت به صحبت در مورد علایق و بیزاری‌های خود ندارید، یادگیری این کار و دادن بازخورد به شیوه‌ای بدون قضاوت و تهدید، زمینه را برای صمیمیت بیشتر شما دو نفر فراهم می‌کند.
سبک زندگی سالم را در پیش بگیرید: الکل را محدود کنید. نوشیدن الکل بیش از حد می‌تواند پاسخ جنسی را کاهش دهد. از نظر بدنی فعال باشید؛ فعالیت فیزیکی منظم می‌تواند استقامت شما را افزایش دهد، خلق و خوی شما را بهبود دهد و احساسات رمانتیک را تقویت کند. راه‌های کاهش استرس را بیاموزید تا بتوانید روی تجربیات جنسی تمرکز کنید و از آنها لذت ببرید.
مشاوره بگیرید: با یک مشاور یا روان‌درمانگر متخصص در مشکلات جنسی و رابطه‌ای صحبت کنید. روان‌درمانی اغلب شامل آموزش در مورد چگونگی بهینه‌سازی پاسخ جنسی بدن، راه‌هایی برای افزایش صمیمیت با همسرتان و توصیه‌هایی برای خواندن مطالب مرتبط یا انجام تمرین‌های مخصوص زوج‌هاست.
از روان‌کننده استفاده کنید: اگر دچار خشکی واژن هستید یا در حین رابطهٔ جنسی درد دارید، استفاده از روان‌کنندهٔ واژن یا همان لوبریکانت ممکن است در حین نزدیکی مفید باشد.
ابزارهای موجود را امتحان کنید: برانگیختگی جنسی ممکن است با تحریک کلیتوریس افزایش یابد. به عنوان مثال، برای تحریک کلیتوریس می‌توانید از یک ویبراتور استفاده کنید.
درمان پزشکی برای اختلال عملکرد جنسی زنان
درمان مؤثر اختلال عملکرد جنسی اغلب مستلزم پرداختن به یک بیماری زمینه‌ای یا تغییرات هورمونی است. در این راستا، پزشک ممکن است پیشنهاد کند دارویی را که مصرف می‌کنید تغییر دهید یا داروی جدیدی را تجویز کند. درمان‌های احتمالی برای اختلال عملکرد جنسی زنان می‌تواند شامل موارد زیر باشد، فقط یادمان باشد هیچ گونه دارویی را بدون تجویز و مشورت با پزشک مصرف نکنیم:
استروژن‌درمانی: استروژن‌درمانی موضعی به شکل حلقهٔ واژینال، کرم یا قرص ارائه می‌شود. این درمان با بهبود قوام عضلانی و حالت کشسانی بافت واژن، افزایش جریان خون واژن و افزایش روان‌کاری واژن به بهبود عملکرد جنسی کمک می‌کند. ریسک‌های هورمون‌درمانی ممکن است با توجه به سن شما، ریسک شما برای سایر مشکلات سلامت مانند بیماری قلبی و عروقی و سرطان، دز و نوع هورمون و این نکته که استروژن به تنهایی یا در ترکیب با پروژسترون است، متفاوت باشد. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات این درمان صحبت کنید. در برخی موارد، درمان هورمونی ممکن است مستلزم نظارت دقیق پزشک روی واکنش شما باشد.
اوسپمیفن (Osphena): اوسپمیفن (Flibanserin) یک تعدیل‌کنندهٔ انتخابی گیرندهٔ استروژن است که به کاهش درد هنگام رابطهٔ جنسی برای زنان مبتلا به آتروفی واژینال کمک می‌کند.
آندروژن‌درمانی: داروهای آندروژن حاوی تستوسترون هستند. تستوسترون هورمونی است که در عملکرد جنسی سالم در زنان و مردان نقش دارد، اما زنان سطح بسیار پایین‌تری از آن دارند. درمان آندروژن برای اختلال عملکرد جنسی موضوعی بحث‌برانگیز است. برخی مطالعات نشان داده است که این درمان برای زنانی که سطح تستوسترون پایینی دارند و دچار اختلال عملکرد جنسی هستند، مفید است. مطالعات دیگری وجود دارد که فواید کم یا فقدان هیچ فایده‌ای را نشان می‌دهد.
فلیبانسرین (Addyi): فلیبانسرین (Flibanserin) که در اصل به عنوان یک داروی ضدافسردگی ساخته شده است، از سوی سازمان غذا و داروی FDA به عنوان درمانی برای کاهش میل جنسی در زنان یائسه تأیید شده است. فلیبانسرین (ادی) که یک قرص روزانه است می‌تواند میل جنسی را در زنانی که میل جنسی پایینی دارند و از این موضوع نارحت هستند تقویت کند. عوارض جانبی بالقوه جدی این دارو شامل فشار خون پایین، خواب‌آلودگی، حالت تهوع، خستگی، سرگیجه و غش است، به ویژه اگر دارو با الکل مخلوط شود. کارشناسان توصیه می‌کنند اگر بعد از هشت هفته مصرف، بهبود در میل جنسی خود مشاهده نکردید، مصرف دارو را متوقف کنید.
برملانوتید (Vyleesi): برملانوتید (Bremelanotide) یکی از دیگر درمان‌های مورد تأیید FDA برای کاهش میل جنسی در زنان در دورهٔ پیش از یائسگی است. این دارو تزریقی است که قبل از فعالیت جنسی پیش‌بینی‌شده به خودتان و درست زیر پوست شکم یا ران تزریق می‌کنید.
برخی زنان با مصرف این دارو حالت تهوع را تجربه می‌کنند که بعد از تزریق اول شایع‌تر است اما معمولاً با تزریق دوم بهبود می‌یابد. سایر عوارض جانبی شامل استفراغ، برافروختگی، سردرد و واکنش پوستی در محل تزریق است.
درمان‌های بالقوهٔ نیازمند تحقیقات بیشتر
برای این‌که بتوان گزینه‌های زیر را برای درمان اختلال عملکرد جنسی زنان توصیه کرد، به تحقیقات بیشتری نیاز است. درمان‌های بالقوه‌ای که نیاز به تحقیقات بیشتری دارند شامل اینهاست:
تیبولون (Tibolone): تیبولون یک داروی استروئیدی مصنوعی است که در اروپا و استرالیا برای درمان پوکی استخوان پس از یائسگی استفاده می‌شود. به دلیل نگرانی در مورد افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان و سکتهٔ مغزی در زنانی که تیبولون مصرف می‌کنند، این دارو توسط FDA تأیید نشده است.
مهارکننده‌های فسفودی‌استراز (Phosphodiesterase inhibitors): این گروه از داروها در درمان اختلال نعوظ در مردان موفق بوده‌اند، اما در درمان اختلال عملکرد جنسی زنان به آن خوبی عمل نمی‌کنند. مطالعاتی که در مورد اثربخشی این داروها در زنان انجام شده است، نتایج متناقضی را نشان می‌دهد.
داروی سیلدنافیل (Revatio، Viagra) نیز ممکن است برای برخی از زنانی که در نتیجهٔ مصرف مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) دچار اختلال عملکرد جنسی شده‌اند، مفید باشد. مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین یک دسته از داروهای مورد استفاده برای درمان افسردگی است. اگر از نیتروگلیسیرین برای آنژین، که نوعی درد قفسهٔ سینه ناشی از کاهش جریان خون به قلب است استفاده می‌کنید، سیلدنافیل (Sildenafil) مصرف نکنید.
مسائل مؤثر در اختلال عملکرد جنسی زنان معمولاً پیچیده است، بنابراین اگر سایر عوامل عاطفی یا اجتماعی حل‌نشده باقی بمانند، حتی بهترین داروها نیز احتمالاً مؤثر نیستند.
سبک زندگی و درمان‌های خانگی برای اختلال عملکرد جنسی زنان
برای تقویت سلامت جنسی خود، راهی بیابید که بتوانید با تمایلات جنسی خود راحت باشید، عزت نفس خود را افزایش دهید و بدن خود را همان‌طور که هست بپذیرید. سعی کنید این عادت‌های سبک زندگی سالم را در پیش بگیرید:
از مصرف زیاد الکل خودداری کنید: نوشیدن بیش از حد الکل باعث کاهش پاسخ جنسی می‌شود.
سیگار نکشید: کشیدن سیگار جریان خون را در سراسر بدن محدود می‌کند. کمتر بودن خونی که به اندام‌های جنسی شما می‌رسد به معنای این است که می‌توانید کاهش تحریک جنسی و پاسخ ارگاسم را تجربه کنید.
فعالیت بدنی داشته باشید: ورزش هوازی منظم استقامت شما را افزایش می‌دهد، تصویر شما از بدنتان را بهبود می‌بخشد و خلق و خوی شما بهتر می‌کند. این شرایط می‌تواند کمک کند که در مواقع بیشتری احساسات رمانتیک داشته باشید.
زمانی را برای اوقات فراغت و استراحت اختصاص دهید: راه‌های کاهش استرس را بیاموزید و به خودتان اجازه دهید در میانۀ استرس‌های روزمره، ریلکس کنید. آرام بودن می‌تواند توانایی شما برای تمرکز بر تجربیات جنسی را افزایش دهد و به شما در دستیابی به برانگیختگی و ارگاسم رضایت‌بخش کمک کند.
طب جایگزین برای اختلال عملکرد جنسی زنان
در مورد درمان‌های جایگزین تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما درمان‌هایی که ممکن است به بهبود رضایت جنسی کمک کنند عبارت‌اند از:
ذهن‌آگاهی: این نوع مراقبه و مدیتیشن، مبتنی بر افزایش آگاهی و پذیرش زندگی در لحظهٔ حال است. در طول مراقبه روی آنچه همان لحظه تجربه می‌کنید، مثلاً جریان تنفستان تمرکز می‌کنید. شما می‌توانید افکار و احساسات خود را از بیرون تماشا کنید، اما اجازه می‌دهید بدون قضاوت عبور کنند.
طب سوزنی: طب سوزنی شامل وارد کردن سوزن‌های بسیار نازک به پوست در نقاط استراتژیک بدن است. طب سوزنی ممکن است اثر مثبتی بر کاهش میل جنسی و مشکلات روان‌کاری واژن داشته باشد، به خصوص اگر این مشکلات مربوط به استفاده از برخی داروهای ضدافسردگی باشد.
یوگا: در طول یوگا، شما یک سری پوزیشن‌ها و تمرینات تنفسی کنترل‌شده را برای داشتن بدنی انعطاف‌پذیر و ذهنی آرام انجام می‌دهید. هدف شاخه‌های خاصی از یوگا هدایت انرژی جنسی بدن و بهبود عملکرد جنسی است.
همچنین برخی مکمل‌های گیاهی و روغن‌های موضعی به عنوان افزایش‌دهندهٔ میل و لذت جنسی تبلیغ می‌شوند. با این حال، این محصولات به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند. همچنین، یکی از این محصولات دارای خواص استروژن‌مانند است و ممکن است باعث رشد تومورهای پستان شود که برای رشد نیازمند استروژن هستند. به‌طورکلی، قبل از استفادهٔ هر گونه داروی گیاهی یا روغن موضعی با پزشک خود صحبت کنید.
مقابله و حمایت
در هر مرحله از زندگی، سطح میل، برانگیختگی و رضایت جنسی شما می‌تواند تغییر کند. برای سازگاری بهتر به پیشنهادهای زیر دقت کنید:
بدن خود را بشناسید: و بفهمید چه چیزی باعث پاسخ جنسی سالم شما می‌شود. هرچه شما و همسرتان بیشتر در مورد جنبه‌های فیزیکی بدن و نحوهٔ عملکرد آن بدانید، بهتر می‌توانید راه‌هایی برای کاهش مشکلات جنسی پیدا کنید.
اطلاعات کسب کنید: از پزشک خود بخواهید مطالب آموزشی را به شما معرفی کند تا بفهمید مسائلی مانند افزایش سن، بیماری‌ها، بارداری، یائسگی و داروها ممکن است چه اثری بر زندگی جنسی شما بگذارد.
با صراحت و صداقت با همسرتان صحبت کنید: در رویکرد خود نسبت به صمیمیت جنسی با همسرتان انعطاف‌پذیر باشید. به انجام فعالیت‌های جنسی‌ای که برای هر دو نفر شما رضایت‌بخش است، ادامه دهید.
تغییرات را بپذیرید: برای بهبود تجربیات جنسی خود در دوران گذار، جنبه‌های جدیدی از تمایلات جنسی خود را کاوش کنید.
این را نیز بدانید که، پاسخ جنسی اغلب به همان اندازه که به محرک‌های جنسی فیزیکی مرتبط است، با احساسات شما نسبت به شریک زندگی‌تان نیز ارتباط دارد. پس یکدیگر را دوباره کشف و پیوندتان را تجدید کنید.
مراجعه به پزشک برای اختلال عملکرد جنسی در زنان
آماده شدن برای ویزیت پزشک
اگر مشکلات جنسی مداومی دارید که موجب ناراحتی شما می‌شود، از پزشک خود وقت بگیرید. ممکن است از صحبت در مورد رابطهٔ جنسی با پزشک خود راحت نباشید، اما این موضوع جای هیچ خجالتی ندارد. یک زندگی جنسی رضایت‌بخش برای آسایش حال یک زن در هر سنی اهمیت دارد.
شما ممکن است یک بیماری زمینه‌ای قابل درمان داشته باشید، یا شاید از تغییر در سبک زندگی، روان‌درمانی یا ترکیبی از درمان‌ها بهره ببرید. پزشک زنان شما یا مشکل را تشخیص می‌دهد و درمان می‌کند یا شما را به متخصص ارجاع می‌دهد. یکی از کارهایی که می‌توانید انجام دهید، جمع‌آوری اطلاعات در موارد زیر است:
علائم شما: هر نوع مشکل جنسی خود را یادداشت کنید، از جمله این‌که چه زمانی و چند وقت یک بار رخ می‌دهد.
سابقهٔ جنسی شما: یک پزشک خوب در مورد روابط و تجربیات شما از شروع فعالیت جنسی تا زمان حاضر سؤال خواهد کرد. او همچنین در مورد هر گونه سابقهٔ آسیب جنسی یا سوء‌استفاده جنسی سوال خواهد کرد.
سابقه پزشکی شما: هر گونه بیماری خود، از جمله مشکلات سلامت روان را یادداشت کنید. نام و دز داروهایی را که مصرف می‌کنید یا اخیراً مصرف کرده‌اید، هم داروهای تجویزی و هم داروهای بدون نسخه را یادداشت کنید.
فهرست سؤال: سؤالاتی که باید از پزشک خود بپرسید را در یک دفترچه یادداشت کنید تا بهترین استفاده را از وقت خود با پزشک ببرید.
سؤالات شما از پزشک
برخی سؤالات اساسی که می‌توانید در مورد نگرانی‌های جنسی خود از پزشک بپرسید اینهاست:
- چه چیزی می‌تواند عامل مشکلات جنسی من باشد؟
- آیا به آزمایشات پزشکی نیاز دارم؟
- چه درمانی را توصیه می‌کنید؟
- اگر دارو تجویز می‌کنید، آیا احتمال بروز عوارض جانبی دارد؟
- با این درمان، انتظار چه مقدار بهبود داشته باشم؟
- آیا تغییراتی در سبک زندگی یا اقدامات خودمراقبتی وجود دارد که بتواند کمک کند؟
- آیا روان‌درمانی را توصیه می‌کنید؟
- آیا همسرم باید در درمان مشارکت داشته باشد؟
- چه وب‌سایت‌هایی را برای مطالعه پیشنهاد می‌کنید؟
در پرسیدن سؤالات دیگری که برایتان پیش می‌آید نیز تردید نکنید.
سؤالات پزشک از شما
پزشک شما ممکن است تعدادی سؤال شخصی بپرسد و شاید بخواهد همسرتان را در مصاحبه شرکت دهد. برای کمک به تعیین علت مشکل و بهترین روش درمانی، آمادهٔ پاسخگویی به سؤالاتی مانند موارد زیر باشید:
- چه مشکلاتی دارید؟
- این مشکلات چقدر شما را آزار می‌دهد؟
- چقدر از رابطه خود راضی هستید؟
- آیا در طول تعاملات جنسی با همسرتان تحریک می‌شوید؟
- آیا ارگاسم دارید؟
- اگر در گذشته ارگاسم داشته‌اید و اکنون ندارید، چه تغییری ایجاد شده است؟
- آیا هنگام دخول درد دارید؟
- از چه روش کنترل بارداری استفاده می‌کنید؟
- آیا از الکل یا مواد مخدر استفاده می‌کنید و چقدر؟
- آیا تا به حال عمل جراحی داشته‌اید که شامل دستگاه تناسلی شما باشد؟
- آیا مبتلا به سایر بیماری‌ها، از جمله مشکلات سلامت روان، تشخیص داده شده‌اید؟
- آیا تا به حال تجربهٔ جنسی ناخواسته یا ناخوشایندی داشته‌اید؟
در طول مدت درمان هم، مسیرهای ارتباطی با همسرتان را باز نگه دارید. در مورد نارضایتی یا مشکلی که دارید صادق باشید. انجام دیگر شکل‌های صمیمت جنسی را در نظر بگیرید و به فعالیت‌های جنسی بپردازید که برای هر دوی شما رضایت‌بخش است.
