بخیه برای کودکان: چه زمانی کودکتان برای یک بریدگی نیاز به بخیه دارد؟
بخیه روشی پزشکی برای نگهداری از بافتهای بدن است که بعد از یک جراحت، آسیب یا عمل جراحی به کار میرود. اما چه زمانی کودکتان برای یک بریدگی نیاز به بخیه دارد؟ بخیه زدن چطور انجام میشود و چگونه باید از بخیهٔ روی پوست بدن کودکان مراقبت کرد؟ در این مطلب قرار است در مورد بخیه در صورت ایجاد بریدگی در کودکان آشنا شوید.
چه زمانی کودکتان برای یک بریدگی نیاز به بخیه دارد؟
یک زخم عمیق، طویل یا باز، به عمق بیش از ۶ میلیمتر یا طول بیش از ۱۲ میلیمتر، برای جلوگیری از عفونت و به حداقل رساندن جوشگاه، یعنی محل جوش خوردن زخم و متوقف کردن خونریزی به بخیه نیاز دارد. پس اگر هر گونه تردیدی دارید، برای بررسی بریدگی به مطب پزشک یا اورژانس نزدیک محل زندگی مراجعه کنید. اما به طور مشخص باید کودک خود را به مطب پزشک یا بخش اورژانس ببرید اگر:
- بریدگی خونریزی دارد و نمیتوانید آن را ظرف ۱۰ دقیقه با اعمال فشار محکم با یک پارچهٔ تمیز یا بانداژ متوقف کنید.
- اگر ذراتی مانند خاک یا ماسهای که با آب گرم و صابون شسته نمیشود، در زخم جای گرفته است.
- اگر زخم یک سوراخشدگی است یا نتیجهٔ برخورد با یک جسم کثیف یا زنگزده است.
- اگر زخم ناشی از گاز گرفتگی توسط حیوان یا یک کودک دیگر باشد.
پوست کف دست و انگشتها کشیده و بدون انعطاف است و امکان دارد برای بهبود نیاز به بخیه داشته باشد، حتی اگر بریدگی خیلی بزرگ نباشد و بریدگیهای روی صورت ممکن است به بخیه زدن نیاز داشته باشد تا جای زخم به حداقل برسد. برای کسب بهترین نتیجه، مهم است که ظرف شش تا هشت ساعت پس از ایجاد زخم، بخیه زده شود. پس از این بازه، بخیهها ممکن است خیلی خوب نگیرند و احتمال عفونت بیشتر است.
روند بخیه زدن: در بیمارستان چه کاری انجام میدهند؟
با توجه به شیئی که پوست فرزندتان را بریده، ممکن است ناحیه نیاز به اسکن با اشعهٔ ایکس داشته باشد تا مشخص شود آیا ذراتی که باید خارج شوند در آن وجود دارد یا نه.
قبل از بخیه زدن، ناحیه باید بیحس شود. در بعضی موارد، مادهٔ بیحسکنندهٔ سطحی، یعنی بدون نیاز به تزریق کافی است. در موارد دیگر، بعد از اعمال مادهٔ بیحسکنندهٔ سطحی، برای بیحسی بیشتر ناحیه، بیحسکنندهٔ موضعی یا ناحیهای تزریق میشود. سپس زخم کاملاً شسته شده و بخیه میشود.
ممکن است لازم باشد کودکتان را با ملایمت نگه دارید. برای مثال با پیچیدن او در یک ملافه بگذارید تا در طول فرایند بخیه او را بیحرکت نگه دارید. او همچنین ممکن است برای آرام شدن به آرامبخش نیاز داشته باشد.
اگر محل بخیه در جایی باشد که با حرکت کردن تحت فشار قرار میگیرد، مانند بالای مفصل، پزشک ممکن است آن را آتلبندی کند تا بتواند ثابت بماند و در نتیجه مجدداً باز نشود.
پزشک ممکن است برای جلوگیری از عفونت آنتیبیوتیک تجویز کند. همچنین اگر بریدگی یا سوراخ شدگی توسط شیئی کثیف یا زنگزده ایجاد شده باشد، او مطمئن میشود که واکسنهای کزاز کودک شما طبق برنامهٔ واکسیناسیون کودک تزریق شده باشد.
گزینههای جایگزین بخیه چیست؟
گاهی اوقات در صورت تشخیص پزشک برای برخی بریدگیها به جای بخیه از موارد زیر استفاده میشود:
درماباند (Dermabond): این یک چسب پوستی است که ظرف یک دقیقه پس از تماس با پوست، لایهٔ چسبندهای روی زخم ایجاد میکند. این چسب مخصوصاً برای بریدگیهایی که دارای لبههای صاف و راست و در ناحیههایی هستند که تنش زیادی نخواهند داشت مفید است. مثلاً پیشانی یک انتخاب مناسب برای این کار است. استفاده از درماباند بدون درد است، اما اگر لمس کردن زخم درد داشته باشد پزشک ممکن است از بیحسکنندهٔ موضعی استفاده کند تا گذاشتن درماباند را راحتتر کند. اعمال آن سریع است، نیازی به خشک نگه داشتن آن نیست و به جای اینکه لازم باشد مانند بخیه برداشته شود، چیزی در حدود هفت تا ۱۰ روز خشک و جدا میشود.
نوار چسب بخیه: این چسبها گاهی اوقات به جای بخیه برای پارگیهایی که خیلی عمیق نیستند استفاده میشوند.
منگنهٔ جراحی: گاهی اوقات برای پارگیهایی که لبههای تیز و صاف دارند، به خصوص در پوست سر، از منگنهٔ پوستی استفاده میشود.
چه زمانی باید به جراح پلاستیک مراجعه کنید؟
اگر یک بریدگی بزرگ و ناصاف با لبههای نامنظم است یا روی صورت فرزندتان است، مراجعه به جراح پلاستیک را مد نظر قرار دهید. اما بیشتر بریدگیهایی که به بخیه نیاز دارند، احتیاجی به جراحی پلاستیک ندارند و بیشتر زخمها در نهایت محو میشوند.
مراقبتهای لازم بعد از بخیه خوردن چیست؟
دستورالعملهای خاص پزشک را دنبال کنید. شما میتوانید وقتی اثر داروی بیهوشی از بین رفت، برای تسکین هر گونه دردی دز مناسب استامینوفن را به کودک خود بدهید. اما به فرزند خود آسپیرین ندهید، زیرا میتواند باعث ایجاد سندرم ری شود که یک بیماری نادر اما جدی است.
پزشک احتمالاً شما را راهنمایی میکند که محل بخیه را تا یک یا دو روز تمیز و خشک نگه دارید و سپس آن را با ملایمت با صابون و آب گرم بشویید. او ممکن است توصیه کند که بعد از شستوشو و خشک کردن زخم، لایهٔ نازکی از پماد آنتیبیوتیک روی آن بمالید، مگر اینکه از درماباند استفاده شده باشد و ممکن است به شما بگوید که تا چند روز آن را با یک باند تمیز بپوشانید.
بررسی کنید که بخیهها سالم باقی مانده باشد. همچنین گوش به زنگ علائم عفونت نظیر قرمزی یا رگههای قرمزی که از ناحیهٔ آسیبدیده امتداد دارد، افزایش درد، تب یا تورم غدد باشید. اگر هر یک از این علائم را مشاهده کردید، سریعاً با پزشک فرزند خود تماس بگیرید. شما همچنین باید مطمئن شوید که فرزندتان از فعالیتهایی که میتواند باعث باز شدن مجدد زخم میشود، خودداری میکند.
بخیهها چه زمانی و چگونه برداشته میشوند؟
بیشتر بخیهها به مراجعهٔ مجدد برای برداشتن آنها نیاز دارند که با توجه به ناحیهای که در آن قرار دارند، معمولاً سه تا ۱۰ روز بعد انجام میشود. گاهی هم از بخیههایی که خودبهخود جذب بدن میشوند استفاده میشود. برای مثال وقتی یک زخم به چند لایه بخیه نیاز دارد، یا وقتی بخیهها در بستر ناخن، زبان یا گاهی صورت قرار دارند.
هرگز سعی نکنید خودتان بخیهها را بیرون بکشید. به راحتی ممکن است به اشتباه قسمتی از بخیه را باقی بگذارید و اگر فرزندتان همکاری نکند، ممکن است به او آسیب وارد کنید. علاوه بر این، فکر خوبی است که پزشک آن را ببیند تا مطمئن شود که ناحیه همانطور که باید در حال بهبود است و وقت بیرون کشیدن بخیهها رسیده است.
پزشک فرزندتان ممکن است توصیه کند که پس از بیرون کشیدن بخیهها برای افزایش بهبود و به حداقل رساندن جوشگاه به محل زخم یک کرم مرطوبکننده، پماد یا روغن اعمال کنید. وقتی بریدگی بهبود پیدا کرد، به منظور محافظت از پوست جدید و به حداقل رساندن جای زخم، در اعمال ضدآفتاب روی آن، برای حداقل چند ماه آینده، کوشا و مستمر باشید.
