کمرویی یا خجالتی بودن کودک دو ساله: چرا کودکتان خجالتی است؟
آیا کودک دو سالهٔ شما هم وقتی یکی از اقوام خیلی نزدیک او میشود، سرش را در شانهٔ شما فرو میبرد یا آیا از پیوستن به فعالیتهای گروهی امتناع میکند؟ کمرویی در بین کودکان دو ساله بسیار رایج است و تقریباً همهٔ کودکان در این سن بخشهایی از کمرویی را تجربه میکنند. اما چرا بچههای دو ساله کمرو و خجالتی هستند و چطور میتوان به آنها برای کنار آمدن با این اتفاق کمک کرد؟ در این مطلب با خجالتی بودن در کودکان دو ساله و راهکارهای برخورد با آن آشنا شوید.
چرا کودکتان خجالتی است؟
برخی کودکان به راحتی با بچههای دیگر ارتباط برقرار میکنند اما در جمع غریبههای بزرگسال کاملاً به هم میریزند. برخیها در میان بزرگسالان احساس راحتی میکنند اما در بین همسالان خود پریشان میشوند و کودکانی هم هستند که در هر نوع شرایط و محیط جدیدی احساس اضطراب میکنند. بیشتر کودکان دو ساله در طول رشد و به مرور کمرویی را پشت سر میگذارند.
محققان معتقدند که ژنها و محیط هر دو در کمرویی یک کودک نقش دارند. برخی کودکان با حساسیتی بیشتر به صداها، مناظر جدید و موقعیتهای اجتماعی ناآشنا به دنیا میآیند. بودن در محیطی استرسآور یا پرآشوب نیز میتواند نقش داشته باشد.
این بدان معنا نیست که کودک شما قرار است برای همیشه خجالتی باشد یا اینکه کمرویی او تقصیر شماست. همچنین کمرویی یک بیماری نیست که نیاز به درمان داشته باشد. روشهایی وجود دارد که به کودک خجالتی خود کمک کنید در میان جمع راحتتر باشد، اما، بهطورکلی اگر سعی کنید زیاد نگران آن نباشید، هر دو شرایط بهتری خواهید داشت.
اگر نگرانید که کمرویی کودکتان روی زندگی روزمره او تأثیر زیادی گذاشته است، شاید بهتر باشد با پزشکش صحبت کنید.
چطور به کودک خجالتی خود کمک کنید؟
چطور میتوان به کودکان دو ساله برای کنار آمدن با کمروییشان کمک کرد و چگونه این وضعیت را مدیریت کنید؟ پیشنهادهای زیر به شما کمک خواهد کرد:
مشارکت کنید: اگر کودک دو سالهٔ شما در حضور غریبهها خودش را پس میکشد، وقتی مثلاً به پارک میروید انتظار نداشته باشید که خودش به سمت سرسره و تابها برود و شما در گوشهای استراحت کنید. در عوض، تا زمانی که احساس راحتی کند کنارش بمانید. اگر او با خوشحالی درگیر یک فعالیت شده است، به صورت امتحانی چند قدم عقب بروید.
دلسوز باشید: به فرزندتان بگویید که شما میدانید او چه احساسی دارد. برای مثال میتوانید بگویید: «سخته وقتی همهٔ بچهها اینقدر سروصدا میکنن، اینطور نیست؟»
تشویقش کنید: هر زمان که کودکتان برای دوست شدن با کودکی دیگری یا پیوستن به یک فعالیت جلو میرود، تلاشش را هر قدر هم که با تردید و بدون اعتماد به نفس باشد، تحسین کنید. به خاطر داشته باشید که بسیاری از کودکان دو ساله هنوز با بازی موازی، مشاهده و تقلید از یکدیگر راحتترند تا با بازی مستقیم با دوستانشان.
در محیطهای اجتماعی حضور پیدا کنید: به دنبال فعالیتهایی باشید که شامل گروههای کوچکتر و محیطهای آرام یا آشنا باشد. اگر زمین بازی یکی از مکانهای مورد علاقهٔ فرزند شما برای گردش است، به آن قسمتی از پارک بروید که احتمالاً جمعیت کمتری حضور دارد.
چرا نباید به کودکتان برچسب خجالتی بزنید؟
خجالتی بودن یک ایراد نیست، اما برچسب زدن به یک بچه مضر است، خواه برچسبی باشد که او را تحت فشار قرار دهد، برای مثال برچسب «بااستعداد» و خواه برچسبی که رفتار او را توضیح دهد، مثل وقتی شما جلوی کسی در مورد کودکتان میگویید: «اون خجالتیه». شاید او خودش را خجالتی تصور نکند، اما اگر آن را به اندازهٔ کافی بشنود، در نهایت باورش خواهد کرد.
کودک شما ممکن است فکر نکند که خجالتی بودن مشکل بزرگی است و رفتارش برای او کاملاً طبیعی باشد، اما اگر در مورد آن به شکلی صحبت کنید که گویی مشکل بزرگی است، پیامی حاکی از اینکه مشکلی در او وجود دارد برایش میفرستید. بنابراین، به جای اینکه او را خجالتی توصیف کنید، مثلاً بگویید: «براش یه کم طول میکشه تا با جمعهای جدید راحت باشه».