پریدن وسط حرف دیگران: چرا کودکان دو ساله حرف دیگران را قطع میکنند
به میان حرف دیگران دویدن یکی از مشکلاتی است که به احتمال زیاد در کودکتان دیدهاید. اما چرا اتفاق میافتد و در مورد آن چه باید کرد؟ در این مطلب با این موضوع و راهکارهای برخورد با آن آشنا شوید.
چرا کودک دو ساله حرف شما را قطع میکند
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که در حال صحبت تلفنی با یک همکار هستید و ناگهان فرزندتان آستین شما را میگیرد و با داد و قال میگوید: «مامان! مامان! مامان!» در چنین لحظهای است که شما از خودتان میپرسید: «پس کی یاد میگیره حرفم رو قطع نکنه؟» باید بیش از اینها صبور باشید، چون واقعیت این است که این ماجرا مدتی طول خواهد کشید.
یک کودک دو ساله فکر میکند که جهان و هر چیزی در آن است، از جمله شما، برای خدمت به اوست که وجود دارند. به علاوه، حافظهٔ کوتاهمدت او هنوز خوب رشد نکرده و به معنای آن است که اصرار کودکتان برای این موضوع که چیزی را همین الان و قبل از این که فراموشش کند بگوید، واقعاً زمینهای فیزیولوژیکی دارد. در نتیجه، خود مفهوم «حرف کسی را قطع کردن» برای کودک شما بیمعنی است. او نمیتواند درک کند افراد و فعالیتهای دیگری وجود دارند که گاهی اوقات نیازمند توجه شما هستند یا علاقهٔ شما را برمیانگیزند. بنابراین، وقتی شما برای لحظهای روی چیز دیگری غیر از او تمرکز میکنید، ممکن است واقعاً آن را به عنوان یک تهدید درک کند.
تحمل کردن این اتفاق که هر بار وقتی شما با دوستانتان صحبت میکنید یا وقتی دارید با کسی قراری میگذارید، کودک به میان صحبتتان بدود، کلافهکننده است اما اگر از روند و سیر بروز این اتفاق آگاه باشید و جهانبینی فرزندتان را در نظر بگیرد، متوجه خواهید شد که او به عمد تلاش نمیکند شما را عصبانی کند.
نگران نباشید، نوری در انتهای این تونل وجود دارد! وقتی فرزندتان به سه یا چهار سالگی برسد، حافظهٔ کوتاهمدتش رشد بیشتری خواهد داشت و او کمکم درک میکند معنای قطع کردن صحبت و معنای «مامان الان کار داره» چیست. بنابراین، منتظر زمانی باشید که بتواند فکر و حرفش را در خاطر نگه دارد؛ حداقل برای چند دقیقه!
در مورد قطع کردن صحبت دیگران توسط کودکتان چه کنید
برای حل کردن این موضوع راهکارهای وجود دارد که نیاز به تکرار، صبر و حوصله دارد. برخی از این راهکارها به شکل زیر است:
مدیریت درستی داشته باشید: تعداد موقعیتهایی که فرزندتان احتمال دویدن به میان صحبتها را دارد کاهش دهید؛ این یکی از بهترین راهکارهاست.
حواسش را پرت کنید: وقتی فرزندتان گفتوگویی را قطع میکند، توجه او را به چیز دیگری منحرف کنید تا حواسش پرت شود.
محل مناسبی برای صحبت انتخاب کنید: از دوستان خود بخواهید تا در جایی با هم دیدار کنید که کودکتان بتواند در حین صحبت بزرگسالان بازی کند.
تیمی کار کنید: اگر شما و همسرتان با خانوادهٔ دیگری ملاقات میکنید، یک راهحل این است که وقتی مادرها برای نیم ساعت با هم صحبت میکنند، پدرها مراقب بچهها باشند و بعد جاها را با هم عوض کنید.
برای تماسهای تلفنی هوشمندانه عمل کنید: به جای این که سعی کنید وقتی کودک دو سالهٔ شما تنها چند سانتیمتر با تلفن فاصله دارد جملهٔ خود را تمام کنید، زمان تلفن زدن را به وقتی که کودکتان خواب است موکول کنید یا بگذارید تلویزیون یا فیلم مورد علاقهاش را تماشا کند تا شما چند دقیقه وقت متوالی برای صحبت داشته باشید. اگر ترجیح میدهید از تلویزیون استفاده نکنید، جلب توجه کودک به موضوع دیگری را امتحان کنید. مثلاً میتوانید یک جعبه یا کشو از اسباببازیهای مخصوص یا وسایل هنری داشته باشید که کودک فقط بتواند در طول تماسهای تلفنی شما استفاده کند. ایدههای دیگر، پر کردن یک سینک آب و فنجانهای پلاستیکی برای بازی او، درصورتیکه بتوانید مراقبش باشید، یا دادن یک تلفن اسباببازی است که بتواند با یک دوست خیالی صحبت کند. داشتن تلفن بیسیم نیز میتواند کمک کند، زیرا به شما اجازه میدهد تا در حین صحبت به یک اتاق آرام بروید و همچنان بتوانید او را از لای یک در باز نگاه کنید.
در آغوشش بگیرید: اگر فرزندتان خیلی اهل جنب و جوش نیست، بغل کردن او در حین صحبت نیز ممکن است جواب بدهد، چون این کار به کودک این اطمینان را میدهد که حتی وقتی توجه شما به چیز دیگری معطوف میشود، همچنان برایتان مهم است.
آن را در عمل نشان دهید: کودکان دو ساله مشهور به تقلیدگر بودن هستند، پس با ایجاد یک الگوی خوب برای فرزندتان، از این مزیت بهره ببرید. اگر شما و همسرتان معمولاً حرف یکدیگر را قطع میکنید، روی ترک این عادت کار کنید. همچنین شما باید تلاش کنید وقتی فرزندتان با شما صحبت میکند، حرفش را قطع نکنید. اگر فراموش کردید و صحبت او یا هر کس دیگری را قطع کردید، جلوی خودتان را بگیرید و بگویید: «معذرت میخوام که حرفت رو قطع کردم. ادامه بده». با کمی شانس، فرزندتان نه تنها این ادب رفتاری شما، بلکه راحتی و وقار شما در پذیرش اشتباه خود را نیز یاد خواهد گرفت. همچنین کار خود را در آینده سادهتر خواهید کرد اگر او اغلب در حین صحبتها، عبارتهای «معذرت میخوام»، «لطفاً»، «ممنونم»، «خواهش میکنم» و «ببخشید» را از شما بشنود. اگرچه او هنوز نمیتواند بفهمد چرا آداب رفتاری مهم هستند، اما احساس میکند چیز ارزشمندی هستند، چون شما آنها را رعایت میکنید.
صبور باشید: وقتی در حین یک گفتوگوی گرم و صمیمانه با یک دوست، کودک شما برای دهمین بار به میان صحبتتان میدود یا وقتی در حینی که شما در تلاش برای به نتیجه رساندن یک تماس کاری مهم هستید، او بشقاب غذایش را جلوی صورتتان تکان میدهد، ممکن است کاملاً دلسرد شوید اما تسلیم نشوید. این یک شبه اتفاق نخواهد افتاد اما برای فرزندتان مهم است که یاد بگیرد دویدن میان صحبت دیگران پذیرفته نیست. یادگیری شرکت کردن در گفتوگویی مؤدبانه و دوطرفه گام مهمی در جهت یادگیری مهارتهای اجتماعی است.
