انتقال کودک به تخت خودش: آیا کودک شما هم در کنارتان میخوابد؟
برخی از والدین به کودکانشان اجازه میدهند در اتاق آنها و کنارشان بخوایند و مشکلی با این مسئله ندارند و برخی از والدینی با این کار موافق نیستند. حتی اگر در مورد خواباندن کودک در تخت خودتان احساس خوبی ندارید، اما نمیخواهید هم او را در یک اتاق دیگر بگذارید، او میتواند در اتاق شما ولی توی تخت خودش بخوابد. اما اگر کودک شما هم کنارتان یا در تخت شما میخوابد، ممکن است زمانی به هر دلیلی فکر کنید حالا دیگر وقتش است که در اتاق جداگانهای بخوابد. ولی چه زمان خوبی برای خداحافظی از تخت خانوادگی وجود دارد و کودکتان را از چه سنی در تخت خودش بخوابانید؟ در این مطلب با بهترین زمان برای انتقال کودک از تخت والدین به تخت خودش و راههای این انتقال آشنا شوید.
بهترین زمان برای انتقال کودک از تخت والدین به تخت خودش چه وقتی است؟
هیچ زمان قطعی و «درستی» برای جابهجایی کودک از تخت والدین و همچنین هیچ قانونی که بگوید: «کودک باید در سه سالگی در تخت خودش باشد» وجود ندارد. به عبارت دیگر، همه چیز بسته به نظر والدین و شیوهٔ فرزندپروری آنهاست.
اگر میخواهید این تغییر را انجام دهید، بهتر است برنامهریزی کنید و زمانی که شما و فرزندتان آماده هستید و تمایل دارید دست به کار شوید. این آمادگی به معنای داشتن کودک دیگری در راه، خواستن حریم خصوصی بیشتر و احساس این است که هر کس به طور جداگانه خواب بهتری خواهد داشت، همهٔ این دلایل کاملاً مشروع و موجهی برای تمایل به پایان دادن به این ترتیب خواب است.
اما به خاطر داشته باشید که سالهای نوپایی و پیش از دبستان دورههای پر فراز و نشیبی هستند. همچنین بهتر است کودک خود را وادار نکنید که همزمان با بیش از یک تغییر روبهرو شود. بنابراین اگر کودک شما در حال حاضر مشغول یادگیری استفاده از توالت، کنار گذاشتن پستانک، شروع پیشدبستانی یا تلاش به رسیدن برای هر نقطهعطف مهم دیگری است، یا با تغییراتی مثل جابهجایی به یک خانهٔ دیگر روبهروست، سعی کنید مدتی منتظر بمانید تا فرزندتان در یک موقعیت مناسبتر و سادهتر قرار بگیرد.
انتقال کودک از تخت والدین به تخت خودش را چطور شروع کنید؟
وقتی زمان خوبی به نظر میرسد، با چند تغییر کوچک شروع کنید. هدف این است که کودک خود را به تدریج از تخت خانواده جدا کنید، تا احساس نکند که به طور ناگهانی از آنجا بیرون انداخته شده است، آن هم توسط افرادی که بیشتر از هر کسی در دنیا دوست دارد.
اگر هنوز هم روزها چرت میزند، بگذارید در اتاق خودش چرت بزند تا تنها خوابیدن در آنجا را در ساعتهای روشن و کمتر ترسناک روز امتحان کند. برای شبها، میتوانید تشکی را در پایین تخت خود روی زمین قرار دهید. به فرزندتان بگویید روزی میرسد که او شبها را در تخت مخصوص بچههای بزرگ و در اتاق خودش میگذراند، اما در حال حاضر این تشک رختخواب ویژهٔ اوست که به کودک حس امنیت نزدیک بودن به شما را میدهد و در عین حال او را به خواب مستقل عادت میدهد.
اگر کودکتان اشیای آرامشبخش مانند یک خرس عروسکی، پتو، یا عروسک را دوست ندارد، شاید اکنون چنین چیزی را به او پیشنهاد دهید و تشویقش کنید که آنها را کنارش بخواباند. اگر قبلاً هرگز شیء تسیکندهندهای نداشته، در این سن ممکن است دلبستگی و علاقهای به آن پیدا نکند، اما اگر بکند، در انتقال نهایی به تخت جداگانه به او کمک خواهد کرد، زیرا گرچه مجبور است بالاخره شما را بگذارد و برود، اما هیچکس نمیتواند او را از بردن «خرسی» بازدارد. در هر صورت، امتحان این کار ضرری ندارد.
پس از چند هفته به کودک خود توضیح دهید وقت آن رسیده است که شبها در اتاق خودش بخوابد و یادآوری کنید درصورتیکه به شما نیاز داشت در اتاق بغلی یا آن طرف هال خواهید بود.
گزینهٔ دیگر این است که کودک خود را مستقیماً به اتاقش بفرستید اما یک یا دو هفتهٔ اولی که با آن تطبیق مییابد، کنار او بخوابید. وقتی توانست در فضای جدیدش خوب بخوابد، بسیار آهسته و به تدریج از آنجا بیرون بروید. وقتی خواب است، از حالت دراز کش به حالت نشسته، از نشستن روی تخت به نشستن روی زمین و در آخر از روی زمین به سمت در اتاق بروید.
بسیار مهم است که ثبات رویه داشته باشید تا کودک بداند چه انتظاری داشته باشد و فرصت پیدا کند تا به روال جدید عادت کند.
اگر کودکتان انتقال به تخت خودش را زیاد دوست ندارد چه کار کنید؟
طی چند ماه آینده، باید انتظار اعتراض و دیدارهای نیمهشب را داشته باشید. طبیعی است که او شبها همچنان به دنبال تسلی گرفتن از شما باشد، خصوصاً اگر از بدو تولد حس امنیت خوابیدن در کنار شما را داشته است. بنابراین مشخص کنید که اولویت شما چیست.
اگر اولویت شما بیدار نشدن در دل شب است، آن تشک اضافی کف اتاق خوابتان را برای مدتی نگه دارید، تا کودکتان بتواند داخل اتاق بیاید و اگر میخواهد دوباره روی آن بخوابد.
اگر اولویت شما این است که فرزندتان شب را در اتاق خود بماند و اگر حاضرید برای رسیدن به این هدف از خواب خود بزنید، تشک اضافی را بردارید. وقتی کودک وارد اتاقتان میشود، او را با آرامش به سمت تخت خود هدایت کنید و چند دقیقه کنارش بنشینید. این کار را هر چند بار که لازم است تکرار کنید.
میتوانید با اجازه دادن به کودک برای تزئین اتاق خوابش با عروسکها و اسباببازیهای محبوبش و نصب نقاشیهای خودش روی دیوارها و در اتاق و یک یا دو چراغ شب، نگرشی شاد به اقامتگاه جدیدش را در او ایجاد کنید.
در اهمیت این انتقال مبالغه کنید و آن را به عنوان یک فارغ التحصیلی بزرگ که واقعاً هم هست جشن بگیرید؛ جشنی همراه با بادکنک، کیک و هدایایی مثل ملافهای با شخصیت کارتونی محبوبش برای تخت جدید. سپس شب افتتاحیه را با یک روتین پیش از خواب صلحآمیز اما آرام که قادرید همیشه اجرا کنید، مثل حمام یا شستن دست و پاها، خواندن داستان، ترانه و چند دقیقه نوازش شروع کنید.
اگر فرزندتان خواهر یا برادری دارد، حتی اگر شیرخوار است، بگذارید اتاق مشترک داشته باشند. آنها ممکن است در چند شب اول سروصدای زیادی برپا کنند، اما به زودی جا میافتند و مصاحبت و تسکینی را که برای گذران شب نیاز دارند برای یکدیگر فراهم میکنند.
