مشکل خواب: کودک دو تا سه ساله در تختش نمیماند
خواباندن کودک نوپا میتواند کاری دلهرهآور باشد، چون شما هرگز نمیدانید که آیا او قصد دارد با تمام توانش فریاد بزند یا به شکل ترحمبرانگیزی گریه کند. اما سؤال واقعی این است که بهترین راه برای پاسخ دادن به فرزندتان وقتی او را در رختخواب گذاشتید، چیست؟ کارشناسان در این مورد کاملاً اختلاف نظر زیادی دارند ولی با این وجود همه معتقدند که روشی انتخابی شما برای تسکین یا خواباندن کودک، با گذشت زمان نیاز به تغییر دارد. یک کودک شیرخوار شاید به بغل کردن و نوازش نیاز دارد، درحالیکه کودک نوپا به برنامهٔ روتین ثابت و شب بخیر قاطعانه احتیاج دارد. بنابراین، در این مطلب با چند دیدگاه برای خواباندن کودکان دو تا سه ساله طبق آنچه با شرایط شما مطابقت بیشتری دارد آشنا شوید تا بتوانید یک روش را انتخاب کنید.
دیدگاه اول
وقتی کودک شما توانست حرفتان را بفهمد، میتوانید به او بگویید که قرار است هر بار نسبت به دفعهٔ قبل مدت زمان کوتاهتر و کوتاهتری در اتاق او بمانید. به جای گفتن «پنج دقیقه دیگه میمونم»، برای مدت طولانیتری از اتاقش خارج شوید. با انجام کارهایی مانند بیرون آمدن از اتاق برای آوردن یک لیوان آب میتوانید به فرزندتان کمک کنید تا تنها بودن را تمرین کند، یا میتوانید به او بگویید که اگر ساکت باشد و در رختخواب بماند، چند دقیقهٔ دیگر برمیگردید و یک بغل و بوسهٔ اضافی به او میدهید.
دیدگاه دوم
با استفاده از یک مراسم روتین ثابت برای قبل از خواب، خواب مناسب فرزندتان را پشتیبانی کنید. او را در آغوش نگیرید، در آغوشتان نجنبانید و اجازه ندهید برای به خواب رفتن به پستانک یا شیشهشیر تکیه کند. اگرچه این روشها در کوتاهمدت جواب میدهند اما به کودک شما میآموزند که به جای خوابیدن به تنهایی، به خوابانده شدن توسط دیگران اتکا کند. اگر فرزندتان در طول شب شما را صدا میزند یا اصطلاحاً «نق» میزند، برای اطمینان خاطر دادن به او، به طور تدریجی در فواصل طولانیتری مثل پنج دقیقه، ۱۰ دقیقه و ۱۵ دقیقه به اتاقش بروید.
اگر در رختخواب نمیماند، خیلی آرام به او بگویید که در را میبندید تا راحتتر بتواند بخوابد. اگر صرف اشاره به این کار فایدهای ندارد، در را ببندید و برای حدود یک دقیقه بسته نگه دارید اما هرگز آن را قفل نکنید یا کودک را حبس نکنید. اگر پس از آن به رختخواب برنگشت، وارد اتاق شوید و او را در تخت بگذارید، سپس بیرون بروید و در را به مدت دو دقیقه بسته نگه دارید، سپس سه دقیقه، بعد پنج دقیقه و به همین ترتیب ادامه دهید.فقط یادتان باشد پنج دقیقه حداکثر زمان بسته نگه داشتن در در شب اول است. همچنین تأکید میکنیم که این کار هرگز نباید به معنای ترساندن کودک برای خوابیدن باشد یا باعث ایجاد وحشت در او نسبت به اتاق خوابش شود، چون در این صورت غیر از آنکه اثر مثبتی ندارد، باعث نتیجهٔ عکس و مشکلات بدتری در رابطه با خواب کودکتان نیز خواهد شد. در واقع، این پیشنهاد یک رویکرد و دیدگاه ثبتشده از سوی بعضی متخصصان خواب کودکان برای خواباندن برخی از کودکان است که نیاز به مدیریت شما دارد و با توجه به سبک فرزندپروری شما انتخاب میشود و لزوماً به معنای نظر بیقید و شرط مادرشو به والدین نیست.
سپس هنگامی که فرزندتان خودش به رختخواب رفت، در را باز کنید، یک کلمهٔ تشویقی به او بگویید و بدون رفتن به داخل اتاقش او را ترک کنید. اگر در شبهای بعدی از تختش خارج شد، مدت زمان بسته بودن در میتواند بیشتر باشد، یعنی تا ۳۰ دقیقه بسته نگه داشتن در برای چهارمین مرتبه در شب هفتم. به الگوی منظمی برای خواب روزانه و شبانه پایبند باشید و اجازه ندهید که کودک نوپا برنامهٔ خواب خود را مطابق میلش تنظیم کند.
دیدگاه سوم
اضطراب جدایی در این سن ادامه دارد و منفیگرایی در سطح بالایی است، بنابراین کودک شما ممکن است در مقابل خوابیدن مقاومت کند. شاید مفید باشد اگر به او اجازه دهید انتخابهایی برای زمان خواب داشته باشد، چه لباس خوابی را بپوشد یا چه داستانی برایش بخوانید، به او اجازه دهید با شیء انتقالی محبوبش بخوابد و چراغ خواب یا چراغ اتاق روشن بماند.
اگر هنوز به خاطر شما گریه میکند، قبل از رفتن به اتاقش برای آرام کردن او ۱۰ دقیقه صبر کنید، سپس آنجا را ترک کنید و در صورت لزوم این فرایند را تکرار کنید. کودک را سرزنش و مجازات نکنید، اما با ماندن در اتاقش هم به او پاداش ندهید. ممکن است فقط سعی در جلب توجه داشته باشد بنابراین او را به رختخواب برگردانید و به محض دراز کشیدن تنهایش بگذارید. خونسرد و ثابتقدم بمانید، به زودی متوجه خواهد شد که شما تسلیم نخواهید شد. ایدهٔ خوبی است که به یک مدت زمانی ثابت برای خواب پایبند باشید.
دیدگاه چهارم
قاطع باشید. اطمینان حاصل کنید که روتین خوابی که دنبال میکنید کمککننده و آرامشبخش است. وقتی شما را صدا میزند فوراً پیش او نروید، بلکه صدایش بزنید و بگویید که شما آنجا هستید و چقدر افتخار میکنید که خودش دارد یاد میگیرد بخوابد.
دیدگاه پنجم
حتماً به مراسم روتین قبل از خواب پایبند باشید. کودکان نوپا در این سن واقعاً به ثباتی که این روتین ارائه میدهد نیاز دارند. راههای دیگر برای کمک به کودک در خوابیدن این است که کنارش دراز بکشید و بغلش کنید، تظاهر کنید که خودتان خواب هستید، یا اینکه رویکردی حرفهای و بزرگسالانه در پیش بگیرید، یعنی برای خواب آماده شوید و روتین پیش از خواب خودتان را اجرا کنید. سرانجام او درست در میانهٔ تماشای شما در حین این کار به خواب میرود.
