تبخال تناسلی
تبخال تناسلی یکی از عفونت‌های آمیزشی است که توسط یک ویروس ایجاد می‌شود. در این مطلب با تبخال تناسلی و علائم آن، علل و عوامل ایجاد، تشخیص و درمان تبخال تناسلی آشنا شوید.
تبخال تناسلی
تبخال تناسلی یک عفونت شایع آمیزشی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می‌شود. تماس جنسی اصلی‌ترین راه انتشار این ویروس است. پس از عفونت اولیه، ویروس در بدن نهفته می‌ماند و می‌تواند چند بار در سال دوباره فعال شود.
تبخال تناسلی می‌تواند باعث درد، خارش و زخم در ناحیهٔ تناسلی شود. اما فرد مبتلا ممکن است هیچ علامت یا نشانه‌ای هم نداشته باشد. اگر به این ویروس آلوده باشید، حتی اگر هیچ زخم قابل مشاهده‌ای نداشته باشید، می‌توانید آن را به دیگران انتقال دهید.
هیچ درمان قطعی‌ای برای تبخال تناسلی وجود ندارد، اما داروها می‌توانند علائم آن را کاهش و خطر انتقال آن به دیگران را کاهش دهند. کاندوم نیز می‌تواند به جلوگیری از انتقال تبخال تناسلی کمک کند. اگر مشکوک به تبخال تناسلی یا هر عفونت آمیزشی دیگری هستید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.
علائم تبخال تناسلی
بیشتر افراد آلوده به ویروس هرپس سیمپلکس نمی‌دانند که به آن مبتلا هستند، زیرا هیچ علائمی ندارند یا علائم و نشانه‌های آنها بسیار خفیف است. علائم در صورت وجود، ممکن است حدود دو تا 12 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر شوند. علائم تبخال تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درد یا خارش: ممکن است تا زمانی که عفونت برطرف شود، درد و حساسیتی در ناحیهٔ تناسلی وجود داشته باشد.
برآمدگی‌های قرمز کوچک یا تاول‌های ریز سفید: اینها ممکن است چند روز تا چند هفته پس از عفونت ظاهر شوند.
زخم‌ها: زخم ممکن است هنگام پاره شدن تبخال‌ها و ترشح یا خونریزی آنها ایجاد شود. زخم‌ها ممکن است ادرار کردن را دردناک کنند.
دلمه: با بهبود تبخال‌ها، پوسته‌ای روی آنها ایجاد می‌شود و دلمه‌ها شکل می‌گیرند.
در طول ابتلا اولیه به تبخال، ممکن است علائم و نشانه‌های آنفلوانزا مانند ورم غدد لنفاوی در کشالهٔ ران، سردرد، دردهای عضلانی و تب را تجربه کنید.
بازگشت و عود تبخال یک اتفاق شایع است. تبخال تناسلی برای هر فردی متفاوت است. علائم و نشانه‌های آن می‌تواند برای سال‌ها در رفت و برگشت باشند. برخی افراد هر سال چند بار تبخال می‌زنند. اما، برای بسیاری از افراد، با گذشت زمان موارد بروز تبخال کمتر می‌شود. در طول عود عفونت، کمی قبل از ظاهر شدن تبخال، ممکن است:
- سوزش، گزگز و خارشی را در محلی که عفونت اولیه وارد بدن شده است، احساس کنید.
- در ناحیهٔ کمر، باسن و پاها احساس درد کنید.
با این حال، عود تبخال معمولاً کمتر از ابتلای اولیه دردناک است و زخم‌ها معمولاً سریع‌تر بهبود می‌یابند.
تفاوت در محل علائم تبخال تناسلی
تبخال‌ها در محل ورود عفونت به بدن ظاهر می‌شوند. شما می‌توانید این عفونت را با لمس تبخال و سپس مالیدن یا خاراندن ناحیهٔ دیگری از بدن از جمله چشم‌های خود گسترش دهید. نواحی مشترک بروز تبخال در مردان و زنان ممکن است به شکل زیر باشد:
- باسن و ران
- مقعد
- دهان
- مجرای ادرار؛ لوله‌ای برای خروج و تخلیهٔ ادرار از مثانه
زنان همچنین می‌توانند در داخل یا روی نواحی زیر نیز دچار تبخال شوند:
- ناحیهٔ واژن
- اندام تناسلی خارجی
- دهانهٔ رحم
مردان می‌توانند در داخل یا روی نواحی زیر نیز دچار تبخال شوند:
- آلت تناسلی مردانه
- کیسهٔ بیضه
علل ایجاد تبخال
دو نوع ویروس هرپس سیمپلکس می‌تواند باعث تبخال تناسلی شود:
هرپس سیمپلکس نوع یک یا HSV-1
این نوعی است که معمولاً باعث تبخال در اطراف دهان می‌شود. هرپس سیمپلکس نوع یک اغلب از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شود، اما می‌تواند در حین رابطهٔ جنسی دهانی به ناحیهٔ تناسلی نیز سرایت کند. بازگشت آن نسبت به عفونت هرپس سیمپلکس نوع دو بسیار کمتر است.
هرپس سیمپلکس نوع دو یا HSV-2
این نوعی است که معمولاً باعث تبخال تناسلی می‌شود. هرپس سیمپلکس نوع دو از طریق تماس جنسی و تماس پوست به پوست منتقل می‌شود. این نوع بسیار شایع است و خواه تبخال باز داشته باشید یا نه، فوق‌العاده مسری است.
از آنجا که ویروس به سرعت در خارج از بدن از بین می‌رود، ابتلا به آن از طریق تماس با توالت، حوله یا سایر اشیا مورد استفاده توسط یک فرد آلوده تقریباً غیرممکن است.
عوامل افزایش‌دهنده در ایجاد تبخال تناسلی
خطر ابتلا به تبخال تناسلی ممکن است افزایش یابد اگر:
زن باشید: زنان بیشتر از مردان به تبخال تناسلی مبتلا می‌شوند. در حین تماس جنسی، انتقال این ویروس از مردان به زنان راحت‌تر است تا از زنان به مردان.
چند شریک جنسی داشته باشید: هر یک شریک جنسی بیشتر، خطر قرار گرفتن در معرض ویروس ایجادکنندهٔ تبخال تناسلی را افزایش می‌دهد.
عوارض تبخال تناسلی
عوارض مرتبط با تبخال تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سایر عفونت‌های آمیزشی: وجود زخم‌های تناسلی خطر انتقال یا ابتلا به سایر عفونت‌های آمیزشی از جمله ایدز را افزایش می‌دهد.
عفونت نوزاد: نوزادانی که از مادران آلوده به دنیا می‌آیند می‌توانند در طول فرایند زایمان در معرض ویروس قرار گیرند. این اتفاق ممکن است منجر به آسیب مغزی، نابینایی یا مرگ نوزاد شود.
مشکلات مثانه: در برخی موارد، زخم‌های مرتبط با تبخال تناسلی می‌توانند باعث التهاب اطراف لوله‌ای شوند که ادرار را از مثانه تخلیه می‌کند. ورم می‌تواند مجرای ادرار را برای چند روز ببندد و مستلزم وارد کردن یک کاتتر برای تخلیهٔ مثانه باشد.
مننژیت: در موارد نادر، عفونت هرپس سیمپلکس منجر به التهاب غشاها و مایع مغزی‌نخاعی اطراف مغز و نخاع می‌شود.
التهاب مقعد یا پروکتیت: تبخال تناسلی می‌تواند منجر به التهاب پوشش مقعد شود، به ویژه در مردانی که با مردان رابطهٔ جنسی دارند.
پیشگیری از تبخال تناسلی
اقدامات احتیاطی تبخال غیر از بارداری
توصیه‌های پیشگیری از تبخال تناسلی مشابه توصیه‌ها برای پیشگیری از سایر عفونت‌های آمیزشی است. از فعالیت جنسی خودداری کنید یا تماس جنسی را فقط به یک فرد عاری از عفونت محدود کنید. بجز آن، می‌توانید:
- در هر تماس جنسی از کاندوم لاتکس استفاده کنید یا از شریک جنسی خود بخواهید از آن استفاده کند.
- اگر یکی از زوج‌ها در ناحیهٔ تناسلی یا هر جای دیگری دچار تبخال است، از رابطهٔ جنسی خودداری کنید.
اقدامات احتیاطی تبخال در بارداری
اگر باردار هستید و می‌دانید که تبخال تناسلی دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. اگر فکر می‌کنید ممکن است تبخال تناسلی داشته باشید، آزمایش بدهید.
ممکن است پزشک توصیه کند که مصرف داروهای ضدویروسی تبخال را در اواخر بارداری شروع کنید تا از بروز تبخال در حوالی زمان زایمان جلوگیری کنید. اگر هنگام زایمان تبخال زدید، احتمالاً پزشک سزارین را برای کاهش خطر انتقال ویروس به نوزاد پیشنهاد می‌کند.
تشخیص تبخال تناسلی
پزشک معمولاً می‌تواند تبخال تناسلی را بر اساس معاینهٔ فیزیکی و نتایج برخی تست‌های آزمایشگاهی تشخیص دهد:
کشت ویروسی: این آزمایش شامل نمونه‌برداری از بافت یا برداشتن تکه‌ای از زخم‌ها برای بررسی در آزمایشگاه است.
آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR): از این آزمایش برای کپی کردن DNA شما از نمونه خون، بافت یک زخم یا مایع نخاعی استفاده می‌شود. سپس DNA را می‌توان برای تعیین وجود هرپس سیمپلکس و تعیین نوع آن آزمایش کرد.
آزمایش خون: این آزمایش یک نمونه خون را برای بررسی وجود آنتی‌بادی‌های ویروس هرپس سیمپلکس آنالیز می‌کند تا عفونت تبخال قبلی را تشخیص دهد.
درمان تبخال تناسلی
به‌طورکلی، هیچ درمان مشخص و قطعی‌ای برای تبخال تناسلی وجود ندارد. مصرف داروهای ضدویروسی تجویزی می‌تواند نتایج زیر را داشته باشد:
- در اولین بروز تبخال، به بهبود سریع‌تر آن کمک کند.
- شدت و طول مدت علائم را در تبخال‌های مکرر کاهش دهد.
- دفعات عود تبخال را کاهش دهد.
- احتمال انتقال ویروس تبخال به دیگران را به حداقل برساند.
داروهای تبخال تناسلی
داروهای ضدویروسی مورد استفاده برای تبخال تناسلی شامل موارد زیر است:
- آسیکلوویر (زوویراکس)
- والاسیکلوویر (والترکس)
پزشک ممکن است به شما توصیه کند که دارو را فقط زمانی مصرف کنید که علائم بروز تبخال را دارید یا این‌که داروی خاصی را هر روز مصرف کنید، حتی اگر هیچ نشانه‌ای از بروز قریب‌الوقوع تبخال نداشته باشید. این داروها معمولاً به خوبی تحمل می‌شوند و عوارض جانبی کمی دارند.
مقابله و حمایت
فهمیدن این موضوع که تبخال تناسلی دارید می‌تواند باعث خجالت، شرم و عصبانیت شود. اگر فکر کنید که عفونت را شریک جنسی یا همسرتان به شما منتقل کرده، ممکن است نسبت به او مشکوک یا خشمگین شوید، یا ممکن است از طرد شدن توسط شریک فعلی یا شریک آیندهٔ خود بترسید. احساساتی که دارید طبیعی است و روش‌های سالمی برای کنار آمدن با مشکل تبخال تناسلی وجود دارد:
با شریک زندگی خود صحبت کنید: در مورد احساسات خود صادق باشید. به شریک زندگی خود اعتماد کنید و آنچه را که به شما می‌گوید باور کنید. کسی را سرزنش نکنید. تبخال تناسلی می‌تواند سال‌ها در بدن نهفته بماند، بنابراین تشخیص این‌که چه زمانی آلوده شده‌اید اغلب دشوار است.
اطلاعات خود را افزایش دهید: با پزشک یا مشاور خود صحبت کنید تا یاد بگیرید چگونه با این عارضه زندگی کنید و احتمال آلوده کردن دیگران را به حداقل برسانید. دربارهٔ گزینه‌های درمانی خود و نحوهٔ مدیریت تبخال اطلاعات کسب کنید.
به یک گروه پشتیبانی بپیوندید: در اینترنت به دنبال یک گروه حمایتی آنلاین بگردید تا بتوانید با دیگر افراد مبتلا در مورد احساسات خود صحبت کنید و از تجربیات آنها یاد بگیرید.
آماده شدن برای ویزیت پزشک
اگر فکر می‌کنید تبخال تناسلی یا سایر عفونت‌های مقاربتی دارید، از پزشک مراقبت‌های اولیه یا متخصص زنان وقت بگیرید. قبل از ویزیت می‌توانید پاسخ سؤالات زیر را روی کاغذی بنویسید:
- علائم شما چیست؟
- چه زمانی شروع شدند؟
- آیا شریک جنسی جدیدی دارید؟
- آیا چند شریک جنسی دارید؟
- آیا تا به حال به عفونت آمیزشی مبتلا شده‌اید؟
- آیا به طور مرتب از کاندوم استفاده می‌کنید؟
- آیا درد لگن دارید؟
- آیا هنگام ادرار کردن درد دارید؟
- آیا زخم یا ترشحات غیرمعمولی دارید؟
- چه داروها یا مکمل‌هایی را به طور منظم مصرف می‌کنید؟
سؤالات شما از پزشک
برخی از سؤالات اصلی که باید از پزشک خود بپرسید عبارت است از:
- به چه آزمایش‌هایی نیاز دارم؟
- آیا باید برای سایر عفونت‌های آمیزشی آزمایش شوم؟
- آیا شریک جنسی من باید آزمایش شود؟
- آیا لازم است در طول درمان از فعالیت جنسی خودداری کنم؟
- چگونه می‌توانم از ابتلای شریک جنسی خود جلوگیری کنم؟
در مورد بیماری‌های آمیزشی بیشتر بدانید.
