تریکومونیازیس
تریکومونیازیس چیست و چه علائمی دارد؟ در این مطلب با عفونت آمیزشی تریکومونیازیس، علائم و علل ابتلا به آن، همچنین تشخیص و درمان تریکومونیازیس آشنا شوید.
تریکومونیازیس
تریکومونیازیس که تریکومونا یا تکتارچهزدگی نیز نامیده میشود، یک عفونت آمیزشی شایع است که توسط یک انگل ایجاد میشود. در زنان، تریکومونیازیس میتواند باعث ترشحات بدبوی واژن، خارش ناحیهٔ تناسلی و ادرار دردناک شود.
مردانی که تریکومونیازیس دارند معمولاً هیچ علامتی نشان نمیدهند. زنان بارداری که تریکومونیازیس دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس باشند.
برای درمان تریکومونیازیس یک آنتیبیوتیک مثل مترونیدازول (Metronidazole) ، تینیدازول (Tinidazole) یا سکنیدازول (Secnidazole) مصرف میشود. برای پیشگیری از ابتلای مجدد، همهٔ شرکای جنسی بیمار باید همزمان تحت درمان قرار گیرند. شما میتوانید با استفادهٔ صحیح از کاندوم در هر بار رابطهٔ جنسی، خطر ابتلا به آن را کاهش دهید.
در مورد عفونتهای آمیزشی بیشتر بدانید.
علائم تریکومونیازیس
علائم تریکومونیازیس در زنان
بیشتر افراد مبتلا به تریکومونیازیس هیچ علامتی ندارند. با این حال، علائم ممکن است به مرور زمان ایجاد شود. وقتی علائم و نشانههایی وجود داشته باشد، برای مردان و زنان متفاوت خواهند بود. نشانهها و علائم تریکومونیازیس در زنان عبارت است از:
- مقدار زیادی ترشحات رقیق و اغلب بدبو از واژن که ممکن است شفاف، سفید، خاکستری، زرد یا سبز باشد.
- قرمزی، سوزش و خارش ناحیهٔ تناسلی
- درد همراه با ادرار یا رابطهٔ جنسی
- ناراحتی در ناحیهٔ تحتانی معده
علائم تریکومونیازیس در مردان
در مردان، تریکومونیازیس به ندرت علائمی ایجاد میکند. با این حال، وقتی مردان علائمی دارند، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خارش یا تحریک داخل آلت تناسلی
- سوزش با ادرار یا بعد از انزال
- ترشح از آلت تناسلی
اگر علائم تریکومونیازیس را دارید یا اگر متوجه شدید که شریک جنسی شما به این عفونت مبتلا شده است، باید به پزشک مراجعه کنید.
علل تریکومونیازیس
تریکومونیازیس توسط یک پروتوزوآی تکیاخته که نوعی انگل کوچک است به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد میشود. این انگل در طول تماس تناسلی از جمله رابطهٔ جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی بین افراد منتقل میشود. عفونت میتواند بین مردان و زنان، زنان و گاهی اوقات مردان منتقل شود.
این انگل دستگاه تناسلی تحتانی را آلوده میکند. در زنان، این شامل قسمت بیرونی اندام تناسلی (فرج)، واژن، دهانهٔ رحم و مجرای خروجی ادرار است. در مردان، انگل داخل آلت تناسلی و مجرای ادرار را آلوده میکند.
زمان بین قرار گرفتن در معرض انگل و عفونت که دورهٔ کمون نام دارد ناشناخته است. اما تصور میشود که بین 4 تا 28 روز باشد. یادتان باشد حتی وقتی علائمی ندارید، شما یا همسرتان همچنان میتوانید عفونت را گسترش دهید.
عوامل مؤثر در ابتلا به تریکومونیازیس
عوامل خطرساز ابتلا به تریکومونیازیس عبارت است از:
- شرکای جنسی متعدد
- سابقهٔ سایر عفونتهای آمیزشی (STIs)
- ابتلا قبلی به تریکومونیازیس
- رابطهٔ جنسی بدون کاندوم
عوارض تریکومونیازیس
زنان باردار مبتلا به تریکومونیازیس ممکن است:
- زایمان زودرس داشته باشند.
- نوزادی با وزن پایین داشته باشند.
- عفونت را هنگام عبور از کانال زایمان به نوزاد انتقال دهند.
ابتلا به تریکومونیازیس باعث تحریک در ناحیهٔ تناسلی میشود که ممکن است ورود سایر بیماریهای آمیزشی به بدن یا انتقال آنها به دیگران را آسانتر کند. همچنین به نظر میرسد که تریکومونیازیس باعث آسانتر شدن ابتلا به ویروس اچآیوی که عامل سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا همان ایدز است، میشود.
همچنین، تریکومونیازیس با افزایش خطر ابتلا به سرطان دهانهٔ رحم یا پروستات مرتبط است. عفونت تریکومونیازیس درماننشده میتواند ماهها تا سالها ادامه یابد.
پیشگیری از تریکومونیازیس
مانند سایر عفونتهای آمیزشی، تنها راه پیشگیری از تریکومونیازیس نداشتن رابطهٔ جنسی است. برای کاهش خطر، هر بار که رابطهٔ جنسی دارید، از کاندوم داخلی، یعنی کاندوم زنانه یا خارجی، یعنی کاندوم مردانه به درستی استفاده کنید.
تشخیص تریکومونیازیس
پزشک ممکن است تریکومونیازیس را با انجام معاینهٔ دستگاه تناسلی و تستهای آزمایشگاهی تشخیص دهد. او همچنین ممکن است نمونهای از مایع واژن بررسی کند. برای مردان، سوابی از داخل آلت تناسلی (مجرای ادرار) بررسی میشود. اگر انگل زیر میکروسکوپ دیده شود، نیازی به آزمایشهای بیشتر نیست.
اگر آزمایش انگل را نشان ندهد، اما پزشک همچنان مشکوک به تریکومونیازیس باشد، ممکن است آزمایشهای دیگری انجام شود. پزشک ممکن است آزمایشهایی را روی نمونه مایع واژن، سواب مجرای آلت تناسلی مردانه یا گاهی اوقات ادرار مردان تجویز کند. آزمایشها شامل آزمایش آنتیژن سریع و آزمایش تقویت اسیدنوکلئیک است.
اگر مبتلا به تریکومونیازیس باشید، پزشک ممکن است آزمایشهایی را برای سایر عفونتهای آمیزشی (STI) نیز انجام دهد تا در صورت ابتلا آنها را نیز درمان کند.
آماده شدن برای ویزیت
پزشک عمومی یا خیلی بهتر، متخصص زنان شما میتواند تریکومونیازیس را تشخیص دهد و درمان لازم را تجویز کند. کارهایی که شما میتوانید قبل از ویزیت انجام دهید این است که فهرستی تهیه کنید که شامل اطلاعات زیر باشد:
- شرح دقیقی از علائم، از جمله زمان شروع آنها
- عفونتهای آمیزشی که داشتهاید
- تعداد شرکای جنسی که در چند سال گذشته داشتهاید
پزشک برای شما یک معاینهٔ لگن انجام میدهد و ممکن است از مایعات واژن برای آزمایش نمونهبرداری کند. مردان نیز باید نمونه ادرار بدهند.
درمان تریکومونیازیس
درمان تریکومونیازیس مستلزم مصرف یک آنتیبیوتیک خوراکی است که در برابر عفونتهای ناشی از این انگل مؤثر باشد. درمان را میتوان در دوران بارداری نیز انجام داد. گزینههای دارویی میتواند شامل موارد زیر باشد:
مگادز: پزشک ممکن است یک دز بزرگ یا مگادز از مترونیدازول، تینیدازول یا سکنیدازول را توصیه کند. این داروهای خوراکی را فقط یک بار مصرف میکنید.
دزهای متعدد: پزشک ممکن است چند دز کوچکتر مترونیدازول یا تینیدازول را توصیه کند. این قرصها را دو بار در روز به مدت هفت روز مصرف میکنید. برای کمک به از بین بردن کامل عفونت، مصرف این دارو را برای تمام مدتی که پزشک تجویز کرده است ادامه دهید، حتی اگر بعد از چند روز احساس بهبود کردید. اگر مصرف دارو را زودتر متوقف کنید، ممکن است عفونت شما به طور کامل از بین نرود.
علاوه بر این، همهٔ شرکای جنسی باید به طور همزمان درمان شوند. این مانع از ابتلای مجدد به عفونت میشود. همچنین، تا زمانی که درمان کامل شود و علائم از بین بروند، باید از رابطهٔ جنسی خودداری کنید. این معمولاً تا حدود یک هفته پس از خوردن آخرین دز آنتیبیوتیک طول میکشد. اگر علائم پس از درمان از بین نرفت، به پزشک خود اطلاع دهید.
نوشیدن الکل در طول درمان و برای چند روز پس از درمان میتواند باعث تهوع و استفراغ شدید شود. تا 24 ساعت پس از مصرف مترونیدازول، 48 ساعت پس از مصرف سکنیدازول یا 72 ساعت پس از مصرف تینیدازول الکل ننوشید.
پزشک معمولاً پس از درمان شما را مجدداً از لحاظ انگل تریکومونیازیس آزمایش میکند. یک آزمایش مجدد دو هفته تا سه ماه پس از درمان میتواند مشخص کند که عفونت از بین رفته است و شما مجدداً آلوده نشدهاید.
حتی اگر درمانی داشتهاید که تریکومونیازیس را از بین میبرد، اگر در معرض فردی مبتلا به عفونت قرار بگیرید، ممکن است دوباره به آن مبتلا شوید.
در مورد بیماریهای آمیزشی بدانید.
