چطور کودکم را به برداشتن قدمهای اول تشویق کنم؟
متأسفانه تا زمانی که فرزندتان آمادهٔ راه رفتن نباشد کاری زیادی نیست که بتوانید برای ترغیب او به راه رفتن کار انجام دهید و هیچ کاری وجود ندارد که بتوانید برای واداشتن او به راه رفتن به شکلی کارآمد، یعنی رسیدن از نقطهٔ الف تا نقطهٔ ب انجام دهید.
هر قدر هم که بغل کردن کودک خستهکننده شده باشد اما این اشتباه است که او را برای حرکت در حالت عمودی به تعجیل وادارید، زیرا ایستادن، جابهجایی با تکیه به مبلمان اتاق و راه رفتن به همان اندازه که به اعتماد به نفس و انگیزهٔ یک کودک نوپا وابسته است، به عضلهسازی و هماهنگی حرکتی او نیز ارتباط دارد. در حقیقت، اگر شما فرزندتان را برای رسیدن به این نقطهعطف حرکتی به عجله بیندازید و او زمین بخورد یا ناخشنودی و بیصبری شما را حس کند، پیشرفت او واقعاً میتواند کندتر شود.
همچنین به یاد داشته باشید که محدودهٔ سنی یادگیری راه رفتن در کودکان وسیع است. اگرچه بیشتر کودکان ایستادن و جابهجایی با تکیه به مبلمان اتاق را قبل از اولین سالروز تولد خود یاد میگیرند و بسیاری از آنها تا 12 ماهگی راه میافتند، اما بسیاری از آنها، آن قدم اول را تا میانههای سال دوم زندگی خود برنمیدارند.
علاوه بر این، حتی بعد از اینکه کودکتان شروع به راه رفتن میکند، باز هم مدتی طول میکشد تا شما واقعاً از حمل کردن او به همه جا معاف شوید. درحالیکه بزرگسالان معمولاً راه رفتن را به عنوان راهی برای رسیدن از نقطهای به نقطهٔ دیگر میبینند، کودکان نوپا «دوپا شدن» خود را به شکلی کاملاً متفاوت درک میکنند. در ماههای اول راه افتادن، راه رفتن برای کودک فعالیتی شامل «راه رفتن در کنار کسی» نیست، بلکه به معنای «آمدن و رفتن به سمت یک بزرگسال» است.
شما متوجه میشوید که کودکتان بیشتر پیادهرویهایش را درحالیکه شما یک جا نشستهاید انجام میدهد. به این ترتیب، او میتواند به میل خود پیش شما بیاید و از شما دور شود. اما این کار در مورد یک هدف متحرک بسیار سختتر است؛ در حقیقت، وقتی شما بلند میشوید و شروع به حرکت و جابهجایی میکنید، احتمالاً میبینید که کودک بلافاصله خود را روی زمین میاندازد و دستهایش را به سمت شما دراز میکند تا بغلش کنید. راه رفتن واقعی به همراه شما خیلی دیرتر وارد برنامههای ذهنی یک کودک نوپا میشود.
با وجود چند ماه بغل کردن بیشتر که پیش روی خود دارید، منطقی است که به فکر روشهای دیگری برای سبک کردن بار خود باشید. به عنوان مثال، یک کالسکهٔ چتری سبک، ضمیمهٔ مفیدی برای کالسکهٔ لوکستری است که احتمالاً از قبل داشتید. آن را لخت و بدون تجهیزات نگه دارید. بدون کاور باران، نگهدارندهٔ لیوان یا سبد خرید و در صندوق عقب خودرو یا کنار در ورودی خانه بگذارید تا بتوانید تقریباً در همه جا از آن استفاده کنید و هر لحظه آمادهٔ استفاده باشد. برای سواریهای کوتاه در اطراف خانه، یک کیف کمری روی یک مفصل ران بپوشید؛ این کیف «تاقچهٔ مفید و نگهدارندهای فراهم میکند تا نشیمنگاه کودکتان را وقتی بغل میخواهد به آن تکیه دهید.
اگر قصد بیرون رفتن دارید و نمیخواهید کالسکه را دنبالتان بکشید، یک آغوشی مناسب پیدا کنید که کودک را به شکلی ایمن به لگن شما تکیه میدهد. این نوع آغوشی بندی به دور کمر و بندی روی شانه میخورد و قسمتی برای نگه داشتن باسن کودک دارد. آغوشی کولهای مزیت اضافهای دارد و آن این است که فرزند شما را دقیقاً در جایی که او میخواهد قرار میدهد و دستهای شما را آزاد میگذارد. هنگام خرید آغوشی پشت، به دنبال نوعی باشید که حالت قائم و ایستاده دارد. این ویژگی باعث میشود گذاشتن کودک در آن و خارج کردن او خیلی راحتتر و ایمنتر باشد. اگر در حال حاضر آغوشی کولهای دارید که زیاد استفاده نمیکنید، چون پوشیدن و درآوردن آن سخت است، با همسرتان یا یکی از دوستان خود آنقدر تمرین کنید که در کار با آن تبحر پیدا کنید.
