کوپرولالیا چیست؟
کوپرولالیا چیست و چگونه است؟ چه چیزی باعث کوپرولالیا میشود؟ افراد دارای کوپرولالیا چطور با آن مقابله میکنند؟ در این مطلب با کوپرولالیا آشنا شوید.
کوپرولالیا چیست؟
کوپرولالیا (Coprolalia) یک اصطلاح پزشکی است که برای توصیف یکی از گیجکنندهترین و انگزنندهترین علائم سندرم توره، یعنی پراندن غیرارادی کلمات شنیع یا سخنان ناپسند و تحقیرآمیز استفاده میشود. مثالهای دیگر میتواند شامل ارجاع به دستگاه تناسلی، مدفوع و اعمال جنسی باشد.
اگرچه کوپرولالیا مشهورترین علامت سندرم توره است، اما فقط در اقلیتی از مبتلایان به آن وجود دارد. تیک کوپرولالیا بیشتر اوقات به صورت یک کلمه بیان میشود، اما میتواند شامل عبارتهای پیچیدهای باشد. بههیچوجه نمیتوان پیشبینی کرد که چه کسی دچار کوپرولالیا میشود.
کوپروپراکسی (Copropraxia) یک تیک حرکتی پیچیدهٔ مرتبط با کوپرولالیا است که شامل حرکات بدنی و ژستهای اصطلاحاً شنیع است. تا سالها، پزشکان به اشتباه فکر میکردند که تشخیص سندرم توره تا زمانی که کوپرولالیا وجود نداشته باشد قابل تأیید نیست. تا همین اواخر، متخصصان تصور میکردند که کوپرولالیا ناشی از مشکلات روانشناختی مانند کلافگی شدید، خشم یا میل جنسی سرکوب شده است. اکنون تصور میشود که ریشهٔ این تیک فیزیکی است، یعنی ماهیتی عصبی-زیستشناختی و اصطلاحاً نوروبیولوژیک دارد.
اگرچه تحقیقات کمی روی شناخت کوپرولالیا متمرکز شده است، اما دادهها اکنون نشان میدهد که کمتر از یک سوم از افراد مبتلا به سندرم توره این علامت را در دورهای از زندگی خود تجریه میکنند. به هر حال، برای کسانی که کوپرولالیا دارند و سعی میکنند با دنیا تعامل داشته باشند و در مکانهای عمومی، مدرسه، خانه یا محل کار حضور پیدا کنند، گذراندن هر روز میتواند به شکل طاقتفرسایی دشوار باشد.
کوپرولالیا به چه شکل ظاهر میشود؟
کوپرولالیا با فحش دادن یا استفاده از کلمات ناشایست فرق دارد. این تیکهای صوتی معمولاً در بستر اجتماعی یا عاطفی بیان نمیشوند و اغلب به اجبار با صدایی بلندتر یا لحن و آهنگی متفاوت از گفتوگوی عادی بیان یا تکرار میشوند. یکی از چیزهایی که به ویژه باعث شرمساری برخی افراد مبتلا به کوپرولالیا میشوند، طغیانهای کلامی غیرارادی در اجتماع است، از جمله توهینهای نژادی یا قومی در حضور همان افرادی که بیشتر از این اظهارات رنجیده میشوند. اقلیتی از افراد مبتلا به کوپرولالیا این مشکل خاص را دارند.
بسیار مهم است که درک کنیم این کلمات یا عبارتهای پیچیده لزوماً منعکسکنندهٔ افکار، عقاید یا نظرات شخص مبتلا به کوپرولالیا نیستند. برخی از عبارتهای آنها میتوانند کاملاً پیچیده، غالباً بیمعنی و حتی خندهدار باشند. به عنوان مثال، یک فرد مبتلا به سندرم توره ممکن است فریاد بزند: «کمکم کنید، لباس زیرم آتیش گرفته!» برخی از افراد مبتلا به سندرم توره در واقع کلمات نامناسب را با صدای بلند نمیگویند، اما ممکن است آنها را در ذهن خود تکرار کنند. کوپرولالیای ذهنی اگرچه از نظر اجتماعی آشکار نیست، اما برای افراد مبتلا به آن ناراحتکننده است. این کلمات معمولاً به زبان مادری فرد بیان میشوند، اما غیرمعمول نیست که فرد مبتلا به سندرم توره به زبانی که یاد گرفته است نیز ناسزا بگوید.
چه چیزی باعث کوپرولالیا میشود؟
پذیرفتهشدهترین توجیه در مورد عوامل ایجاد کوپرولالیا شامل همان نقص در سیمکشی مکانیسم بازدارندهٔ مغز است که باعث حرکات غیرارادی شاخصهٔ سندرم توره میشود. به نظر میرسد توانایی ذاتیای که همهٔ ما برای سرکوب حرکات ناخواسته و افکار ناخودآگاه داریم در افراد مبتلا به سندرم توره به نوعی مختل شده است.
درست همانطور که افراد مبتلا به سندرم توره باید نیاز مقاومتناپذیر به تیک را برآورده کنند، به همان ترتیب باید صداها و کلماتی را که در ذهنشان جمع میشود «بیرون دهند» تا آن احساس تسکین لحظهای را به دست بیاورند. با توجه به شدت علائم، احساس فشار برای بروز این علائم دوباره و دوباره ظاهر میشود، زیرا میل غیرقابل مقاومت و تحملناپذیر برای انجام تیک، فحش دادن یا فریاد زدن را نمیتوان به طور نامحدود مهار کرد.
نوع کلمات انتخابی ممکن است با محتوای عاطفی شدیدتر فرد در قسمتهای خاصی از مغز ارتباط داشته باشد. چنین علائمی در افراد پس از سکتهٔ مغزی یا سایر آسیبهای مغزی به نواحی عمقی بخش جلوی مغز مشاهده شده است. مانند همهٔ تیکها، با افزایش استرس عاطفی، هیجان خوشایند یا حتی خستگی ممکن است علائم بیشتر شود. حالت روحی و عاطفی علائم تیک را ایجاد نمیکند، بلکه ممکن است آنها را افزایش دهد.
افراد دارای کوپرولالیا چطور با آن مقابله میکنند؟
برخی از افراد مبتلا به کوپرولالیا روشهای هوشمندانهای را برای پنهان کردن یا ماسک زدن به طغیانهای کلامی خود در موقعیتهای اجتماعی یا شغلی کشف کردهاند. آنها ممکن است فقط حروف اول یک کلمهٔ چهار حرفی را بیان کنند. به عنوان مثال، «ککک».
افراد دیگر ممکن است کلمات غیر قابل قبول را بیصدا زمزمه کنند و یا دهان خود را بپوشانند تا صدای فحاشیها را خفه کنند. این تکنیکهای پوششی به رفع اشتیاق غیرقابل مقاومت برای بروز تیکهای غیرارادی کمک میکند، در عین حال، طغیانهای کلامی غیرقابل قبول و مشکلساز را بیصدا میکند. غالباً توانایی جایگزینی فحش و ناسزا با یک کلمهٔ دیگر محدود است، زیرا تغییر عمده در اصوات آن میل زیربنایی را اراضا نمیکند. یکی از راههای درک چنین وضعیتی این است که تصور کنید فردی سرماخورده است، اما عطسه جلوی دیگران از نظر اجتماعی غیرقابل قبول است. شاید بتوان به جای عطسه، سرفه کرد اما نیاز به عطسه همچنان ادامه دارد و ما در نهایت مجبوریم عطسه کنیم.
همچنین بچهها نیز ممکن است دچار کوپرولالیا شوند. از آنجا که آنها از نظر اجتماعی پختگی کمتری دارند، ممکن است سعی نکنند که طغیانهای کلامی خود را بپوشانند یا پنهان کنند. بزرگسالان مبتلا به شکل شدید تیک صوتی مداوم ممکن است قادر به سرکوب یا پنهان کردن این علائم نباشند. متأسفانه، برخی از آنها هیچ هشداری مبنی بر اینکه کوپرولالیا در شرف وقوع است، دریافت نمیکنند.
و کلام آخر اینکه، کوپرولالیا مطمئناً از سختترین علائمی است که اقلیتی از افراد مبتلا به سندرم توره مجبورند تحمل کنند. عموم مردم این رفتارها را غریب یا توهینآمیز و خصمانه میدانند. با این حال، وجود علائم کوپرولالیا ارتباطی با هوش یا شخصیت فرد ندارد. اما برخی افراد مبتلا به کوپرولالیا تواناییای استثنایی برای مقابله با سندرم توره و تبعات آن در خود ایجاد میکنند. درک و پذیرش علائم سندرم توره عنصری کلیدی در کمک به افراد مبتلا به آن برای داشتن یک زندگی کامل و پربار است.