رفتار کودک ۲۲ ماههٔ شما

رفتار کودک ۲۲ ماههٔ شما

در این ماه کودکتان ۲۲ ماهه شده است و تا دو ماه دیگر دو ساله خواهد شد. مادرشو این اتفاق زیبا را به شما تبریک می‌گوید. در این مطلب می‌توانید با رفتار یک کودک ۲۲ ماهه‌ و مشکلات رفتاری‌ طی این ماه آشنا شوید.

رفتار جدید این ماه: ناآرامی شبانه

اگر تازگی‌ها کودک نوپای شما نیمه‌شب از خواب بیدار می‌شود، ممکن است به این خاطر باشد که خواب بعد از ظهرش خیلی طولانی بوده است. این ماه شما ممکن است مجبور شوید چرت بعد از ناهارش را کوتاه کنید و با مقداری آزمون و خطا بفهمید که چقدر خواب کافی است تا او را شاداب کند، بدون اینکه عادت‌های خواب شبانه‌اش را مختل کند.

همچنین مطمئن شوید که روال و برنامهٔ روتین کوتاهی برای قبل از خواب شب ایجاد کرده‌اید که آرامش‌بخش است، مثل یک حمام و به دنبال آن خواندن یک ترانه یا داستان و اینکه کودکتان بدون نیاز به حضور شما خودش به خواب می‌رود. برای کودکان نوپا طبیعی و معمول است که نیمه‌شب‌ها بیدار شوند و بچه‌هایی که دیگر یاد گرفته‌اند و عادت دارند خودشان به خواب بروند پس از بیدار شدن در نیمه‌شب راحت‌تر از آنهایی که با جنباندن به خواب می‌روند یا آنهایی که عادت دارند در حضور والدینشان به خواب بروند می‌خوابند.

غیر از این مورد لازم است بدانید که در فاصلهٔ بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی، بسیاری از کودکان شروع به بالا رفتن از حفاظ‌های تخت خود می‌کنند. این کار بالقوه خطرناک است، زیرا حتی سقوط از فاصله‌ای کوتاه می‌تواند منجر به شکستگی استخوان‌ها یا آسیب به سر شود، به ویژه اگر ناحیهٔ اطراف تخت او فرشی وجود نداشته باشد و همچنین فکر به این موضوع ممکن است خواب راحت و بی‌دغدغه را از شما بگیرد. اما حتی اگر کودک ۲۲ ماهه شما بتواند از تخت حفاظ‌‌دار خود بیرون بیاید، لزوماً آمادهٔ خوابیدن در یک تخت مخصوص بزرگسالان نیست.

اما چه کاری شما می‌توانید بکنید؟ اول، تشک تخت را پایین‌تر ببرید. بسته به اینکه کودکتان چقدر بزرگ شده و چقدر مصمم است، فقط تنظیم کردن تشک در پایین‌ترین سطح ممکن است او را در تختش نگه دارد؛ حداقل فعلاً. اطمینان حاصل کنید که هر گونه ضربه‌گیر و اسباب‌بازی یا پتویی را که او بتواند از آن برای بالا بردن خود و بالا رفتن از حفاظ استفاده کند برمی‌دارید.

اگر تنظیم تشک و تخت مشکل را حل نکرد، ممکن است بخواهید یک خیمهٔ تخت یعنی توری‌ای را که از بیرون آمدن کودکان نوپا از تخت جلوگیری می‌کند امتحان کنید یا شاید زمان آن باشد که کودک نوپای خود را به یک تخت سایز کودک نوپا با حفاظ جانبی یا به یک فوتون یا تشک ژاپنی یا تشکی روی زمین منتقل کنید. شما در ابتدا برای نگه داشتن کودک در محل خوابش مشکل خواهید داشت، اما وقتی تازگی این ترتیب جدید خوابیدن از بین برود، مشکل حل خواهد شد.

موضوع جدید این ماه: ناله‌ها و حسادت

اگر فرزند شما شروع به نالیدن کرده است، احتمالاً به این دلیل است که او متوجه شده که وقتی کلافه و سرخورده می‌شود، می‌تواند توجه شما را با صدایی هرچه عبوس‌ترو زیرتر جلب کند. او نمی‌خواهد اذیت کند؛ فقط می‌خواهد به چیزی که می‌خواهد برسد. تجربهٔ گذشته احتمالاً به او آموخته است که ناله و زاری جواب می‌دهد. برای تغییر این برداشت، شاید بد نباشد موارد زیر را امتحان کنید:

با صدای همیشگی قشنگت صحبت کن: وقتی کودکتان ناله می‌کند، به آن اشاره کنید و از او بخواهید از صدای معمول خود استفاده کند. اگر او نمی‌تواند تفاوت آنها را تشخیص دهد، نوار یا فیلمی از صدای نالیدن او و صدای معمولش ضبط کنید و بگذارید گوش کند.

به چشم‌های من نگاه کن: نالیدن اغلب خواهشی برای جلب توجه شماست. یک لحظه وقت بگذارید و به چشم‌های کودک خود نگاه کنید، خواسته‌اش را مورد توجه قرار دهید و به طور تقریبی بگویید حدوداً چه زمانی می‌توانید به درخواستش بپردازید. زمان انتظار را طوری تعیین کنید که برای یک کودک نو پا منطقی باشد، مثلاً بگویید: «فقط چند دقیقه.»

ببین مامان چی برات درست کرده: از محرک‌های ترغیب کودک به نالیدن خودداری کنید. برای مثال، اگر فرزندتان در سوپرمارکت برای خریدن یک کلوچه خواهش می‌کند، قبل از رفتن به آنجا یک میان‌وعده به او بدهید.

غیر از این مورد، موضوع دیگری که وجود دارد حسادت کردن است. به عنوان مثال، این برای کودکان نوپا طبیعی است که نسبت به نوزاد جدیدی در خانه حسادت کنند. کودک بزرگ‌تر ممکن است به رفتارهایی که مدتی است از او ندیده‌اید، مانند گریه کردن و نالیدن، مکیدن انگشت شست یا استفاده از پستانک برگردند. این رفتارهای پسرفتی نشان می‌دهد که کودک نوپای شما فکر می‌کند او نادیده گرفته شده و تنها راه جلب توجه شما این است که مانند یک کودک کوچک رفتار کند. اگر فرزندتان بداند که شما او را می‌پذیرید و دوست دارید، در نهایت اعتماد به نفس و اطمینان لازم برای غلبه بر حسادت خود را خواهد داشت.

این سنی است که در آن کودکان نوپا نسبت به والدینشان احساس مالکیت دارند، حتی اگر در خانه هیچ فرزند دیگری وجود نداشته باشد. زمانی را صرف تنها بودن با فرزند ۲۲ ماههٔ خود کنید تا او احساس ویژه بودن کند. اگر کودک جدیدی در خانه دارید، سعی کنید هر زمان که امکان‌پذیر است کودک نوپای خود را در مراقبت از کودک جدید مشارکت دهید. هنگامی که کودک را حمام می‌دهید، بگذارید بچهٔ بزرگ‌تر حوله را نگه دارد یا شکمش را صابون بزند. با کمک خودتان بگذارید او شیشه‌شیر کودک را نگه دارد یا هر بار که کودک گریه می‌کند، او مسئولیت آوردن پستانک را به عهده بگیرد. شما ممکن است از اینکه چقدر می‌تواند و چقدر مایل است که کمک کند، شگفت‌زده شوید. امتحان کنید!

با دوستانتان به اشتراک بگذارید

مقاله مرتبط