میگرن: از علائم تا درمان میگرن همراه شما

میگرن: از علائم تا درمان میگرن همراه شما

میگرن یک عارضهٔ عصبی با یک‌سری علائم خاص است که می‌تواند شامل درد ناتوان‌کننده در یک طرف سر باشد؛ این درد معمولاً به صورت درد ضربان‌دار یا تپنده توصیف می‌شود. یادگیری در مورد اختلال میگرن برای شناخت بیشتر بدنمان می‌تواند کمی سخت باشد اما مادرشو، واقعیت‌ها، سؤالات و پاسخ‌های مرتبط را مرور می‌کند تا به شما در درک بهتر بیماری میگرن و راه‌های مدیریت درمان آن کمک کند. در این مطلب با این موضوع که میگرن چیست و چه علائم و درمانی دارد آشنا شوید.

میگرن

میگرن سردردی است که می‌تواند باعث درد شدید ضربان‌دار یا حالتی نبض‌دار شود و معمولاً در یک طرف سر احساس می‌شود. این سردردها اغلب با حالت تهوع، استفراغ و حساسیت شدید به نور و صدا همراه است. حملات میگرن می‌تواند از چند ساعت‌ تا چند روز ادامه یابد و درد آنچنان شدید باشد که در فعالیت‌های روزانهٔ شخص اختلال ایجاد کند. شاید اگر بگوییم میگرن چیزی بیشتر از یک سردرد شدید ناتوان‌کننده است، اغراق نکرده باشیم! 

برای برخی افراد، یک علامت هشداردهنده به نام ‌هاله یا اورا (Aura) قبل از سردرد یا همراه با آن رخ می‌دهد. ‌هاله می‌تواند شامل اختلالات بینایی، مانند جرقه‌های نور یا نقاط کور، یا سایر اختلالات، مانند گزگز در یک طرف صورت، یک بازو یا پا و مشکل در صحبت کردن باشد.

داروها می‌توانند به پیشگیری از برخی میگرن‌ها و کاهش درد کمک کنند. داروهای مناسب، در ترکیب با تدابیر خودیاری و تغییراتی در سبک زندگی نیز ممکن است مفید باشند.

مطالب کلی سلامت روانی زنان را ببینید.

علائم میگرن

میگرن که علاوه بر بزرگسالان در کودکان و نوجوانان نیز بروز می‌کند، می‌تواند چهار مرحله داشته باشد: پرودروم، ‌هاله، حمله و پست‌دروم. همهٔ کسانی که میگرن دارند تمام این مراحل را تجربه نمی‌کنند:

پرودروم

یک یا دو روز قبل از میگرن ممکن است متوجه تغییرات ظریفی شوید که در مورد بروز میگرن آینده هشدار می‌دهد که به این مرحله، پرودروم (Prodrome) به معنی علامت اولیهٔ بیماری یا پیش از سردرد می‌گویند. برخی از این تغییرات شامل موارد زیر است:

  • یبوست
  • تغییرات خلقی، از افسردگی تا سرخوشی
  • هوس‌های غذایی
  • سفتی گردن
  • افزایش ادرار
  • احتباس مایعات
  • خمیازهٔ مکرر

هاله یا اورا

برای برخی افراد، ‌هاله (Aura) ممکن است قبل از میگرن یا در طول آن رخ دهد. ‌هاله‌ها علائم برگشت‌پذیر سیستم عصبی هستند. این علائم معمولاً بصری هستند اما می‌توانند دیگر انواع اختلالات را نیز شامل شوند. هر علامت معمولاً به تدریج شروع می‌شود، طی چند دقیقه افزایش می‌یابد و می‌تواند تا 60 دقیقه طول بکشد. نمونه‌هایی از ‌هاله‌های میگرنی عبارتند از:

  • پدیده‌های بصری، مانند دیدن اشکال مختلف، نقاط روشن یا جرقه‌های نور
  • کاهش بینایی
  • احساس سوزن‌سوزن شدن در بازو یا پا
  • ضعف یا بی‌حسی در صورت یا یک طرف بدن
  • مشکل در صحبت کردن

حمله

اگر میگرن مورد درمان قرار نگیرد، معمولاً بین 4 تا 72 ساعت ادامه می‌یابد. تعداد دفعات بروز میگرن از فردی به فرد دیگر متفاوت است و می‌تواند به‌ندرت یا حتی چند بار در ماه رخ دهد. در طول میگرن، ممکن است علائم زیر را داشته باشید:

  • درد معمولاً در یک طرف سر، اما اغلب در هر دو طرف
  • درد ضربان‌دار یا تپنده 
  • حساسیت به نور، صدا و گاهی بو و لمس
  • تهوع و استفراغ

پست‌دروم

پس از حملهٔ میگرن، ممکن است تا یک روز احساس کوفتگی و تحلیل رفتن، گیجی و رنگ‌پریدگی داشته باشید. اما برخی افراد هم گزارش می‌دهند که احساس وجد و سرخوشی دارند. حرکت ناگهانی سر نیز ممکن است برای مدت کوتاهی دوباره درد ایجاد کند. این مرحله اصطلاحاً پست‌دروم (Post-drome) نام دارد.

علائم میگرن

علل میگرن

اگرچه علل میگرن به طور کامل شناخته نشده است، اما به نظر می‌رسد ژنتیک و عوامل محیطی در آن نقش دارند. تغییراتی در ساقهٔ مغز و تعاملات آن با عصب سه‌قلو که یکی از مسیرهای اصلی درد است می‌تواند در میگرن دخیل باشد. همچنین، نداشتن تعادل در مواد شیمیایی مغز، از جمله سروتونین که به تنظیم درد در سیستم عصبی کمک می‌کند نیز می‌تواند در میگرن نقش داشته باشد.

علاوه بر این، محققان در حال بررسی نقش سروتونین در میگرن هستند. سایر انتقال‌دهنده‌های عصبی، از جمله پپتید وابسته به ژن کالسی‌تونین (CGRP) نیز در درد میگرن نقش دارند.

محرک‌های میگرن

تعدادی محرک‌ برای میگرن وجود دارد که شامل موارد زیر است:

  • تغییرات هورمونی در زنان: به نظر می‌رسد نوسانات استروژن، مثلاً قبل از پریود یا در طول پریود، یا در دوران بارداری و یائسگی، باعث سردرد در بسیاری از زنان می‌شود.
  • داروهای هورمونی: مانند داروهای ضدبارداری خوراکی نیز می‌توانند میگرن را بدتر کنند. با این حال، برخی از زنان متوجه می‌شوند که سردردهای میگرنی آنها با مصرف این داروها کمتر اتفاق می‌افتد.
  • نوشیدنی‌ها: محرک‌ها شامل الکل، به ویژه شراب، و کافئین بیش از حد، مانند قهوه است.
  • فشار: استرس در محل کار یا خانه می‌تواند باعث میگرن شود.
  • محرک‌های حسی: نورهای درخشان یا چشمک‌زن و همچنین صداهای بلند نیز می‌توانند باعث میگرن شوند. بوهای قوی مانند بوی عطر، تینر، دود دست‌دوم سیگار و دیگر بوها در برخی افراد باعث شروع میگرن می‌شود.
  • تغییرات خواب:. کم‌خوابی یا خواب زیاد می‌تواند در برخی افراد باعث بروز میگرن شود.
  • عوامل فیزیکی: تقلای فیزیکی شدید، از جمله فعالیت جنسی، ممکن است باعث شروع میگرن شود.
  • تغییرات آب‌وهوایی: تغییر آب‌وهوا یا فشار هواسپهری (فشار بارومتریک) می‌تواند باعث شروع یک سردرد میگرنی شود.
  • داروها: داروهای ضدبارداری خوراکی و گشادکننده عروق، مانند نیتروگلیسیرین، می‌توانند میگرن را تشدید کنند.
  • خوراکی‌ها: پنیرهای کهنه و غذاهای شور و فرآوری‌شده ممکن است باعث شروع میگرن شوند. حذف وعده‌های غذایی نیز می‌تواند همین تأثیر را داشته باشد.
  • افزودنی‌های مواد غذایی: اینها شامل شیرین‌کنندهٔ آسپارتام و یک نگهدارندهٔ مواد غذایی به نام مونو سدیم گلوتامات (MSG) است که در بسیاری از غذاها یافت می‌شوند.

عوامل اثرگذار در بروز میگرن

عوامل متعددی شما را مستعد ابتلا به میگرن می‌کنند که برخی از آنها شامل موارد زیر است:

  • سابقهٔ خانوادگی: اگر یکی از اعضای خانوادهٔ شما به میگرن مبتلاست، شما نیز احتمال بیشتری برای ابتلا به میگرن دارید.
  • سن: میگرن می‌تواند در هر سنی شروع شود، اما اولین میگرن اغلب در دوران نوجوانی رخ می‌دهد. میگرن در طول 30 سالگی به اوج خود می‌رسد و به تدریج در دهه‌های بعدی زندگی شدت کمتری پیدا می‌کند.
  • جنسیت: زنان سه برابر بیشتر از مردان احتمال ابتلا به میگرن دارند.
  • تغییرات هورمونی: برای زنانی که میگرن دارند، سردرد ممکن است درست قبل از شروع دوره‌های قاعدگی، یعنی در نوجوانی یا کمی بعد از آن شروع شود. همچنین ممکن است در دوران بارداری یا یائسگی تغییر کنند. میگرن به‌طورکلی پس از یائسگی بهبود می‌یابد.

عوارض ثانویه در بروز میگرن

مصرف بیش از حد داروهای مسکن می‌تواند باعث سردردهای جدی ناشی از بیش‌مصرفی دارو شود. به نظر می‌رسد که این خطر با ترکیب آسپرین، استامینوفن و کافئین در بالاترین حد خود باشد. همچنین، اگر بیش از 14 روز در ماه آسپرین یا ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) مصرف کنید یا اگر برای بیش از 9 روز در ماه تریپتان، سوماتریپتان (Imitrex، Tosymra) یا ریزاتریپتان (Maxalt، Maxalt-MLT) مصرف کنید، می‌توانید دچار سردردهای ناشی از مصرف بیش از حد دارو شوید.

سردرد ناشی از بیش‌مصرفی دارو زمانی رخ می‌دهد که داروها تسکین درد را متوقف و شروع به ایجاد سردرد می‌کنند. سپس در این زمان شما از داروهای مسکن بیشتری استفاده می‌کنید و در نتیجه این دور باطل ادامه می‌یابد.

تشخیص میگرن

اگر میگرن دارید یا در خانوادهٔ خود سابقهٔ میگرن دارید، یک پزشک آموزش‌دیده برای درمان سردرد به نام متخصص مغز و اعصاب احتمالاً میگرن را بر اساس سابقهٔ پزشکی، علائم، معاینهٔ فیزیکی و عصبی شما تشخیص می‌دهد. اگر میگرن شما غیرعادی یا پیچیده باشد یا ناگهان شدید شود، آزمایش‌هایی برای رد سایر دلایل درد انجام می‌شود. این آزمایش‌ها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

ام‌آر‌آی (MRI): تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا اسکن ام‌آر‌آی از یک میدان مغناطیسی قدرتمند و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق از مغز و عروق خونی استفاده می‌کند. ام‌آر‌آی به پزشکان در تشخیص تومورها، سکته‌های مغزی، خونریزی در مغز، عفونت‌ها و سایر بیماری‌های مغز و سیستم عصبی کمک می‌کند.

سی‌تی اسکن (CT scan): اسکن توموگرافی کامپیوتری یا سی‌تی اسکن از یک‌سری اشعهٔ ایکس برای ایجاد تصاویر مقطعی دقیق از مغز استفاده می‌کند. این آزمایش به پزشکان کمک می‌کند تا تومورها، عفونت‌ها، آسیب مغزی، خونریزی در مغز و سایر مشکلات پزشکی احتمالی را که ممکن است عامل سردردها باشند، تشخیص دهند.

درمان میگرن

درمان میگرن

هدف درمان میگرن متوقف کردن علائم و جلوگیری از حملات آینده است و انتخاب درمان میگرن به چند عامل زیر ارتباط دارد:

  • فراوانی و شدت سردردها چقدر است؟
  • این موضوع که آیا سردردها با تهوع و استفراغ همراه است یا نه؟
  • سردرد تا چه حد ناتوان‌کننده است و سایر بیماری‌هایی که شخص دارد چیست؟

داروهای زیادی نیز برای درمان میگرن ساخته شده‌اند. این داروها به دو دستهٔ کلی تقسیم‌بندی می‌شوند:

داروهای تسکین‌دهندهٔ درد: این نوع داروها که به عنوان درمان حاد یا توقف سریع نیز شناخته می‌شوند، در حین حملات میگرنی مصرف می‌شوند و برای متوقف کردن علائم طراحی شده‌اند.

داروهای پیشگیرانه: این نوع داروها برای کاهش شدت یا دفعات میگرن به طور منظم و اغلب هر روز مصرف می‌شوند.

داروهای مسکن برای میگرن

داروهایی که برای تسکین درد میگرن استفاده می‌شوند، زمانی بهترین اثر را دارند که با بروز اولین نشانه‌های میگرن مصرف شوند، یعنی به محض شروع علائم میگرن. یادتان باشد مصرف برخی از این داروها در دوران بارداری ایمن نیست. پس اگر باردارید یا در تلاش برای باردار شدن هستید، از هیچ‌کدام این داروها بدون مشورت با پزشکتان استفاده نکنید. به‌طورکلی، داروهای مسکنی که می‌توان برای میگرن استفاده کرد شامل اینهاست:

مسکن‌ها

این مسکن‌های بدون نسخه یا تجویزی شامل آسپرین یا ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) هستند. این داروها اگر برای مدت‌طولانی مصرف شوند، ممکن است باعث سردرد ناشی از بیش‌مصرفی دارو و احتمالاً زخم و خونریزی دستگاه گوارش شوند.

داروهای تسکین میگرن که حاوی ترکیبی از کافئین، آسپرین و استامینوفن (Excedrin Migraine) هستند می‌توانند مفید باشند، اما معمولاً فقط در برابر درد خفیف میگرن مؤثرند.

تریپتان‌ها

داروهای تجویزی مانند سوماتریپتان (Imitrex، Tosymra) و ریزاتریپتان (Maxalt، Maxalt-MLT) برای درمان میگرن استفاده می‌شوند، زیرا مسیرهای درد را در مغز مسدود می‌کنند. آنها که به صورت قرص، آمپول یا اسپری بینی مصرف می‌شوند و می‌توانند بسیاری از علائم میگرن را تسکین دهند. این داروها ممکن است برای کسانی که در معرض خطر سکتهٔ مغزی یا حملهٔ قلبی هستند، ایمن نباشند.

دی هیدروارگوتامین

داروی دی هیدروارگوتامین (H.E. 45، Migranal) که به صورت اسپری بینی یا آمپول موجود است، زمانی مؤثر است که برای میگرن‌هایی که معمولاً بیشتر از 24 ساعت طول می‌کشد و مدت کوتاهی پس از شروع علائم میگرن، مصرف شود. عوارض جانبی این دارو می‌تواند شامل بدتر شدن استفراغ و حالت تهوع مرتبط با میگرن باشد.

افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر، فشار خون بالا یا بیماری کلیوی یا کبدی باید از مصرف دی هیدروارگوتامین اجتناب کنند.

لاسمیدیتان

قرص خوراکی لاسمیدیتان (Reyvow) جدیدتر برای درمان میگرن با هاله یا بدون هاله تأیید شده است. در کارآزمایی‌های بالینی انجام‌شده، لاسمیدیتان به طور قابل توجهی درد را بهبود بخشید. لاسمیدیتان می‌تواند اثر یک داروی آرام‌بخش را داشته باشد و باعث سرگیجه شود، بنابراین به افرادی که آن را مصرف می‌کنند توصیه می‌شود حداقل تا هشت ساعت از رانندگی و کار با ماشین‌آلات خودداری کنند.

اوبروژپانت

این آنتاگونیست گیرندهٔ پپتیدی وابسته به ژن کالسی‌تونین خوراکی به نام اوبروژپانت (Ubrelvy) برای درمان میگرن حاد با یا بدون هاله در بزرگسالان تأیید شده است. اوبروژپانت اولین دارو از این دسته است که برای درمان میگرن تأیید شده است. در کارآزمایی‌های بالینی، این دارو در تسکین درد و سایر علائم میگرن مانند حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا دو ساعت پس از مصرف مؤثرتر از دارونما بود. عوارض جانبی شایع دارو شامل خشکی دهان، حالت تهوع و خواب‌آلودگی بیش از حد است. اوبروژپانت نباید با داروهای قوی مهارکنندهٔ آنزیم CYP3A4 مصرف شود.

آنتاگونیست‌های CGRP

اوبروژپانت (Ubrelvy) و ریمژپانت (Nurtec ODT) آنتاگونیست‌های خوراکی CGRP هستند که اخیراً برای درمان میگرن حاد با یا بدون هاله در بزرگسالان تأیید شده‌اند. در کارآزمایی‌های بالینی، این گروه از داروها در مقایسه با دارونما در تسکین درد و سایر علائم میگرن مانند حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا دو ساعت پس از مصرف مؤثرتر بودند. عوارض جانبی شایع شامل خشکی دهان، حالت تهوع و خواب‌آلودگی بیش از حد است. اوبروژپانت و ریمژپانت نباید با داروهای قوی مهارکنندهٔ CYP3A4 مصرف شوند.

داروهای مخدری

برای افرادی که نمی‌توانند سایر داروهای میگرن را مصرف کنند، داروهای مخدری ممکن است کمک‌کننده باشد. از آنجا که آنها می‌توانند بسیار اعتیادآور باشند، معمولاً فقط در صورتی استفاده می‌شوند که هیچ درمان دیگری مؤثر نباشد.

داروهای ضدتهوع

اگر میگرن همراه با هاله شامل علائم حالت تهوع و استفراغ باشد، این داروها می‌توانند کمک کنند. داروهای ضدتهوع شامل کلرپرومازین، متوکلوپرامید (Reglan) یا پروکلروپرازین (Compro) هستند. این دسته از داروها معمولاً همراه با داروهای مسکن مصرف می‌شوند. 

یادتان باشد مصرف برخی از این داروها در دوران بارداری ایمن نیست. پس اگر باردارید یا در تلاش برای باردار شدن هستید، از هیچ‌کدام این داروها بدون مشورت با پزشکتان استفاده نکنید.

داروهای پیشگیری از میگرن

داروهای موجود می‌توانند به پیشگیری از میگرن‌های مکرر کمک کنند. اگر سردردهای مکرر، طولانی یا شدید دارید که خوب به درمان پاسخ نمی‌دهند، پزشک ممکن است مصرف داروهای پیشگیرانه را توصیه کند. هدف داروهای پیشگیرانه کاهش دفعات بروز میگرن، شدت حملات و مدت زمان آنهاست. گزینه‌ها شامل موارد زیر است:

داروهای کاهش فشارخون

اینها شامل مسدودکننده‌های بتا مانند پروپرانولول (Inderal، InnoPran XL) و متوپرولول تارتارات (Lopressor) است. مسدودکننده‌های کانال کلسیم مانند وراپامیل (Verelan) نیز می‌توانند در پیشگیری از میگرن همراه با هاله مفید باشند.

داروهای ضدافسردگی

یک داروی ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای به نام آمی‌تریپتیلین وجود دارد که می‌تواند از میگرن جلوگیری کند. به دلیل عوارض جانبی آمی‌تریپتیلین، مانند خواب‌آلودگی، ممکن است داروهای ضدافسردگی دیگری به جای آن تجویز شود.

داروهای ضدتشنج

والپروات و توپیرامات (Topamax، Qudexy XR) ممکن است در صورت داشتن میگرن‌های کم‌تعداد کمک‌کننده باشند، اما می‌توانند عوارض جانبی مانند سرگیجه، تغییرات وزنی، حالت تهوع و موارد دیگر ایجاد کنند. این داروها برای زنان باردار یا زنانی که قصد بارداری دارند، توصیه نمی‌شوند.

آنتی‌بادی‌های مونوکلونال CGRP

آیموویگ (Erenumab-aooe)، آجووی (fremanezumab-vfrm)، امگالیتی (galcanezumab-gnlm)، ویپتی (eptinezumab-jjmr) داروهای جدیدتری هستند که توسط سازمان غذا و داروی FDA برای درمان میگرن تأیید شده‌اند. آنها به صورت تزریق ماهانه یا سه ماهه تجویز می‌شوند. شایع‌ترین عارضهٔ جانبی این داروها واکنش در محل تزریق است.

تزریق بوتاکس

تزریق بوتاکس (OnabotulinumtoxinA) تقریباً هر 12 هفته یک بار به پیشگیری از میگرن در برخی از بزرگسالان کمک می‌کند. در این مورد که آیا این داروها مناسب شما هستند یا خیر از پزشک خود سؤال کنید.

تأکید می‌کنیم که مصرف برخی از این داروها در دوران بارداری ایمن نیست. اگر باردارید یا در تلاش برای باردار شدن هستید، از هیچ‌کدام این داروها بدون مشورت با پزشک خود استفاده نکنید.

درمان‌های خانگی میگرن

تغییرات سبک زندگی و درمان‌های خانگی

وقتی علائم میگرن شروع می‌شود، سعی کنید به یک اتاق ساکت و تاریک بروید. چشمان خود را ببندید و استراحت کنید یا چرت بزنید. یک پارچهٔ خنک یا کیسهٔ یخ پیچیده‌شده در حوله یا پارچه‌ای نخی را روی پیشانی خود قرار دهید و مقدار زیادی آب بنوشید. همچنین این اقدامات ممکن است درد میگرن را تسکین دهد:

تکنیک‌های تمدد اعصاب را امتحان کنید: بیوفیدبک و سایر اشکال تکنیک‌های آرامش‌بخش و ریلکسیشن راه‌هایی برای مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا به شما آموزش می‌دهند که ممکن است به کاهش دفعات میگرن‌ کمک کند.

یک روتین منظم برای خواب و خوراک ایجاد کنید: زیاد یا کم نخوابید. یک برنامهٔ روزانه خواب و بیداری ثابت را ایجاد و دنبال و سعی کنید هر روز وعده‌های غذایی را در ساعت مشخص و ثابتی بخورید.

مایعات زیادی بنوشید: هیدراته ماندن، به ویژه با نوشیدن آب، ممکن است به بهبود میگرن کمک کند.

یک دفتر خاطرات سردرد داشته باشید: ثبت علائم در دفترچه سردرد به شما کمک می‌کند تا در مورد عواملی که جرقهٔ میگرن را می‌زند و این‌که چه درمانی مؤثرتر است، آگاه‌تر شوید. همچنین این دفترچه به پزشک کمک می‌کند تا وضعیت شما را تشخیص دهد و پیشرفت شما را در حد فاصل ویزیت‌ها پیگیری کند.

به طور منظم ورزش کنید: ورزش هوازی منظم تنش و استرس را کاهش می‌دهد و می‌تواند به پیشگیری از میگرن کمک کند. اگر پزشکتان موافق است، یک فعالیت‌ هوازی مورد علاقهٔ خود مانند پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌سواری را شروع کنید. اما قبل از ورزش به آرامی بدن خود را گرم کنید، زیرا ورزش ناگهانی و شدید می‌تواند باعث سردرد شود. ورزش منظم همچنین می‌تواند به کاهش وزن یا حفظ وزن سالم کمک کند و تصور می‌شود چاقی عاملی مؤثر در میگرن باشد.

طب جایگزین برای میگرن

درمان‌های غیرسنتی ممکن است به کاهش درد مزمن میگرن کمک کنند. این درمان‌ها شامل موارد زیر است که برای انجام آنها لازم است از پزشک خود بپرسید که آیا این درمان‌ها برای شما مناسب هستند یا خیر. همچنین اگر باردار هستید، از هیچ‌کدام این درمان‌ها بدون مشورت با پزشک خود استفاده نکنید:

طب سوزنی: آزمایش‌های بالینی نشان داده‌اند که طب سوزنی ممکن است برای سردرد مفید باشد. در این درمان، یک متخصص طب سوزنی تعداد زیادی سوزن‌ نازک و یک‌بارمصرف را در نقاط مشخصی از چند ناحیهٔ پوست شما فرو می‌کند.

بیوفیدبک یا بازخورد زیستی: به نظر می‌رسد بیوفیدبک در تسکین درد میگرن مؤثر باشد. این تکنیک آرام‌سازی از تجهیزات ویژه‌ای استفاده می‌کند تا به شما یاد بدهد که چگونه برخی واکنش‌های فیزیکی مرتبط با استرس، مانند تنش عضلانی را پایش و کنترل کنید.

رفتاردرمانی شناختی: درمان شناختی‌رفتاری یا رفتاردرمانی شناختی ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به میگرن مفید باشد. این نوع روان‌درمانی به شما یاد می‌دهد که چطور رفتارها و فکرها بر درک شما از درد تأثیر می‌گذارد.

مدیتیشن و یوگا: مدیتیشن ممکن است استرس را که محرک شناخته‌شدهٔ میگرن است، کاهش دهد. یوگا در صورتی که به طور منظم انجام شود ممکن است دفعات و مدت میگرن را کاهش دهد.

گیاهان، مکمل‌های ویتامین‌ها و مواد معدنی: شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد دو گیاه بابونهٔ گاوی و سایبان (باباآدم جنگلی) می‌توانند از میگرن پیشگیری کنند یا شدت آن را کاهش دهند، اما نتایج مطالعات متناقض است. گیاه سایبان به دلیل نگرانی‌های ایمنی توصیه نمی‌شود.

دز بالای ریبوفلاوین (ویتامین B2) ممکن است دفعات و شدت سردرد را کاهش دهد. مکمل‌ کوآنزیم کیوتن (CoQ10) ممکن است دفعات میگرن را کاهش دهد، اما مطالعات خیلی بیشتری برای تأیید این ادعا مورد نیاز است. مکمل‌های منیزیم نیز برای درمان میگرن استفاده شده است، اما نتایج متفاوتی داشته است.

زمان مراجعه به پزشک برای میگرن

خیلی از موارد میگرن اغلب تشخیص داده نمی‌شود و بدون درمان باقی می‌ماند. اگر به طور منظم علائم و نشانه‌های میگرن را دارید، حملات خود و نحوهٔ درمان آنها را یادداشت کنید. سپس از یک متخصص مغز و اعصاب پزشک وقت بگیرید تا در مورد سردردهای خود صحبت کنید. حتی اگر سابقهٔ سردرد دارید، در صورتی که الگوی سردردها تغییر کرد یا سردردتان ناگهان متفاوت شد، به پزشک مراجعه کنید. در صورت داشتن هر یک از علائم و نشانه‌های زیر که می‌تواند نشان‌دهندهٔ مشکل جدی‌تری باشد، فوراً به پزشک مراجعه کنید یا به اورژانس بروید:

  • سردرد شدید و ناگهانی که شبیه صاعقه‌‌ است.
  • سردرد همراه با تب، سفتی گردن، گیجی، تشنج، دوبینی، بی‌حسی یا ضعف در هر قسمت از بدن که می‌تواند علامت سکته باشد.
  • اگر سردردی پس از ضربه به سرتان دارید.
  • سردرد مزمن که پس از سرفه، تقلای زیاد، زور زدن یا حرکت ناگهانی بدتر می‌شود.
  • به سردرد جدیدی بعد از 50 سالگی دچار شده‌اید.

آماده شدن برای ویزیت پزشک

اگر اول به یک پزشک عمومی مراجعه کرده‌اید، احتمالاً شما را به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع می‌دهد. برای آمادگی قبل از رفتن به مطب پزشک برای ویزیت شدن، می‌توانید موارد زیر را در نظر بگیرید:

علائم خود را پیگیری کنید: یک دفترچهٔ مخصوص سردرد داشته باشید که در آن شرحی از هر بار بروز اختلال بینایی یا احساسات غیرمعمول، از جمله زمان رخ دادن این علائم، مدت زمان وجود علائم و عامل محرک آنها بنویسید. دفترچهٔ سردرد می‌تواند به پزشک شما کمک کند تا وضعیت شما را تشخیص دهد.

اطلاعات شخصی را در نظر بگیرید: اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس‌های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.

فهرست دارویی داشته باشید: لیستی از تمام داروها، ویتامین‌ها یا مکمل‌هایی مصرفی خود، از جمله دزهای مصرف تهیه کنید. نوشتن تمام داروهایی که تاکنون برای درمان سردرد خود استفاده کرده‌اید بسیار مهم است.

سؤالاتتان را بنویسید: سؤالاتی را که می‌خواهید از پزشک بپرسید، یادداشت کنید و همراهتان ببرید. 

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستی را همراه داشته باشید تا به شما کمک کند اطلاعات دریافتی را به خاطر بسپارید.

سؤالات شما از پزشک

در مورد میگرن، سؤالاتی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:

  • احتمالاً چه چیزی محرک شروع میگرن‌های من است؟
  • آیا دلایل احتمالی دیگری برای علائم میگرن من وجود دارد؟
  • به چه آزمایش‌هایی نیاز دارم؟
  • آیا میگرن من احتمالاً موقتی است یا مزمن؟
  • بهترین رویکرد مقابله چیست؟
  • جایگزین‌های رویکرد اولیه‌ای که پیشنهاد می‌کنید چیست؟
  • پیشنهاد می‌کنید چه تغییراتی در سبک زندگی یا رژیم غذایی خود ایجاد کنم؟
  • من بیماری‌های دیگری دارم. چگونه می‌توانم آنها و میگرن را به بهترین شکل با هم مدیریت کنم؟
  • خواندن چه وب‌سایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

در پرسیدن سؤالات دیگری که دارید هم تردید نکنید.

سؤالات پزشک از شما

پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می‌پرسد، از جمله:

  • سردردهای شما هر چند وقت یک بار اتفاق می‌افتد؟
  • شدت علائم شما چقدر است؟
  • به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می‌بخشد؟
  • به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می‌کند؟
  • آیا فرد دیگری در خانوادهٔ شما میگرن دارد؟ 
با دوستانتان به اشتراک بگذارید

مقاله مرتبط