چطور با کودکان به رستوران برویم؟
به‌طورکلی دو نوع رفتار وجود دارد؛ رفتارهایی که «مبتنی بر ملاحظه‌ٔ واقعی نسبت به دیگران» هستند و رفتارهایی که در گروه «تشریفاتی» و رسمی قرار می‌گیرند. کودک شما همزمان با کسب مهارت‌های معاشرت و احساس همدلی، هر دو نوع رفتار را یاد می‌گیرد. چند روش برای سرعت بخشیدن به این فرایند وجود دارد که در این مطلب با آنها آشنا می‌شوید.
درک کودک از رفتار خوب در رستوران
اول ببینیم در چه سنی انتظار چه رفتاری را توی رستوران از کودکمان داشته باشیم:
تا چهار سالگی
تا سن چهار سالگی، بسیاری از بچه‌ها می‌توانند:
- اگر مدادشمعی و کاغذ یا اسباب‌بازی‌های آرام دیگری برای سرگرمی خود داشته باشند، تا 45 دقیقه روی صندلی رستوران بنشینند.
- با آماده‌سازی قبلی و تحریک و یادآوری والدین در حین غذا، مؤدبانه غذا بخورند.
تا هشت سالگی
تا سن هشت سالگی، بسیاری از بچه‌ها می‌توانند:
- یک ساعت یا بیشتر در رستوران بنشینند.
- بدون یادآوری والدین، در رستوران غذا بخورند.
- لقمه‌ای از یک غذای ناآشنا را امتحان کنند.
آموزش رفتار خوب به کودکان برای رفتن به رستوران
شاید بعد از یک روز پرمشغله، در خانه از هر لغزشی در رعایت اتیکت و آداب غذا خوردن، قوز کردن، ملچ‌ملوچ کردن، هورت کشیدن وریختن غذا چشم‌پوشی کنید اما همین لغزش‌ها هنگام غذا خوردن در انظار عمومی اهمیت اغراق‌آمیزی پیدا می‌کند. اما لازم نیست هر شب تسلیم خوردن غذا در خانه شوید. فقط وقت بگذارید تا رستوران را عاقلانه انتخاب کنید و کودکتان را از قبل آماده کنید. به یاد داشته باشید که اگر او آداب غذا خوردن و نشستن پشت میز را ابتدا در خانه یاد نگیرد، نمی‌تواند آنها را در رستوران اجرا کند. چند راهنمایی مهم برای رستوران رفتن با کودکتان به شکل زیر است:
یک پیش‌نمایش داشته باشید
قبل از این‌که بیرون بروید، توضیح دهید که کجا می‌روید، یعنی اسم رستوران را بگویید. چه غذایی می‌خورید، یعنی نوع غذا و مثلاً غذایی که او دوست دارد و می‌تواند بخورد. توضیح دهید انتظار چه رفتاری دارید؟ صاف نشستن روی صندلی، دستمال روی پاها، استفاده از چنگال و چاقو و استفاده از صدای داخل خانه. بیشتر آنها همان مواردی هستند که شما در خانه آموزش داده‌اید، اما به خاطر سایر افراد حاضر در رستوران آنها را با شدت بیشتری اجرا خواهید کرد.
محل مناسبی را انتخاب کنید
اگر رستورانی متناسب با سن و سطح پختگی فرزندتان انتخاب کنید، همه چیز بسیار ساده‌تر خواهد بود. اگر فرزندتان زیر چهار سال است یا به‌طورکلی پرجنب‌وجوش و بیقرار است، احتمالاً بهتر باشد به رستوران‌های خانوادگی که فضای بازی و منوی کودک دارند، بروید.
بچه‌های بزرگ‌تر ممکن است بتوانند از پس فضاهای آرام‌تر بربیایند، اما مگر این‌که کودک شما به طور غیرمعمولی آرام و ساکت باشد، در غیر این صورت احتمالاً باید تا حداقل 10 سالگی از رستوران‌های خیلی رسمی و مجلل دوری کنید. در غیر این صورت، ممکن است شب خود را به جای لذت بردن از غذا صرف نگرانی در مورد این‌که مشتریان دیگر چه فکری می‌کنند، بکنید.
صدای داخل خانه را توضیح دهید
به کودک خود بگویید که مردم هنگام غذا خوردن صداهای بلند را دوست ندارند، بنابراین او مجبور است از «صدای داخلی» خود استفاده کند. اما تعجب نکنید اگر لازم باشد این موضوع را هنگام غذا خوردن مجدداً به او یادآوری کنید. فقط این کار را با خونسردی انجام دهید و بعد از آن عبور کنید.
برای بیقراری آماده باشید
حتی در رستوران‌های غیررسمی و خودمانی نیز ممکن است بی‌حرکت ماندن طولانی‌مدت برای کودکتان دشوار باشد؛ حدود 45 دقیقه بیشترین زمان ممکن برای کودکی تا سن پنج سالگی است. میان‌وعده‌های کوچک همراه ببرید تا مبادا آماده شدن غذا طول بکشد، کاغذ و مدادشمعی با خود داشته باشیدو آماده باشید تا او را برای اندکی پیاده‌روی به بیرون از رستوران ببرید.
گاهی هم رستوران را ترک کنید
اگر با وجود آماده‌سازی قبلی، کودکتان مزاحمت ایجاد کرد، سعی کنید عصبانی نشوید. به جایش صورتحساب را پرداخت کنید و درخواست کنید غذا را بسته‌بندی کنند. می‌توانید وعدهٔ غذایی را در خانه یا در پارکی در آن نزدیکی، جایی که کودکتان می‌تواند بدود، تمام کنید.
یادتان باشد اگر آن‌قدر مشغول اصلاح رفتار فرزند خود هستید که از غذایتان لذت نمی‌برید، وقت آن رسیده که کار دیگری انجام دهید.
واقع‌بین باشید
خوش‌رفتاری در یک مکان عمومی اغلب به معنای یک‌جا نشستن و ساکت بودن است، یعنی مهارت‌هایی که برای بیشتر بچه‌ها که ذاتاً خودمحور و تکانشی هستند، به راحتی به دست نمی‌آید. اگر فرزند شما قادر به پیروی از قوانین نیست، این واقعیت را در نظر داشته باشید که بیشتر رفتارهای نادرست در فضاهای عمومی بیشتر به مرحله‌ٔ رشد کودک مرتبط است تا به قصد عمدی او برای بدرفتاری.
انتظاراتتان را توضیح دهید
قبل از رسیدن به محل، انتظارات خود از کودکتان را به روشنی توضیح دهید. با چند توقع ساده که به شکل مثبت بیان می‌کنید زمینه‌سازی کنید. به عنوان مثال، بگویید: «این یه مهمونی شامه که توش بهت خوش می‌گذره و اونجا ما همه با هم صحبت می‌کنیم، اما تو نمی‌تونی بدویی یا خیلی بلند صحبت کنی، چون باعث می‌شه آدم‌های دیگه‌ای که اونجا هستن و می‌خوان بهشون خوش بگذره اذیت بشن» یا «من غذاهای خوشمزه‌ای که تو منو هست رو برای تو می‌خونم و تو می‌تونی غذای خودت رو سفارش بدی. اما یادت باشه که با پیشخدمت با صدای داخل خونه صحبت کنی و وقتی غذات رو آوردن بگی ممنونم».
به قوانین خود پایبند باشید
اگر در انظار عمومی از انتظاراتی که تعیین کرده‌اید عقب‌نشینی کنید، پیام متناقضی به فرزندتان می‌دهد و او احتمالاً پیشروی بیشتری خواهد کرد و قوانین بیشتری را زیر پا می‌گذارد. با این حال، اگر کودکتان یک‌جا نشستن را غیرممکن می‌داند، نیازی به عصبانی شدن یا خجالت دادن فرزندتان نیست. عصبانیت و فریاد زدن شما باعث شرمسار شدن کودک می‌شود و او این احساسات منفی را با رفتن به مکان‌های عمومی ارتباط می‌دهد. کافی است که بی‌سروصدا آنجا را ترک کنید، قاطع باشید و دلیل رفتن خود را به روشنی توضیح دهید.
رفتارهای خوب را در خانه پرورش دهید
ثبات رویه برای کمک به کودکان در ایجاد مهارت‌های اجتماعی مهم است، بنابراین سعی کنید مجموعه قوانین پایه‌‌ای داشته باشید که کودکتان باید در خانه رعایت کند، تا به این ترتیب رفتار مناسب در یک مکان عمومی راحت‌تر باشد. بدیهی است که بین رفتار در خانه و رفتار خارج از خانه تفاوت‌هایی وجود دارد، بنابراین تمام تلاش خود را بکنید تا این ظرافت‌ها را به فرزند خود نشان دهید.
به عنوان مثال، توضیح دهید که وعده‌های غذایی در خانه به‌طورکلی راحت‌تر و غیررسمی‌تر هستند، صداها می‌توانند بالا و پایین بروند، او آنچه را که مادر یا پدر پخته می‌خورد و نه این‌که سفارش بدهد و بعد از تمام شدن غذا، اعضای خانواده معمولاً بشقاب‌های خود را از روی میز برمی‌دارند و توی سینک یا هر جایی شما صلاح می‌دانید می‌گذارند. اما تأکید کنید که ادب و نزاکت و گفت‌وگوهای خوشایند در هر دو مکان مهم است.
در مورد اهمیت ثبات رویه در تربیت کودکان بیشتر بدانید.
