آیا طبیعی است که کودکتان ساعتهای زیادی را در اتاقش تنها میماند؟
بیشتر اوقات طبیعی است اما گاهی میتواند دلیلی برای نگرانی هم باشد. با نگاه دقیقتر، پاسخ درست به این ارتباط دارد که کودک شما در اتاقش چه کاری انجام میدهد و چرا میخواهد آنجا باشد؟
به عنوان مثال، کودکتان ممکن است صرفاً به زمانی برای کتاب خواندن یا بازی کردن نیاز داشته باشد. در عصری که ما زندگی میکنیم و در این سن بسیار پرمشغله و الکترونیکی، بچهها بیشتر به تنهایی احساس نیاز میکنند و هنگامی که بچهٔ شما مشغول فعالیت انفرادی محبوبی شد، ممکن است ساعتها بگذرد بدون اینکه حتی بفهمد چه مدت زمان گذشته است.
اگر فرزند شما از زمانی که در اتاق خود میگذراند لذت میبرد، روزانه حداقل یک ساعت فعالیت بدنی سطح متوسط دارد و با خانواده و دوستانش ارتباط خوبی دارد، نیازی به ایجاد هیچ تغییری نیست. هر بچهای خلقوخوی متفاوتی دارد و بعضیها بیشتر از دیگران وقت تنهایی میخواهند. اما این فکر خوبی نیست که بچهها ساعتها برای بازیهای کامپیوتری یا بازی با هر دستگاه دیگری به تنهایی در اتاق خود باشند. کارشناسان به والدین توصیه میکنند روزانه بیش از یک یا دو ساعت تماشای تلویزیون یا زمان دیدن نمایشگرها، آن هم برای سن دو سال به بالا نداشته باشند و این یک یا دو ساعت باید در یک ناحیهٔ مشترک خانه باشد که والدین میتوانند روی آن نظارت کنند.
با این حال، برخی رفتارها نیز ممکن است جای نگرانی داشته باشد، به عنوان مثال، اگر فرزند شما در آن ساعتهای تنهایی درگیر کاری نباشد، مثلاً فقط دراز بکشد یا بنشیند و کاری انجام ندهد، میتواند نشانهٔ افسردگی کودک باشد. افسردگی بالینی معمولاً به عنوان یک بیماری بزرگسالان تلقی میشود، اما بچهها نیز آن را تجربه میکنند. بر اساس گفتهٔ کارشناسان درصدی از بچههای بین سه تا ۱۷ سال افسردگی دارند.
بچههای افسرده گاهی اوقات دلمرده و گوشهگیرند یا نسبت به چیزهایی که قبلاً از آنها لذت میبردند بیعلاقه به نظر میرسند. این ناتوانی در لذت بردن از چیزها و ناتوانی از احساس لذت یا اصطلاحاً آنهدونیا (Anhedonia)، یکی از علائم اصلی تشخیص افسردگی است. گاهی اوقات علائم فیزیکی، مانند سردرد و معدهدرد نیز وجود دارد.
اگر شک دارید که فرزند شما افسرده است، باید به پزشکش اطلاع دهید. افسردگی قابل درمان است، اما باید بهموقع از متخصصان کمک بگیرید.
