معلم فرزندم میگوید او در مدرسه به خاطر چیزهای جزئی خیلی گریه میکند
این حق بچههاست که برای ابراز احساسات خود گریه کنند. یادمان باشد اگر کودک ما ناراحت است، دلیلی برای آن وجود دارد و کار ما این است که بفهمیم مشکل کجاست تا به بچهها کمک کنیم. در این مطلب بیشتر با علت گریه کردن کودکان در مدرسه و راهکارهای موجود آشنا شوید.
گریه کردن کودک در مدرسه
کودکان باید بتوانند در طول زندگی خود گریه کنند و احساسات خود را حل و فصل کنند. معلم فرزند شما ممکن است آنقدر سرش شلوغ باشد که برایش سخت باشد از عهدهٔ دانشآموزی برآید که احساس میکند حق اوست؛ که البته همینطور هم هست، که احساساتش را نشان دهد. به معلم بگویید که شما نگران فرزند خود نیستید و اگر اجازهٔ گریه داشته باشد، خیلی زود از هر آنچه در آن لحظه آزارش میدهد، عبور میکند.
اگر قابل قبول نیست که کودک در مدرسه گریه کند و ناراحت شود، قبل و بعد از مدرسه کمی وقت اضافی ترتیب دهید تا با او همه چیز را بررسی کنید. بپرسید: «آیا امروز چیزی برات ترسناکه؟ تو مدرسه چه چیزی سخت شده؟ چیزی ناامیدکننده بوده؟» این به او فرصت قابل اتکایی در خارج از مدرسه میدهد تا احساسات خود را ابراز کند.
بچههای خردسال در تمام طول روز با چالشها و ناامیدیهایی روبهرو میشوند. جامعه ما طوری شکل نگرفته است که به والدین و معلمان امکان بدهد فضای لازم برای ابراز احساسات را در اختیار تمام کودکان قرار دهند. نتیجهٔ این امر برای بسیاری از بچهها این است که چیزهای کوچک، مانند شیر ریخته یا یک مداد شکسته، میتواند تمام ناامیدیهای آن روز را دوباره زنده کند.
بهانهٔ کودک شما برای بیرون ریختن احساساتش ممکن است پیشپاافتاده و حتی احمقانه به نظر بیاید و پاسخ او نامتناسب با آن مشکل به نظر برسد، اما درک کنید که کودکان در استفاده از ناراحتیهای کوچک برای ابراز احساسات در مورد چیزهای بزرگتر مهارت دارند. اگر معلم فرزند شما هم این موضوع را درک کند، دیگر نگران نخواهد بود که کودک به یک ناامیدی جزئی واکنش بیش از حدی نشان میدهد.
از طرفی هم، گریه بر سر تعداد زیادی چیزهای کوچک ممکن است نشانهٔ وجود یک مشکل بزرگتر باشد. بسیاری از بزرگسالان، چه والدین و چه معلمان، فراموش کردهاند که برخی از تقلاهای روزمره در مدرسه چقدر سخت است. ما فراموش میکنیم که حضور در مدرسه چه سازگاری و تطبیق بزرگی است و چقدر یک کودک میتواند دلتنگ مامان و بابا باشد.
همچنین ممکن است کودک در خانه یا در زنگ تفریح مدرسه با مسئلهٔ دشواری روبهرو باشد. به این فکر کنید که شما و معلم چه کارهایی میتوانید برای کمک به کودک خود در کنار آمدن با فشارهای مدرسه انجام دهید و از هرکسی که روی زنگ تفریحها نظارت میکند بخواهید که گوش به زنگ باشد، چون ممکن است کودک شما در آنجا با مشکلی روبهرو باشد و بعداً در کلاس برای آن گریه کند.
وقتی کودکان بزرگتر و وارد مدرسه میشوند، در زمانی که هنوز هم به فرصتهای زیادی برای بیرون ریختن احساسات خود نیاز دارند، تحت فشار قرار میگیرند تا گریه را متوقف کنند. این فرصتها خیلی سریع برای کودکان کاهش مییابد. غالباً پسرهایی که احساس میکنند تحت فشارند تا گریه نکنند راهی برای صدمه دیدن به صورت فیزیکی پیدا میکنند تا بتوانند گریه کنند. کودکان تمام تلاش خود را میکنند تا راهی قابل قبول برای آگاه کردن شما از سخت بودن شرایط پیدا کنند.
میتوانید از معلم بخواهید که با فرزندتان صحبت کند و بگوید: «من متوجه میشم که خیلی غمگین میشی و میخوام بدونم چه احساسی داری و ما چه کاری میتونیم انجام بدیم تا کلاس برای تو خوب و راحت باشه». سپس معلم باید پذیرا و آماده باشد تا به کمی گریهٔ بیشتر او گوش کند.
شما نیز میتوانید برای ابراز علاقه و عشق خود در این جلسه حضور داشته باشید و بپرسید: «برای بهتر شدن اوضاع چه کاری باید انجام بدیم تا توی کلاس کمتر احساس فشار کنی یا زنگ تفریح خوشحالتر باشی؟» اگر کودک شما ناراحت است، دلیلی برای آن وجود دارد. کار ما این است که بفهمیم چه خبر است و به بچهها دست یاری بدهیم. اما آیا تمام مدرسهها و معلمها یا حتی خود ما والدین برای این موضوع وقت داریم؟
در مورد راههای حرف زدن با کودکان بدانید.