۲۶ ماهگی: سؤال پرسیدن
در هفتههای ۲۶ ماهگی کودکان چه میگذرد؟ در این مطلب با بخشی از روزهای زندگی فرزند ۲۶ ماههٔ خود آشنا شوید.
پرسیدن سؤال
قدرت حرف زدن و مهارت سخنوری کودک شما در حال رشد بیشتر و شکفتن است. کودکتان حالا پرسیدن سؤالات خیلی زیادی را شروع کرده است، تحولی که دو نیاز او را برآورده میکند. یکی اینکه، سؤال پرسیدن راهی برای فهمیدن چیزهاست و دیگری اینکه، سؤال پرسیدن راهی برای ادامه دادن تعامل و مراوده با شماست. همچنین سؤال کردن به او اجازه میدهد تا مدت طولانیتری با شما در تعامل باشد و حتی کلمات بیشتری را یاد بگیرد.
سؤالات محبوب اولیهٔ کودک در این سنها شامل «چرا؟» و «اون چیه؟» یا فقط «اون؟»، «اون چی؟» است و هرچه مهارتهای زبانی او پیشرفتهتر میشود، سؤالاتش نیز پیچیدهتر خواهد شد. مثل: «صدای چیه؟»، «اگه ماشین از جاده بیرون بره، چی میشه؟» «چرا پرندهها از تو هوا نمیافتن؟»
سعی کنید به سؤالاتش خیلی زود و با جملات ساده و کامل پاسخ دهید. مثلاً بگویید: «من صدای یه هواپیما میشنوم. همین صداست که تو شنیدی؟»، «پرندهها بالهایی دارن که اونها رو تو هوا نگه میداره.» پاسخگو بودن شما، پرسیدن سؤالات بیشتر را تشویق میکند و پاسخهای شما به او کمک میکند تا بر اساس مثال شما نحوهٔ چینش جملات را یاد بگیرد. از گفتن «نمیدونم!» همراه با تعجبی که او را به ادامهٔ کاوشهایش ترغیب میکند هم نترسید و بعد کتابی دربارهٔ موضوع پیدا کنید و با هم بخوانید، اما از گفتن یک «نمیدونم» سرسری و رها کردن کودک و ماجرای توی ذهنش به حال خود بپرهیزید!
فرزند خردسال شما به همان اندازه که علاقه دارد سؤال کند، پاسخ دادن به سؤالات را نیز دوست دارد. هنگام کتاب خواندن، در مورد تصاویر کتاب یا داستان سؤال کنید. مثلاً: «خرس قهوهای کجاست؟»، «به نظر تو اون دوست داره چی بخوره؟»، «بعدش چه اتفاقی میافته؟»
در مورد رشد مهارتهای زبانی کودکان بدانید.
نکتهٔ والدین: پشتکار و حواسپرتی
بچههای دو تا چهار سال همیشه طبق برنامهٔ زمانی بزرگسالان پیش نمیروند و حرکت نمیکنند. حواس آنها سر راه آمدنشان به میز غذا به راحتی پرت میشود. آنها اصرار دارند که جورابهایشان را خودشان بپوشند، فارغ از اینکه این کار چه مدت طول میکشد و حتی صبورترین والدین نیز میتوانند گاهی شدیداً کلافه شوند، به خصوص اگر دیرشان شده باشد!
اگر کاری ضروری دارید و واقعاً عجلهٔ شما خیلی مهم است، اشکالی ندارد که کار فرزندتان را تسریع کنید، اما در دیگر مواقع و به خصوص در روزهایی که فرصت بیشتری دارید، به جای اینکه سعی کنید بچهٔ دو سالهٔ خود را به عجله کردن تشویق کنید، یک لحظه بایستید و از خود بپرسید که آیا میتوانید اندکی وقت بگذارید تا کودکتان کارش را با سرعت خودش انجام دهد یا آیا واقعاً همین الان باید به پارک بروید؟
نفس عمیق کشیدن و بازدم خیلی آهسته میتواند به شما کمک کند، پس بدون اینکه به این جملهٔ ساده بخندید، برای کاهش سرعت خودتان شمردن تا ۱۰ را امتحان کنید. یادتان باشد کودک شما همراه نظارهگر رفتار خوشایند و شنوندهٔ حرفهای زیبای شماست. هرچند این بدان معنا هم نیست که باید همواره و همیشه خوب باشید و فقط احساس خوب داشته باشید، چون این منطقی نیست و گاهی مفید هم هست که کودکتان درک کند مردم و انسانها احساسات متفاوت خود را ابراز میکنند.
برای اطلاعات بیشتر در مورد اصرار کودک برای تمام کردن کارهایش، بیشتر بخوانید.
