به اشتراک گذاشتن: چگونه تقسیم کردن را به کودک سه تا چهار ساله یاد بدهید
به اشتراک گذاشتن و تقسیم کردن هر چیزی نیاز به آموزش و زمان دارد. بچه‌های خردسال نمی‌توانند از ابتدا سخاوتمند باشند. در این مطلب با این موضوع که چطور به اشتراک گذاشتن را به فرزند پیش‌دبستانی خود آموزش دهید آشنا شوید.
به اشتراک گذاشتن در کودک: در این سن انتظار چه چیزی را داشته باشید
کودک سه تا چهار سال شما درحالی‌که کامیون اسباب‌بازی خود را از همبازی‌اش می‌گیرد فریاد می‌زند: «اینو بهت نمی‌دم» و به محض این که این دعوا را رفع و رجوع می‌کنید، نبرد دیگری سر می‌گیرد. اما چرا فرزند شما نمی‌داند چگونه با دیگران به اشتراک بگذارد و وسایلش را تقسیم کند؟
واقعیت این است که او می‌داند، فقط در انجام این کار خیلی ثبات رویه ندارد. کودک شما در این سن ممکن است هر روز ساعت‌هایی را به بازی با بچه‌های دیگر بگذراند، او می‌تواند در بازی‌ها نوبت بگیرد و نسبت به یک یا دو سال قبل کمتر خودمحور است. اما او هنوز هم مودی و دمدمی‌مزاج است و درک خیلی خوبی از زمان ندارد، بنابراین منتظر ماندن در مدتی که همبازی‌اش با اسباب‌بازی محبوبش بازی می‌کند، برای او بسیار دشوار است. از طرف دیگر، بسیاری از بچه‌ها در این سن دوست دارند برای معلمشان یک نقاشی بکشند، هدایایی برای والدینشان درست کنند و میان‌وعده‌هایی را با دوستان خود تقسیم کنند.
بچه‌های پیش‌دبستانی تازه در حال یادگیری این واقعیت هستند که بخشیدن احساس خوبی دارد و به اشتراک گذاشتن چیزها با دوستان بسیار سرگرم‌کننده است. شما می‌توانید با تشویق این تجلی‌های سخاوتمندی و منع کردن هوس‌های کمتر خیرخواهانه‌ٔ فرزندتان به شکلی ملایم، بذر و نطفه‌ٔ تقسیم کردن و به اشتراک‌گذاری را در او ایجاد کنید.
به اشتراک گذاشتن در کودک: چه کاری انجام دهید
برای آموزش به اشتراک گذاشتن به فرزند سه تا چهار سالهٔ خود می‌توانید پیشنهادهای زیر را امتحان کنید:
به اشتراک‌گذاری را به کاری جالب تبدیل کنید: به فرزند خود بازی‌های اشتراکی را که در آن بازیکنان با هم در جهت رسیدن به یک هدف مشترک همکاری می‌کنند، یاد بدهید. برای مثال، پازل‌ها را با هم انجام دهید و برای اضافه کردن قطعات نوبت بگیرید. پروژه‌هایی را نیز به اشتراک بگذارید. با او در باغچه گل بکارید، نرده‌ها را نقاشی کنید یا ماشین را با یک سطل آب بشویید. در نهایت، گاهگداری چیزهایی را به او بدهید که با دوستانش به اشتراک بگذارد، چیزی مثل میان‌وعده‌ای مخصوص برای بردن به مهدکودک یا یک بسته برچسب که در طول یک قرار بازی با همبازی‌هایش تقسیم کند.
الگوی خوبی باشید: بهترین راه برای یادگیری سخاوتمندی این است که فرزندتان شاهد آن باشد. مثلاً بستنی خود را با او شریک شوید. روسری خود را به او بدهید و بگویید آن را مثل شنل ابرقهرمان‌ها بپوشد و بپرسید که آیا می‌توانید کلاه او را امتحان کنید یا نه. از عبارت‌های به اشتراک گذاشتن و تقسیم کردن برای توصیف کاری که انجام می‌دهید استفاده کنید و فراموش نکنید به او یاد بدهید که چیزهای ناملموس مانند احساسات، فکرها و قصه‌ها هم می‌توانند تقسیم شوند. از همه مهم‌تر، بگذارید او ببیند که شما چیزهایی را به دیگران می‌دهید و می‌گیرید، مصالحه می‌کنید و با دیگران تقسیم می‌کنید.
سرزنش، مسخره یا مجازاتش نکنید: اگر به کودک خود بگویید که او خودخواه است، اگر وقتی چیزی را با دیگران سهیم نمی‌شود تنبیهش کنید یا او را مجبور کنید تا یک دارایی باارزش خود را به کسی بدهد، باعث ایجاد رنجش و خشم در او می‌شوید نه سخاوتش. پس برای تشویق به اشتراک‌گذاری، از تقویت مثبت استفاده کنید نه هشدار و توبیخ. همچنین به خاطر داشته باشید اشکالی ندارد که فرزندتان چیزهای خاصی را فقط برای خودش نگه دارد. او هرچه بزرگ‌تر می‌شود، یاد می‌گیرد که به اشتراک گذاشتن با دوستان که به طور فزاینده‌ای برای او اهمیت پیدا می‌کنند، مفرح‌تر از نگه داشتن چیزها برای خودش است.
در مورد آن صحبت کنید: هنگامی که بچه‌ها سر اسباب‌بازی‌ها بگومگو می‌کنند، به آنها کمک کنید تا بفهمند معنای رفتارشان چیست. اگر یکی از بچه‌ها چیزی را سفت چسبیده است، به فرزندتان بگویید که دوستش احتمالاً چه احساسی دارد. به عنوان مثال بگویید: «آریو واقعاً اون اسباب‌بازی رو دوست داره و نمی‌خواد الان کسی باهاش بازی کنه.» به کودک خود نیز کمک کنید تا احساساتش را به بیان درآورد. وقتی چندان سخاوتمندانه رفتار نمی‌کند، به آرامی چیزهایی بپرسید تا متوجه شوید چه خبر است و موضوع چیست. شاید متوجه شوید که در پیش‌دبستانی او وسایل بازی کم است یا اینکه برخی اسباب‌بازی‌های خودش را به خاطر اینکه هدیه‌ای از پدربزرگش هستند، خیلی دوست دارد.
حل مسئله را به کودکتان آموزش دهید: اگر فرزند شما کامیون اسباب‌بازی‌ای را که همبازی‌اش می‌خواهد با همه‌ٔ وجود بغل کرده است، احتمالاً دارد با خود فکر می‌کند که «یا مال منه یا اون!» ممکن است آن مفهوم به اشتراک گذاشتن کامیون حتی به ذهنش خطور نکرده باشد. فرزندتان را ترغیب کنید که برای بازی با کامیون نوبت بگیرد. تنظیم یک تایمر برای مشخص شدن نوبت هر کودک می‌تواند کمک کند، به او اطمینان دهید که به اشتراک‌گذاری به معنای هدیه دادن نیست و خاطرنشان کنید که اگر اسباب‌بازی‌های خود را با دوستانش به اشتراک بگذارد، آنها هم تمایل بیشتری برای تقسیم کردن اسباب‌بازی‌های خود با او دارند.
زمینه‌ٔ مساعدی ایجاد کنید: قبل از یک قرار بازی از فرزندتان بپرسید آیا چیزی هست که ترجیح بدهد با همبازی‌هایش به اشتراک نگذارد و به او کمک کنید جای مناسبی برای نگه داشتن آن اسباب‌بازی‌های ویژه پیدا کند. اما فشا را هیجانی نکنید. سپس از او بخواهید اسباب‌‌بازی‌هایی را پیشنهاد کند که برای بازی اشتراکی او و مهمانش جالب هستند، مثل لوازم هنری و کاردستی، لگوها و تجهیزات ورزشی. این کار باعث می‌شود وقتی مهمانش می‌رسد چارچوب ذهنی او آماده‌ٔ به اشتراک گذاشتن باشد. از مهمانش نیز بخواهید که یک یا دو اسباب‌بازی خودش را نیز همراه بیاورد، زیرا اگر فرزند شما تنها کودکی نباشد که می‌بخشد، ممکن است سخاوتمندانه‌تر رفتار کند.
به دارایی‌های فرزند خود احترام بگذارید: اگر فرزند شما احساس کند که با لباس‌ها، کتاب‌ها و اسباب‌بازی‌هایش بد رفتار می‌شود، بعید است که حاضر شود حتی برای یک لحظه از آنها دست بکشد. بنابراین قبل از اینکه مدادرنگی‌اش را بردارید، از او اجازه بگیرید و حق «نه» گفتن را برایش قائل باشید. اطمینان حاصل کنید که خواهر و برادرها، دوستان و پرستار و مربی‌اش نیز به وسایل او احترام می‌گذارند، یعنی برای استفاده از آنها اجازه می‌گیرند و از آنها خوب مراقبت می‌کنند.
