چرا کودکتان از چرت روزانه امتناع می‌کند و چه کار باید کرد؟
هر پدر و مادری این ماجرا را می‌شناسد که کودک نوپای آنها تمام علائم خستگی و نیاز به خواب را نشان می‌دهد، خمیازه می‌کشد و چشمانش را می‌مالد، خود را روی زمین می‌اندازد و وقتی برج لگوهایش فرو می‌ریزد از درماندگی زیر گریه می‌زند، اما هنوز نمی‌رود بخوابد! اگرچه راه‌حل ممکن است ساده نباشد، اما توضیح آن ساده است. در این مطلب با علل خودداری کودک از چرت زدن طی روز و راهکارهای برخورد با آن آشنا شوید.
امتناع از چرت روزانه
چرا کودکتان از چرت زدن در روز خودداری می‌کند؟
کودکتان خمیازه می‌کشد، چشمانش را می‌مالد، خود را روی زمین می‌اندازد و با کوچک‌ترین بهانه می‌زند زیر گریه، اما نمی‌خوابد. چرا این اتفاق می‌افتد؟
کودکان نوپا تنها به این دلیل با میل به استراحت مبارزه می‌کنند که به آنچه در اطرافشان می‌گذرد خیلی علاقه‌مند هستند. کودک نوپای کنجکاو شما چیزهای زیادی برای دیدن و انجام دادن دارد و می‌ترسد که اگر چرت بزند، چیزی را از دست بدهد.
همچنین، درست مانند سایر کودکان نوپا، کودک شروع به درک این موضوع کرده است که فردی جدا از شما و شخصی منحصربه‌فرد است، بنابراین هر زمان که بتواند استقلال خود را ابراز می‌کند. پس امتناع از چرت زدن یکی از راه‌هایی است که کنترل را از شما سلب می‌کند.
برای اطلاعات بیشتر، مطلب مادرشو در مورد نبردهای شبانه و خواب کودک را ببینید.
در مورد نحوهٔ برخورد با امتناع کودک از چرت روزانه چه باید کرد؟
برای رفع این مشکل می‌توانید پیشنهادها و راهکارهای زیر را مرور کنید:
انتظار خود را کاهش دهید
کودک شما در سال اول تولد احتمالاً دو یا سه بار در روز چرت می‌زد، اما حالا که کودکی نوپا در سال دوم تولدش است، به تدریج به یک چرت در روز می‌رسد.
تا 18 ماهگی، او احتمالاً صبح‌ها دیگر نمی‌خوابد. وقتی چرت صبحگاهی ناپدید شد، سعی کنید چرت بعدازظهر را کمی جلوتر بیاورید، یعنی درست بعد از ناهار. منتظر ماندن ممکن است زمان خواب شب را عقب‌تر ببرد، زیرا کودک شما تنها چند ساعت پس از بیدار شدن از چرت بعدازظهر، میلی به خوابیدن نخواهد داشت.
ساعت چرت روزانه را ثابت نگه دارید
کودکان نوپا برای این‌که احساس امنیت کنند به روتین نیاز دارند. اگر فرزند شما هر روز مراحل یکسانی را طی کند، می‌داند که باید انتظار چه چیزی را داشته باشد و شما می‌توانید امیدوار باشید که بیشتر همکاری کند. به عنوان مثال، اگر او معمولاً قبل از این‌که به رختخواب برود، سه کتاب می‌خواند، مطمئن شوید که این فعالیت را جا نمی‌اندازید، حتی اگر وقت زیادی نداشته باشید.
اگر کودک نوپایتان روزها در خانه پیش شماست، مطمئن شوید که در همان محل خواب شب، چرت می‌زند. تسلیم درخواست چرت زدن روی مبل یا تخت خودتان نشوید. این به او کمک می‌کند تا تخت خود را با خواب ارتباط بدهد و کمک می‌کند تا سریع‌تر آرام بگیرد.
اگر کودک شما به مهدکودک می‌رود و در آنجا چرت می‌زند، سعی کنید در هر دو مکان یک روتین را دنبال کنید. مطمئن شوید که او خرس عروسکی یا پتویش را به همراه دارد و سعی کنید در تعطیلات آخر هفته هم او را در همان ساعت چرت مهدش بخوابانید.
مطمئن شوید کودکتان شب‌ها به تنهایی به خواب می‌رود
هنگامی که او بر به خواب رفتن به تنهایی بدون نیاز به جنبانده شدن، شیر خوردن یا لالایی تا خواب تسلط پیدا کند، می‌تواند در طول روز نیز این کار را انجام دهد. اگر روتین قبل از خواب او نیز به تغییر نیاز دارد، اکنون زمان این کار است.
قاطع اما آرم باشید
اگرچه مواجهه با کودک نوپایی که حاضر به چرت زدن نیست کلافه‌کننده است، اما بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که به او نشان ندهید شما را کلافه کرده است.
سعی کنید زمان چرت زدن را به میدان نبرد تبدیل نکنید. فقط به او بگویید که خسته به نظر می‌رسد و نیاز به استراحت دارد و شما هم نیازمند استراحت هستید. سپس او را بغل کنید، ببوسید، در تخت بگذارید و اتاق را ترک کنید.
اگر گریه کرد، به سراغش بروید و سعی کنید او را آرام کنید، اما کنارش دراز نکشید. اگر این کار را بکنید، او عادت می‌کند فقط زمانی که شما آنجا هستید به خواب برود و با مجموعه‌ای از مشکلات تازه روبه‌رو خواهید شد.
اگر مطلقاً از چرت زدن امتناع کرد، چند اسباب‌بازی و کتاب را به او بسپارید و بگویید زمان سکوت فرا رسیده است. اگرچه او به اندازۀ خوابیدن استراحت نخواهد کرد، اما یک یا دو ساعت زمانی که درگیر بازی‌های پرجنب و جوش نیست، حداقل می‌تواند انرژی او را تقویت کند.
جدول زمانی خواب و چرت کودکان را ببینید.
