کودکم شب‌ها زیاد از خواب بیدار میشود: کودک یک تا دو ساله
وقتی کودک نوپای یک تا دو سالتان مرتب در طول شب بیدار میشود و می‌دانید که او آن‌قدر بزرگ شده است که تمام طول شب را بخوابد، چه می‌کنید؟ مسئله‌ٔ اصلی این است که مطمئن شوید او یاد می‌گیرد که چگونه خود را دوباره به خواب ببرد. مثلاً با نوازش کردن یک شیء انتقالی یا آرامش‌بخش مثل عروسکش یا روش دیگری. در این سن، فرزندتان قادر به آرام کردن خودش است، اما شاید هنوز هم لازم باشد که به او کمک کنید تا تکنیک‌های خودتسکینی را بیاموزد. بیشتر متخصصان توافق دارند که شما باید سعی کنید نگذارید کودکتان برای به خواب رفتن به عوامل بیرونی مانند موسیقی، نورپردازی و تغذیه شدن وابسته شود؛ اگر وابسته شود، هر دفعه که از خواب بیدار شود، برای اینکه دوباره بخوابد به همان چیزها نیاز دارد. در این مطلب می‌توانید با چند دیدگاه کلی برای در خواب ماندن کودکان یک تا دو ساله آشنا شوید.
دیدگاه اول
تا زمانی که کودکتان را در ساعت خوابش در تخت می‌گذارید تا خودش به خواب برود، ایرادی ندارد تا موقع به خواب رفتنش کارهایی را که فکر می‌کنید کمکش می‌کند دوباره به خواب برود مانند راه رفتن رفت و برگشتی به اتاق را انجام دهید. اگر برنامهٔ روتین پیش از خواب ثابت و مداوم باشد، دفعات بیدار شدن در طول شب باید در عرض چند هفته کاهش یابد. اگر این‌طور نشد، باید به روش چک کردن او به شکل روتین متوسل شوید. یعنی برای مدت کوتاهی در اتاق کودک بمانید، تعاملتان با او به حالت خنثی و بدون ابراز احساسات باشد و از تخت بلندش نکنید. در فواصل پنج دقیقه‌ای اتاق را ترک کنید و بازگردید و به تدریج زمانی را که خارج از اتاق هستید افزایش دهید.
دیدگاه دوم
فرزندتان را از تختش بلند نکنید و او را به اتاق خود نبرید. کودک نیاز دارد که یاد بگیرد خود را دوباره به خواب ببرد، حتی اگر این در ابتدا به معنای کمی گریه کردن باشد. او را برای مدت کوتاهی تسلی دهید و تا وقتی به خواب برود، هر پنج تا ۱۰ دقیقه برای مدت کوتاهی به اتاقش برگردید.
دیدگاه سوم
قبل از اینکه خودتان بخوابید، با بیدار کردن فرزندتان ریتم خواب او را به هم بزنید. او را نوازش کنید، درآغوش بگیرید و دوباره او را در تختش بگذارید و اطمینان دهید که آنجا هستید. قاطع باشید و حتماً تمام تشریفات آشنای مخصوص پیش از خواب کودک را دنبال کنید.
دیدگاه چهارم
انعطاف‌پذیر باشید. نگذارید کودکتان آن‌قدر گریه کند که دوباره به خواب برود. به جایش، سعی کنید علت بیداری او مانند کثیف شدن پوشک، گرسنگی، به هم خوردن برنامهٔ روتینش طی روز، گرفتگی بینی یا حتی لباس خواب تنگ یا هر مورد آزاردهنده‌ای را پیدا کنید. وابستگی روزانه‌ٔ او به خودتان را بیشتر کنید و بگذارید پدر کودک در تسکین و تسلی شبانه‌اش نقش داشته باشد تا به این ترتیب هر دوی والدین بتوانند به فرزندشان کمک کنند که دوباره بخوابد.
اگر فرزندتان تاکنون خواب باثباتی داشته است، اما حالا در حال تجربه‌ٔ یک جهش رشد عمده است، انتظار داشته باشید که شب‌ها بیشتر بیدار شود. در این مواقع سعی کنید او را بدون اینکه از تختش بیرون بیاورید، دوباره بخوابانید. در عوض آرام به پشتش ضربه بزنید، با لحنی آرامش‌بخش با او صحبت کنید و آهنگی بخوانید. همچنین می‌توانید گزینه‌ٔ بردن او به تخت خودتان را مد نظر قرار دهید.
دیدگاه پنجم
اطمینان حاصل کنید که کودکتان به تنهایی به خواب می‌رود، یعنی بدون حضور شما و بدون کمک پستانک یا شیشه‌شیر. اگر مدت زیادی در خواب نمی‌ماند، سعی کنید قبل از رفتن به بالینش بگذارید برای فواصل زمانی تدریجاً طولانی‌تری کمی اصطلاحاً غر یا «نق» بزند کند، یعنی ابتدا پنج دقیقه صبر کنید، بعد ۱۰ دقیقه و الی آخر. اما این مورد هرگز به معنای آن نیست که بگذارید کودک از شدت گریه بی‌حال شود، بلکه منظور از این گریه بیشتر نق زدن یا ناله کردن بی‌دلیل کودکان است برای حضور شما. بین این فواصل زمانی، شما می‌توانید حدود دو تا سه دقیقه کنار فرزندتان بمانید، با صحبت کردن با او و احتمالاً مالش پشتش، به او اطمینان خاطر بدهید. کودک را بلند نکنید یا در آغوشتان نجنبانید.
