به کودکتان کمک کنید مستقل شود
هرچه کودکتان بزرگ‌تر می‌شود، بیشتر متوجه می‌شود که او فردی جدا و مستقل از شماست. همراه با رشد هویتش، این نیاز در او ایجاد می‌شود که کارها را به تنهایی انجام دهد. اما چگونه بیشترین استفاده را از شور و اشتیاق او به کسب استقلال ببرید؟ در این مطلب با راهکارهایی برای کمک به فرزدنتان برای مستقل‌تر بودن آشنا شوید.
خانه را برای کاوشگر کوچکتان ایمن کنید
برای رشد واقعی حس استقلال، فرزندتان باید بتواند با کند و کاو محیط اطراف خود، محدودیت‌هایش را مدام امتحان کند. به همین دلیل، باید مطمئن شوید که خانه‌ٔ شما برای حضور کودک نوپایتان ایمن است. به جای این که دائم او را دنبال کنید و هر وقت که به چیزی خطرناک دست زد «نه» بگویید، اشیای خطرناک را از دسترسش دور کنید و تعداد زیادی وسایل سرگرم‌کننده‌ٔ بی‌خطر در دسترسش بگذارید. این به او حس استقلال بیشتری می‌دهد و به شما هم آرامش خاطر بیشتری می‌بخشد.
اجازه دهید تصمیم‌گیرنده باشد
قطعاً هر والدی باید محدودیت‌هایی برای فرزندانش تعیین کنند، اما گاهی اوقات ایرادی ندارد که بگذارید کودک نوپای شما ابتکار عمل را به دست بگیرد، حتی اگر تصمیمات او عجیب به نظر برسد. به عنوان مثال، اگر کودک دو ساله‌ٔ شما اصرار دارد که در خردادماه کاپشنش را بپوشد، بگذارید این کار را بکند، چون پس از مدتی گرمش می‌شود و خودش می‌فهمد که پوشیدن یک لباس سبک منطقی‌تر است. وقتی به او اجازه می‌دهید تا به تنهایی و مستقلاً به این نتیجه برسد، شما به او فرصتی برای یادگیری و رشد داده‌اید.
راه و چاه کار را نشانش دهید
توانایی انجام کارها به شکل صحیح، نقشی کلیدی در کسب استقلال و موفقیت کودک نوپایتان دارد. اما برای پرورش توانایی‌های او، شما باید کارها را آهسته و به وضوح به او نشان دهید و آنها را به بخش‌های مجزا تقسیم کنید. برای مثال، هر مرحله از بلند شدن از پشت میز غذا را به طور عملی به او نشان دهید، یعنی ابتدا بشقاب و قاشق و چنگالتان را به سمت سینک ببرید، سپس لیوان‌ها را و بعد تماشا کنید که خودش چگونه این کار را انجام می‌دهد و به خاطر تلاشش، او را ستایش کنید.
بگذارید مشارکت کند
وقتی کودک نوپایتان شما را در حال انجام کاری حتی یک ذره جالب مثل آشپزی، تمیز کردن، مرتب کردن مبلمان می‌بیند، احتمالاً می‌خواهد در آن شریک شود و کمک کند. در این زمان‌ها سعی کنید راهی برای کمک کردن فرزندتان پیدا کنید. برای مثال، او ممکن است نتواند یک ظرف سس را به خوبی هم بزند، اما می‌توانید از او بخواهید که ملاقه را برایتان بیاورد و سپس بگذارید پدهای رومیزی یا زیر بشقابی‌ها را روی میز بگذارد.
در مقابل میل به مداخله و کمک مقاومت کنید
اگر کاری را به کودکتان محول کرده‌اید، به او اجازه دهید تا آخرش برود، حتی اگر دو برابر بیشتر از خودتان زمان ببرد. اگر واقعاً عجله ندارید به او آن پنج دقیقه وقت اضافی را بدهید تا صبح‌ها لباس خوابش را تا کند، در آن صورت خیلی بیشتر احساس موفقیت خواهد کرد تا زمانی که شما کارش را برای او تمام کنید. اگر فرزندتان با اضطراب جدایی درگیر است، احتمالاً در دور بودن از شما مشکل دارد. برای اینکه به او کمک کنید وقتی تنهاست آسوده‌تر باشد این تدابیر را امتحان کنید:
با آرامش و خاطرجمعی خداحافظی کنید: رفتن شما برای کودک نوپایتان دشوار است، اما اگر به شکلی رفتار کنید که انگار موضوع مهمی نیست و می‌دانید به زودی برمی‌گردید، به تسکین ترس‌های او کمک خواهید کرد. به شکلی دلسوزانه اما با لحن و رفتاری خونسرد و طبیعی از او خداحافظی کنید و سپس مستقیماً به طرف در خروج بروید. اگر فرزندتان به گریه افتاد، نگذارید ببیند که احساسات او شما را ناراحت کرده است.
غیبت را تمرین کنید: شما می‌توانید با استفاده از یک تایمر آشپزخانه به کودک خود کمک کنید تا به رفتن و بازگشتن شما عادت کند. آن را روی پنج دقیقه تنظیم کنید و به او بگویید: «مامان پنج دقیقه می‌ره اتاق بغلی و بعد برمی‌گرده.» وقتی درک کرد که شما برمی‌گردید، تایمر را روی فواصل طولانی‌تری تنظیم کنید تا نهایتاً او برای جدایی‌های طولانی‌تر آماده شود.
یواشکی از خانه بیرون نروید: هرچند ممکن است فکر کنید که برای فرزندتان بهتر است که رفتن شما را نبیند، اما دزدانه بیرون رفتن در واقع او را بیشتر ناراحت می‌کند. همین که متوجه شود شما بدون خداحافظی رفته‌اید، ممکن است گریه کند و نگران بازگشت شما باشد.
نشان دهید که دوستش دارید
عشق و پشتیبانی خود را به طور مداوم به فرزندتان نشان دهید. با این کار او اعتماد به نفس لازم برای مستقل شدن را پیدا خواهد کرد. هر وقت به تنهایی چیزی را امتحان می‌کند او را تشویق کنید، اما وقتی برای گرفتن قوت قلب به سمت شما برمی‌گردد، او را از خود نرانید. کودکتان به اطمینان خاطری که شما به او می‌دهید تا مدت‌ها پس از این نیاز دارد.
