پیدا کردن یک روش مناسب برای آموزش خواب به کودکان

تقریباً تمام کسانی که برای اولین بار پدر و مادر شده‌اند و در تلاش برای یافتن یک روش آموزش خواب برای کودکشان هستند، خودشان به دلیل کمبود خواب واقعاً خسته‌اند، پس همدردی ما را بپذیرید و بیایید دنبال راه چاره بگردیم. محققان رایج‌ترین تکنیک‌ها و روش‌های آموزش خواب به کودکان را بررسی کرده‌ و متوجه شده‌اند تا زمانی که والدین یکی از این روش‌ها را به طور مداوم دنبال می‌کنند، همۀ آنها به یک اندازه مؤثر است اما اگر تکنیکی مناسب خلق‌وخوی کودکتان و روش تربیتی شماست، احتمال بیشتری دارد که از آن نتیجه بگیرید. به‌طورکلی راه درست یا غلطی وجود ندارد، فقط وقتی الگوی خواب کودک هماهنگ با الگوی خواب شما نیست، نوعی تضاد به وجود می‌آید که باعث بدتر شدن مشکل خواهد شد، پس لازم است این موارد را با هم سازگار کنید. کارشناسان خواب می‌گویند برای یافتن مناسب‌ترین روش لازم است به نکاتی مهم برای شروع آموزش خواب به کودکان توجه کنید که در این مطلب می‌توانید با آنها آشنا شوید.

شخصیت کودک

دقت کنید که کودکتان چگونه به موقعیت‌های جدید یا استرس‌زا واکنش نشان می‌دهد. آیا با آنها کنار می‌آید یا نیاز به دلداری و تسلی‌ از سوی دیگران دارد. انعطاف‌پذیر و آسان‌گیر است یا مصمم به گرفتن چیزی است که می‌خواهد. اگر بتوانید رویکرد آموزشی متناسب با خلق‌وخوی فرزندتان را پیدا کنید، موفقیت بیشتری خواهید داشت و سریع‌تر نتیجه می‌گیرید. این کار درست مثل انضباط دادن به کودک است. اصلاح و تربیت کودکان آسان‌گیر و سازگار راحت‌تر است. از سوی دیگر، یک کودک سرسخت‌ و بسیار مصمم ممکن است به رویکرد روش سختگیرانه‌تری نیاز داشته باشد.

برخی از والدینی که کودکان بسیار حساس دارند گاهی تصمیم می‌گیرند که آنها را کنار خود بخوابانند، زیرا این کودکان با تماس فیزیکی و نوازش شدن زیاد بهتر می‌خوابند. کودکان آسان‌گیر یا سازگارتر اغلب به خوبی با روش‌های ملایمی مانند آموزش خواب به روش «بدون گریه»، «ناپدید شدن تدریجی» یا روش «گریه تا خواب» می‌خوابند.

اما یک کودک حساس به رویکرد آهسته‌تری نیاز دارد. به عنوان مثال، یک کودک سرسخت‌تر ممکن است با روش گریه تا خواب بهترین نتیجه را بگیرد، زیرا در این روش کودکان تشویق می‌شوند که خودشان به تنهایی به خواب بروند، زیرا همراهی والدین می‌تواند فرایند یادگیری را طولانی‌تر یا حتی پرتنش‌تر کند.

کامل دنبال کردن یک روش

بدیهی است که توانایی شما برای پایبندی به یک برنامهٔ خواب در موفقیت آن نقش کلیدی دارد، پس برای انتخاب روش آموزشی، نیازهای خود را نیز در نظر بگیرید. مثلاً اگر صدای هق‌هق گریهٔ کودک اشکتان را سرازیر می‌کند بهتر است رویکرد آهسته‌تری را مد نظر قرار دهید که شامل حداقل میزان گریه برای کودک است.

پدر و مادر باید نقاط قوت و محدودیت‌های خود را ارزیابی کنند. اغلب برنامه‌های آموزش خواب به این دلیل شکست می‌خورند که خود والدین کمبود خواب دارند و نمی‌توانند آنها را با دقت و به خوبی دنبال کنند یا یادشان می‌رود که کی باید به کودک در حال گریه سر بزنند و یا دیگر نمی‌توانند گریهٔ بیشتری را تحمل کنند.

تأثیر روش انتخابی روی دیگر افراد خانواده

اگر بچه‌های دیگری در خانواده شما وجود دارند که ممکن است با صدای گریه کودک از خواب بیدار شوند و در نهایت دچار مشکلات خواب ‌شوند، شاید به یک روش آموزشی تدریجی نیاز داشته باشید که اصلاً شامل گریه نیست یا گریهٔ کمتری به دنبال دارد. همچنین ممکن است بتوانید یک دستگاه White noise؛ نویز سفید، را در اتاق خواب کودکان دیگرتان قرار دهید. این دستگاه صداهای یکنواخت و متناوبی را پخش می‌کند که دیگر صداهای مزاحم را به پس‌زمینه می‌برد که در نتیجه شاید بتواند جلوی بیدار شدن دیگر افراد خانه را بگیرد، بد نیست اگر آن را امتحان کنید.

همچنین پدر و مادر لازم است کار اجرای برنامهٔ خواب را با هم تقسیم کنند. اگر نمی‌توانید این کار را بکنید، روشی را مد نظر قرار دهید که کمترین فشار و استرس به کسی که همهٔ کار آموزش خواب را به عهده دارد وارد شود.

زمان کافی برای نتیجه‌گیری

هر برنامه‌ای که انتخاب کنید، لازم است بدانید که نتیجه گرفتن از آن زمان خواهد برد و برخی از بچه‌ها نیز بیش از دیگران به زمان نیاز دارند. هنگامی که آموزش را آغاز می‌کنید، انتظار یک دورهٔ تطبیق را که شامل کمی یا مقدار زیادی گریه است نیز داشته باشید و به یاد داشته باشید که شما می‌توانید هر برنامه‌ای را با توجه به نیازهای کودکتان تغییر دهید. قبل از ایجاد تغییرات در برنامه یا تسلیم شدن و کنار گذاشتنش آن، یک هفته تا ۱۰ روز به آن فرصت دهید. همچنین به خاطر داشته باشید که اغلب ابتدا همه چیز بدتر می‌شود و سپس رو به بهبود می‌رود.