چطور کودک نوپا را به جای بغل شدن به راه رفتن بیشتر ترغیب کنید؟
تقاضای بغل شدن، بسیاری از کودکان نوپایی را که تازه راه افتاده‌اند به دردسر می‌اندازد، به ویژه وقتی می‌بینید که آنها از راه رفتن در کنار و همراه شما خودداری می‌کنند اما وقتی جایی نشسته‌اید دور شما می‌دوند! عصبانی نشوید، چون گرچه ممکن است این رفتارشان شبیه تنبلی یا نافرمانی به نظر بیاید، اما به ندرت چنین چیزی در میان است.
راه رفتن کودکان نوپا در آن اوایل با هدف رسیدن از نقطهٔ «الف» به نقطهٔ «ب» نیست، بلکه الگوی آن دور شدن از یک پایگاه، یعنی بزرگسال و برگشتن به سمت اوست. اگر فرد بزرگسال حرکت کند، الگوی حرکت به هم می‌خورد و ممکن است فرزندتان خود را روی زمین بیندازد و شروع به گریه و زاری کند. اگر آهسته حرکت کنید، او شما را دنبال نمی‌کند، چون نمی‌تواند. اگر به عقب برگردید و دستش را بگیرید، ممکن است چند قدمی با شما راه بیاید، اما حتی با وجود آن تماس دست نیز نمی‌تواند به راه رفتن در کنار شما ادامه بدهد. او می‌خواهد بغل شود، زیرا تا سن سه سالگی این تنها راهی است که می‌تواند کنار شما بماند.
اگر کودک نوپایتان قادر به راه رفتن همپای شما نیست و شما نمی‌خواهید یا نمی‌توانید او را بغل کنید، راه‌حل بدیهی این است که از یک کالسکه استفاده کنید، هرچند ممکن است کالسکه انتخاب اول او نباشد. حتی بعد از این‌که آنها قادر به راه رفتن در کنار دیگران می‌شوند، تقریباً تمام کودکان خردسال در دوره‌هایی می‌خواهند بغل شوند، یعنی خیلی بیشتر از تمایل بزرگسالان به این کار!
بغل شدن مهرآمیز، نوازشگرانه و از لحاظ عاطفی رضایت‌بخش است. علاوه بر این، مزایای فیزیکی آن در تسکین پاهای خسته خلاصه نمی‌شود. وقتی کودک نوپای خود را بلند می‌کنید و در آغوش می‌گیرید، چشم‌انداز او از پاهای دیگران و چرخ‌های ماشین‌ها به دنیایی بزرگ‌تر، یعنی از بالا و آن‌طور که شما می‌بینید، گسترش می‌یابد؛ او از هر چیزی که ممکن است خطرناک به نظر برسد مانند سگ‌ها بالاتر است و می‌تواند چهره‌های بزرگسالان را ببیند و چیزهایی را که شما همه به همدیگر می‌گویید بشنود. این مزایا بیشتر از آن است که کودک بتواند از آنها صرف‌نظر کند، بنابراین شما باید راه رفتن یا سوار شدن به ماشین را برای او به همان اندازه لذت‌بخش کنید.
گاهی اوقات کودکانی که از لحاظ تکاملی قادر به راه رفتن در کنار یک بزرگسال حین نگه داشتن دست او هستند، هنوز هم در مورد این کار بهانه‌گیری می‌کنند. در این صورت شاید مشکل این باشد که رسیدن به دست آن بزرگسال برای کودک راحت نیست و هر بار که او سکندری می‌خورد و با کشیدن ناگهانی دستش توسط فرد بزرگسال دوباره به حالت ایستاده برگردانده می‌شود، بدتر هم می‌شود.
اگر اجازه دهید کودک نوپایتان جلوی شما راه برود و با کمک دست‌های شما کالسکه را هل دهد، یا اگر مسیرهای ایمنی وجود دارد که شما بتوانید در آنها یکدیگر را تعقیب کنید یا با هم مسابقه بدهید، راه رفتن برای هر دوی شما تفریح خوب و بی‌خطری خواهد بود. اما اگر این ترفندها هم موفق نبود و او فقط می‌خواهد بغل شود، نوبتی شدن را امتحان کنید، یعنی مثلاً بگویید: «من تو رو تا اون درخت بزرگ می‌برم، بعد تو تا اون گوشه با من راه میای یا سوار کالسکه می‌شی». اگر هیچ درخت یا گوشه‌ای در آن نزدیکی‌ها نیست، به جایش شمردن را امتحان کنید؛ او حتی ممکن است قبل از رسیدن به عدد ۱۰۰ حواسش پرت شود و موضوع را فراموش کند.
