کودک دو ساله‌ام خیلی به پستانکش وابسته است. چه کار باید بکنم؟
ادامه‌ٔ استفاده از پستانک در حال حاضر، یعنی در این سن کودکتان مشکلی جدی نیست. در واقع و مطمئناً به اندازهٔ پریشانی کودک در صورتی که آن را از او بگیرید، جدی نیست. با این حال، استفاده از آن هم ایده‌آل نیست.
وقتی کودکتان کسل و بی‌حوصله است، به نفعش خواهد بود اگر به جای مکیدن پستانک، کار جالبی انجام دهد. وقتی گرسنه یا تشنه است، اگر یک بیسکویت خانگی سالم و مقداری شیر بخورد، برایش بهتر است و وقتی ناراحت است باز هم برایش بهتر خواهد بود اگر به شما بگوید که چه چیزی را نیاز دارد و می‌خواهد.
همین کارایی و کفایتی که پستانک در سرکوب بیشتر علائم پریشانی بچه‌ها دارد می‌تواند تمایل شما به گوش دادن به فرزندتان را کاهش دهد. این به نوبه‌ٔ خود مانع از این می‌شود که کودک به توانایی خود در بیان نیازهایش اعتماد پیدا کند. به علاوه، کودکی که بیش از حد به پستانک خود وابسته است، امکان دارد کمتر از کودکی که دهانش همیشه با چیزی مسدود نیست صحبت کند.
برای مثال، خود من یک بار کودکی را در پارک دیدم که سنجاقکی را در حال پرواز دید و برگشت تا مادرش را در این منظره سهیم کند. به محض این‌که دهانش را باز کرد، پستانک شروع به لغزیدن کرد و کودک سریع دهانش را بست. کودک به پستانک محبوبش چنگ انداخت، اما هر دو نفر لذت شریک شدن در یک کشف جالب را از دست دادند.
اگر در تلاش برای کاهش وابستگی کودک خود به پستانک آماده‌ٔ مقابله با چند قطره اشک هستید، بی‌دردترین و مؤثرترین راه برای این کار کاهش تدریجی دسترسی او به پستانک در طول روز است، با این هدف که؛ در نهایت، استفاده از آن به زمان خواب محدود شود. می‌توانید با دست کشیدن تدریجی از مسئولیت خود در قبال پستانک و انتقال آن به کودک شروع کنید. به این ترتیب به عهده‌ٔ شما نیست که بدانید پستانک کجاست؛ اگر کودکتان آن را می‌خواهد، خودش باید پیدایش کند.
مطمئناً اگر پستانک گم شود به او کمک می‌کنید تا به دنبالش بگردد و اگر برای تزریق آمپول یا واکسن به مطب پزشک می‌رود، شما فعلاً پستانکش را که باعث دلگرمی اوست همراهش می‌برید، اما کم‌کم این مفهوم را به او منتقل می‌کنید که بازی و صحبت کردن و حتی گوش دادن به یک داستان یا تماشای یک فیلم، بدون پستانک راحت‌تر است.
هنگامی که وابستگی روزانه‌ٔ او کاهش یافت، به آرامی به سمت این هدف حرکت کنید که بهترین جا برای پستانک تخت اوست، ولی یادتان باشد به صورت صریح کودک را از استفاده از آن در جاهای دیگر منع نکنید. اگر این کار را انجام دهید، اضطراب او باعث می‌شود که بیش از پیش به این شیء محبوبش اشتیاق پیدا کند. به جایش، هر زمان که پستانک را در جای دیگری پیدا کردید، آن را روی بالش کودک بگذارید و به او بگویید اگر پستانک در رختخواب او «زندگی کند»، او همیشه می‌داند کجاست.
اگر کودکتان وقت زیادی را در اتومبیل می‌گذراند و غالباً روی صندلی ایمنی ماشین چرت می‌زند، شاید لازم باشد با یک پستانک دوم که در آنجا «زندگی می‌کند» کنار بیایید. یک گزینه هم این است که آن پستانک را به صندلی وصل کنید تا همراه او به پاساژ یا فروشگاه مواد غذایی نیاید.
بعد از این کارها، عادت داشتن پستانک در دهان صرف‌نظر از این‌که چه کاری انجام می‌دهد، کمرنگ می‌شود و او احساس تسکین ناشی از مکیدن را به جای پستانک با خوابش مرتبط کرده است. مطمئناً، اگر همسر یا مراقبان کودک از برنامه‌های شما بی‌خبر باشند، به راحتی می‌توانند کمپین ضدپستانک شما را تضعیف کنند. برای مثال، اگر پدرش ناگهان تصمیم بگیرد که امروز روز کنار گذاشتن پستانک برای همیشه است و از دادن آن به او هنگام خواب امتناع کند، یا اگر مراقب کودکتان هنگام بهانه‌گیری و نالیدن آن را در دهان او بگذارد، شما دوباره باید همه‌ٔ این مراحل را از اول انجام دهید.
پس اطمینان حاصل کنید که در مأموریت خود برای جدا کردن فرزندتان از پستانکش، همکاری مراقبان دیگر را دارید، تا به این ترتیب کمکش کنید تا برای همیشه از پستانکش خداحافظی کند.
تجربیات والدین در مورد از پستانک گرفتن بچه‌ها را ببینید.
