در صورت داشتن چه بیماری‌هایی کودکتان نمی‌تواند به مهدکودک برود؟
کودکانی که به مهدکودک می‌روند احتمال بیشتری برای بیمار شدن دارند، زیرا زمان بیشتری را کنار کودکان دیگر هستند. بیشتر مهدکودک‌ها و والدین با این نظر موافقند که کودکان بیمار باید تا زمانی که امکان انتقال بیماری به دیگران را دارند در خانه بمانند اما یکی از مشکلات این است که بسیاری از بیماری‌ها طی یک یا دو روز قبل از بروز علائم آشکار آن، مسری‌تر از دیگر مواقع هستند. یعنی وقتی شما تازه می‌فهمید کودکتان بیمار است، امکان دارد او بیماری را به اطرافیانش سرایت داده باشد. به علاوه، فهمیدن اینکه بیماری مسری است یا نه همیشه ساده نیست. برای مثال، حساسیت پوستی می‌تواند واکنشی آلرژیک یا نشانهٔ بیماری باشد. در این مطلب با علائمی که در صورت وجود آنها لازم است کودک شما فعلاً به مهد نرود آشنا خواهید شد.
علائم بیماری کودکان برای ماندن در خانه
بیشتر مهدکودک‌ها فهرستی کتبی از مقرراتشان دارند که برای کمک به والدین و مربیان در نظر گرفته شده است تا بتوانند برای ماندن کودک در خانه یا برگشتن او به مهدکودک بهتر تصمیم بگیرند. دستورالعملی زیر می‌تواند دربارهٔ اینکه کودک را کی باید در خانه نگه دارید به شما کمک کند. البته این موارد به قوانین مهدکودک فرزندتان نیز بستگی دارد و همچنین ممکن است با توصیه‌های پزشک کودکتان متفاوت باشد که در این صورت شاید لازم است به نظر پزشک اطفال کودکتان اعتماد کنید. پس اگر کودکتان هر کدام از علائم زیر را دارد بهتر است فعلاً او را در خانه نگه دارید:
تب و علائم مشخص بیماری: تب، تحریک‌پذیری، بی‌حالی، گریهٔ مداوم یا مشکل در تنفس که همهٔ آنها می‌توانند علامت بیماری باشند.
بیماری دستگاه تنفسی فوقانی: بیماری‌هایی مثل برونشیولیت یا التهاب نایژک و آنفلوانزا در این دسته قرار می‌گیرد. از سوی دیگر، یک سرماخوردگی معمولی هم ممکن است دلیل کافی برای نگه داشتن کودک در خانه باشد.
اسهال: ابتلا به اسهال در کودکان می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد. اسهالی که از پوشک کودک بیرون بزند یا با استفادهٔ منظم از دستشویی قابل کنترل نباشد یکی از مواردی است که باید کودکتان را در خانه نگه دارید.
مدفوع خونی یا مدفوع حاوی مخاط: این موارد می‌تواند نشانهٔ عفونت ویروسی یا باکتریایی باشد که البته مثل موارد دیگر لازم است با پزشک کودکتان تماس بگیرید.
استفراغ: اگر کودکتان دچار استفراغ شده، لازم است غیر از بردن او نزد پزشک، فعلاً با کودکان دیگر تماسی نداشته باشد.
حساسیت پوستی: این مورد دلیلی برای نگه داشتن کودک در خانه است، مگر اینکه به طور قطع مطمئن باشید که ارتباطی با عفونت ندارد. برای مثال، اگر می‌دانید واکنش کودک فقط به خوردن توت‌فرنگی است. اگر ایجاد راش و حساسیت در کودکتان با تب یا علائم دیگر ارتباطی ندارد و درصورتی‌که قوانین مهدکودک اجازه دهد می‌تواند به مهد برود.
آبله‌مرغان: وقتی همهٔ آبله‌ها خشک شده و رویشان دلمه بسته است، این بیماری دیگر واگیردار نیست.
زردزخم: این بیماری پوستی پس از ۲۴ ساعت مصرف آنتی‌بیوتیک دیگر واگیردار نیست.
جرب یا گال: گاهی برخی بیماری‌ها مثل گال ناگهان در منطقه یا شهر محل زندگی ما اپیدمی می‌شود. بهتر است به جای ترسیدن برای تشخیص این بیماری در موردش مطالعه کنید و یادتان باشد که نظارت یک پزشک برای درمان این بیماری بسیار بسیار ضروری است.
شپش سر: این مورد از موارد بسیار مهم منع بردن بچه‌ها به مهدکودک است و کودکتان وقتی می‌تواند به مهدکودک برگردد که به طور کامل درمان شده باشد.
بیماری‌های چشمی: التهاب ملتحمه چشم یا چشم صورتی و ترشح زردرنگ از چشم‌ها معمولاً پس از ۲۴ ساعت مصرف آنتی‌بیوتیک دیگر واگیردار نیست، اما بیشتر مهدکودک‌ها کودکی را که ترشح چشم دارد نمی‌پذیرند. اما مشکل کودکانی که قرمزی و آبریزش چشم ناشی از آلرژی دارند واگیردار نیست و باید به مهدکودک راه داده شوند، زیرا این عارضه می‌تواند مدتی نسبتاً طولانی ادامه داشته باشد.
گلودرد میکروبی یا استرپتوکوکی: این بیماری معمولاً ۲۴ ساعت پس از مصرف آنتی‌بیوتیک دیگر واگیردار نیست.
زخم‌های دهان: زخم‌های دهانی که باعث ریزش بزاق زیاد از دهان می‌شوند نیز یکی از این موارد خواهد بود که لازم است شما برای برگرداندن کودک به مهدکودک منتظر بمانید تا پزشک کودکتان تأیید کنید که این زخم‌ها عفونی نیست.
علاوه بر نگه داشتن کودکتان در خانه در طول بیماری، رعایت دقیق بهداشت تأثیر زیادی در جلوگیری از گسترش عفونت‌های مختلف دارد. شستن مکرر و کامل دست‌ها برای کودکتان و پرسنل مهدکودک و کودکان دیگر مهم است. این کار به ویژه پس از عوض کردن پوشک، تمیز کردن بینی و پاک کردن هر گونه مایعات بدنی مثل ادرار، مدفوع یا مخاط بینی و همچنین قبل از آماده کردن غذا اهمیت زیادی دارد که باید به این موارد به ظاهر ساده توجه خاص و دقیق داشت.
