آیا طبیعی است که کودک نوپا روی پنجهٔ پاهایش راه برود؟
اگر این کار را همیشه انجام نمیدهد، بعید است که در این سن به معنای وجود مشکلی باشد. بیشتر بچهها در دورهای که با تکیه به مبلمان و وسایل خانه راه میروند و زمانی که تازه شروع به راه رفتن کردهاند روی پنجه پا راه میروند، مخصوصاً اگر روی سطوح غیرمفروش باشند. بعضی از بچهها تنها برای سرگرمی گهگاهی نوک پایی راه میروند، همانطور که مثلاً سعی میکنند در امتداد خطوط عابر پیاده راه بروند یا از روی شکافهای سنگفرش پیادهرو بپرند.
اما اگر کودک به طور مداوم و همیشه روی پنجههایش راه میرود، بهتر است با پزشک متخصص اطفال کودکتان صحبت کنید. بدون این که نگران شوید و بترسید موارد زیر را برای آگاهی هرچه بیشتر بدانید، چون گاهی لازم است والدین که بیشتر از هر کسی با کودکشان در ارتباط هستند، نکاتی را بدانند.
گاهی راه رفتن روی انگشتان پا به طور مکرر میتواند چند مشکل مختلف را نشان دهد که جدیترین آنها فلج مغزی است، به ویژه اگر کودک زودرس باشد، باید او را با دقت زیر نظر گرفت، زیرا کودکان زودرس بیشتر مستعد ابتلا به نوعی از فلج مغزی به نام فلج دوسویه هستند که شامل نیمهٔ پایینی بدن است.
گاهی نیز مشکل کودک میتواند فیزیکی باشد. این معمول نیست، اما برخی از کودکان تاندونهای آشیل کوتاهی دارند و این به معنای آن است که راه رفتن روی پای صاف و بدون کمک، برای آنها دشوار یا غیرممکن است. این مشکل معمولاً با جراحی یا با روشهای غیرجراحی برای کشش تاندونهای آشیل به راحتی درمان میشود.
راه رفتن روی پنجهٔ پا که هیچ نوع مشکلات فیزیکی به همراه ندارد نیز، «نوع ایدیوپاتیکِ راه رفتن روی انگشتان پا» نامیده میشود و اغلب در بچههای دارای اختلالات زبانی یا دیگر اختلالات تکاملی دیده میشود، هرچند که علم دلیل این ارتباط را نمیدانند. اگر مشکل فرزند شما از این نوع باشد، پزشک متخصص اطفال ارزیابیهایی را انجام میدهد؛ از جمله معاینه عصبشناختی، جستوجو به دنبال تأخیر در رشد زبانی و سایر تأخیرهای رشد. با این حال اگر نتایج این ارزیابی نرمال باشد و فرزندتان تأخیر چشمگیری نداشته باشد، به درمان نیازی ندارد و به احتمال زیاد مشکل، خودبهخود برطرف میشود.
