سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر یا IBS در کودکان
تمام کودکان گاهی به دلایل مختلف دچار اسهال می‌شوند. اما بعضی از بچه‌ها بیشتر از دیگر کودکان و اکثر اوقات اسهال دارند که ممکن است به دلیل عارضه‌ای به نام سندرم رودۀ تحریک‌پذیر باشد. در این مطلب می‌توانید با این موضوع بیشتر آشنا شوید.
سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر و علل آن در کودک
هیچ‌کسی نمی‌داند چه عاملی باعث بروز سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر می‌شود. به طور معمول، انقباض عضلات در روده‌ها باعث می‌شود که روده‌های ما به شکل مناسب حرکت کنند. اما اگر کودکی مبتلا به سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر باشد، روده‌هایش خیلی حساس است. غذا خوردن، گاز معده یا حتی استرس می‌تواند اسپاسم عضلانی در کولون یا رودهٔ بزرگ ایجاد کند که ممکن است باعث انقباضات شکمی دردناک، عارضۀ یبوست، مشکل اسهال یا ترکیبی از هر سه مورد شود.
بچه‌های زیر پنج سال مبتلا به این سندرم اغلب اسهال دارند و هیچ دردی ندارند، درحالی‌که بچه‌های پنج ساله و بزرگ‌تر اغلب انقباضات شکمی دارند. کودک شما ممکن است دچار تهوع یا سردرد هم بشود. ناراحتی‌ها معمولاً پس از دفع فروکش می‌کند. سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر می‌تواند افرادی در سنین مختلف را درگیر کند و می‌تواند یک عارضهٔ موقت یا مزمن باشد.
علائم سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر در کودک
اگر کودک شما هم خیلی از وقت‌ها اسهال دارد، این امکان هست که سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر داشته باشد، زیرا سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر که به نام «رودهٔ اسپاستیک» نیز شناخته می‌شود، می‌تواند باعث اسهال، نفخ، انقباضات شکمی یا دل‌پیچه و یبوست شود.
اگر این علائم بیش از چند روز طول بکشد، لازم است به پزشک مراجعه کنید، زیرا این موارد گاهی می‌تواند نشان‌دهندهٔ مشکلی جدی‌تر مانند بیماری کرون و کولیت زخمی نیز باشد. اما اگر کودک شما دچار سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر تشخیص داده شد، نیازی به نگرانی نیست، زیرا هرچند این مشکل باعث ایجاد ناراحتی در کودک می‌شود اما باعث هیچ گونه آسیب فیزیکی ایجاد نمی‌کند.
تشخیص سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر در کودک
بعد از مراجعه به پزشک و معاینۀ فیزیکی کامل از کودک، ممکن است این عارضه بر اساس علائم او تشخیص داده شود. اگر پزشک مشکوک به عارضۀ جدی‌تری مانند بیماری التهابی روده باشد، احتمالاً کودک شما را به متخصص گوارش ارجاع می‌دهد.
برای اطمینان از نبود التهاب یا زخم‌هایی در دستگاه گوارش، این متخصص ممکن است عکس‌برداری را تجویز کند یا روده بزرگ را با استفاده از آندوسکوپ بررسی کند. آندوسکوپ ابزاری شامل دوربینی در انتهای یک لوله کوچک است که از طریق مقعد وارد روده می‌شود. این روش دردی به همراه ندارد، اما ممکن است به کودک کمی آرام‌بخش داده شود تا چیزی احساس نکند.
درمان سندرم رودهٔ تحریک‌پذیر در کودک
در واقع هیچ درمانی وجود ندارد که این مشکل را رفع کند، اما یک رژیم غذایی حاوی فیبر زیاد و چربی کم می‌تواند بسیار مفید باشد. فیبر، مدفوع را پرحجم‌تر می‌کند و باعث می‌شود رودۀ بزرگ تنها کمی کش بیاید و اسپاسم کمتر شود. شما می‌توانید کودک خود را تشویق کنید که میوه، سبزیجات و غلات کامل بیشتری بخورد، یا می‌توانید اضافه کردن یک یا دو قاشق غذاخوری مکمل فیبر به سرلاک جو دوسر یا آب پرتقال را امتحان کنید.
همچنین چربی عارضۀ سندرم رودۀ تحریک‌پذیر را تشدید می‌کند، بنابراین پرهیز از آن ممکن است به کاهش علائم کمک کند. پزشک احتمالاً استفاده از ملین برای یبوست را توصیه نخواهد کرد، زیرا کاملاً ممکن است کودک برای مدفوع کردن به آن وابسته شود.
گاهی بچه‌های مبتلا به مورد شدید سندرم رودۀ تحریک‌پذیر وزن کم می‌کنند، چون غذا خوردن می‌تواند باعث شروع علائم شود، بنابراین برخی از کودکان از غذا خوردن طفره می‌روند تا از علائم دوری کنند. پس مراقب عادت‌های غذایی کودک خود باشید تا اطمینان حاصل کنید که مواد مغذی مورد نیاز برای حفظ سلامتی‌اش را دریافت می‌کند. استرس نیز می‌تواند باعث بروز علائم این عارضه شود. ورزش و سایر روش‌های کاهش اضطراب می‌توانند وضعیت او را بهبود ببخشند.
