رشد کودک در هفتهٔ اول ماه ۱۷
کودک شما حالا وارد ماه ۱۷ از زندگی شیرین خودش شده است. در این مطلب می‌توانید با بخش‌هایی تازه از هفتهٔ اول ماه ۱۷ زندگی کودکتان آنشا شوید.
غلبه بر ترس از صداهای ترسناک
ترسیدن کودک از صداهای بلند، گاهی اوقات به صورت غیرمنتظره و ناگهانی ظاهر می‌شود. کودک شما ممکن است با صدای جاروبرقی، رعدوبرق، آژیر، آتش‌بازی یا ترکیدن یک بادکنک خود را جمع کند، به گریه بیفتد و کاملاً وحشت‌زده شود.
در چنین مواقعی با خونسردی و آرامش به کودک اطمینان خاطر بدهید. بغل کردن و تصدیق احساسات او با گفتن جمله‌ای مثل اینکه: «وای چه صدای ترسناکی بود، نه؟» ممکن است برای آرام کردنش کافی باشد. به او نشان دهید که چگونه گوشش را بگیرد تا کمی احساس کنترل روی صداها را پیدا کند. در نهایت کودک وقتی می‌فهمد صداها از کجا می‌آیند و متوجه می‌شود که بی‌آزار هستند، بر ترس خود غلبه خواهد کرد.
تطبیق خلق‌وخوی کودک با دنیای اطراف
از روزی که فرزندتان متولد شده است، شما حتماً سرنخ‌هایی در مورد خلق‌وخوی او به دست آورده‌اید. شیوهٔ تعامل کودک ۱۶ ماههٔ شما با جهان اطرافش اطلاعات زیادی در مورد چگونگی واکنش احتمالی او در آینده به موقعیت‌ها، افراد، مکان‌ها و چیزهای مختلف به شما می‌دهد.
فرزندتان ممکن است انعطاف‌پذیر باشد و به راحتی با تغییر وفق پیدا کند یا برعکس، به زمان‌بندی قابل پیش‌بینی و هشدار قبلی برای تغییر پیش رو نیاز داشته باشد، پس به اینکه چه شرایطی مناسب روحیهٔ کودک شماست توجه داشته باشید، چون شما فرزند خود را بهتر از هر نویسندهٔ کتاب کودکی می‌شناسید.
برای مثال، اگر فرزندتان با داشتن خواب ثابت در بعدازظهر بهتر عمل می‌کند، سعی کنید از خواب بعدازظهرش مطمئن شوید. اگر در موقعیت‌های جدید کم‌حرف است، به جای اصرار بر اینکه افرادی را که می‌بیند بغل کند، به او فرصت بیشتری برای آشنایی و صمیمیت بدهید. او برای داشتن احساس راحتی به کمک شما اتکا می‌کند، پس با احترام به نیازهایش، می‌توانید به او کمک کنید تا با جهان بیرون بهتر روبه‌رو شود.
گاهی اوقات شما می‌توانید محیط کودک خود را با ایجاد تغییرات کوچکی اصلاح کنید تا به او در تعامل داشتن با دنیای اطراف کمک کنید و از کلافگی و الم‌شنگه‌ٔ او جلوگیری کنید. با این حال، یادتان باشد این وظیفهٔ شما نیست که زندگی او را کاملاً و به شکلی مطلق مفرح و خالی از هر کلافگی و سرخوردگی‌ای کنید. فرزندتان بالاخره ناراحت خواهد شد، به گریه و زاری می‌افتد ولی این بخشی طبیعی از شیوهٔ یادگیری و رشد کودکان است. بنابراین، آن را به خودتان نگیرید، فقط مراقبش باشید و راهکارهای حرف زدن با بچه‌ها را مطالعه کنید تا بهتر بتوانید کمکش کنید.
