آیا طبیعی است که یک کودک کودکستانی ناگهان بخواهد در تخت شما بخوابد؟

بله. در این سن كاملاً معمول است كه بچه‌ها به مهمان نیمه‌شب‌های تخت شما تبدیل شوند.

این اتفاق بیشتر زمانی می‌افتد که فرزندتان از چیزی ناراحت یا مضطرب است. در حدود پنج سالگی، علت مشکل هر چیزی می‌تواند باشد. شاید برای والدین چیزی اتفاقی به نظر برسد، اما برای کودک ممکن است مسئله‌ بسیار جدی و بزرگ باشد. شاید در اخبار چیزهای ترسناکی شنیده، یا شاید تشخیص داده باشد که پدر و مادرش می‌توانند وقتی خواب است او را ترک کنند.

کابوس‌ها نیز یکی از مقصر‌های احتمالی هستند. اگر کودکتان از خواب ترسناکی بیدار شود، ممکن است آن احساس ایمنی بودن کنار شما را بخواهد. با فرزندتان صحبت و سعی کنید بفهمید چه چیزی آزارش می‌دهد. اما به یاد داشته باشید که ممکن است نتواند به شما بگوید یا ممکن است خودش هم نداند. یادتان باشد حتی در این صورت هم شما می‌توانید در حین مبارزه‌ٔ او با احساسات دشوار ترس، اضطراب یا غم کمکش کنید. پس او را در گذر از این مرحله تنها نگذارید.

اجازه دادن به فرزندتان برای خوابیدن در تخت شما هم، اگر تصمیمتان این است و با شرایط و سبک فرزندپروری شما هماهنگی دارد، اشکالی ندارد. برخی از خانواده‌ها با کنار هم خوابیدن مشکلی ندارند، پس اگر تشخیص می‌دهید این کار برای شما و خانواده‌تان مفید است، هیچ ایرادی ندارد. اما از طرف دیگر، تخت خانوادگی از نظر همهٔ خانواده‌ها مناسب نیست و البته پیشنهاد ما هم نیست!

در هر صورت، اگر فرزندتان تا حالا کنار شما می‌خوابیده است ولی الان دیگر شما ترجیح می‌دهید در تخت خودش بخوابد، باید از چگونگی این اتفاق آگاه باشید و با آرامش عمل کنید. روش‌های بی‌شماری برای هدایت او به تختخوابش وجود دارد، اما رویکردی که در پیش می‌گیرید نه فقط به آنچه برای شما و فرزندتان بهتر است، بلکه به زمان خودداری کودکتان از رفتن به رختخوابش نیز ارتباط دارد. به عنوان مثال، اگر کودکتان در ابتدای شب در مقابل رفتن به تخت مقاومت می‌کند، این روند را آهسته امتحان کنید. مثلاً، فرزندتان می‌تواند ۱۵ دقیقه در تخت شما استراحت کند و سپس به اتاق خودش برگردد، یا می‌تواند در رختخواب خودش شروع کند، با این توافق که تا وقتی خوابش ببرد پیش او می‌نشینید. همچنین می‌توانید توافق کنید که مدت زمان محدودی، مثلاً ۱۵ یا ۲۰ دقیقه پیش او بنشینید. اگر فرزندتان نیمه‌شب به تخت شما آمد، می‌توانید مدتی در اتاق خودتان به او دلگرمی بدهید و سپس او را به تخت خودش برگردانید، یا می‌توانید بلافاصله او را به تخت خودش برگردانید و چند دقیقه کنارش بنشینید.

داشتن یک شیء آرامش‌بخش برای بغل کردن هنگام بیدار شدن، ممکن است از آمدن فرزندتان به تخت شما جلوگیری کند. بچه‌ها در مورد خواب بسیار وابسته به تداعی هستند. با هر چیزی یا کنار هر کسی که به خواب بروند، در صورت بیداری در نیمه‌شب به دنبال آن می‌گردند.

پیشنهاد می‌کنیم که در طول روز، وقتی هر دوی شما هوشیارید، با فرزندتان در مورد این موضوع صحبت کنید. می‌توانید توضیح دهید که مهم است او در رختخواب خودش بخوابد تا همه بتوانند به اندازه‌ٔ کافی استراحت کنند و شما و او باید در این کار همکاری کنید. سپس در مورد برنامه‌ٔ خاص خود صحبت کنید. برای مثال بگویید:‌«من مدت کوتاهی بغلت می‌کنم، اما بعدش باید تو رو به تخت خودت برگردونم». در مورد ترس‌های شبانه در کودکان نیز بیشتر بدانید.

به یاد داشته باشید، آموزش خواب در هر سنی می‌تواند یک فرایند پر از کشمکش باشد و گاهی اوقات این فرایند شامل گریه و زاری هم هست، اما بیان احساسات لزوماً چیز بدی نیست! همچنین خوب است که به خودتان یادآوری کنید با اتمام فرایند آموزش، داشتن خواب بهتر شما را قادر می‌سازد تا والدی بیدارتر، هوشیارتر و آگاه‌تر باشید.