آیا اشکالی ندارد که به کودکم یک «وقفهٔ تربیتی» بدهم؟
اگر کودک نوپای زیر دو سال شما آمادهٔ همکاری در یک وقفهٔ درست یعنی نشستن در جایی باشد که شما معین می‌کنید و سپس ماندن در آنجا تا زمانی است که شما به او می‌گوید، به او آسیب یا شوکی وارد نمی‌شود. اما به این شرط که از قبل این عمل را برای کودک توضیح داده باشید و کودک در سنی باشد که بتواند متوجه کار نادرست خودش شده باشد. در غیر این صورت، این کار ما هیچ سودی برای فرزندمان ندارد. این کار می‌تواند به او کمک کند تا یاد بگیرد دفعهٔ بعد در آن موقعیت چگونه رفتار کند. اما وقفه بهتر است به عنوان آخرین راهکار تربیتی والدین باشد.
به علاوه، وقفه دادن به یک کودک نوپا معمولاً به معنای آن است که او را از محا تنش‌زا دور کنید و به محل انتخابی مناسب ببرید و سپس راهی پیدا کنید که او را در آنجا نگه دارید، مثلاً خودتان هم کنارش بنشینید. اما این کار هرگز به معنی زندانی کردن او در اتاقش که محل خواب و آرامش اوست یا پشت دری در یک جای تاریک نیست. در مورد وقفههای تربیتی مثبت در سن دو سالگی، یعنی در سال سوم تولد کودک بیشتر بدانید.
همچنین در نظر داشته باشید که اگرچه کودکان نوپا معروف به سرکشی هستند آنها اغلب به عمد بدرفتاری نمی‌کنند. وقتی آنها کار اشتباهی انجام می‌دهند، مانند گاز گرفتن یک کودک دیگر، پرت کردن غذا یا جیغ کشیدن با صدایی وحشتناک، معمولاً به این دلیل است که احساس خشم، سرخوردگی، ترس یا هیجان آنها را تحت فشار قرار داده است.
یادتان باشد احساسات یک کودک نوپا غیر از آنکه می‌تواند به اندازهٔ بزرگسالان قوی باشد، ممکن است مثل یک دندان تازه درآمده تیزتر هم باشد، زیرا هنوز به علت استفادهٔ زیاد کند نشده است!
همچنین در این سن، فرزند شما توانایی حتی کودکانه‌ای برای مدیریت یا کنترل احساسات خود ندارد. بنابراین، کمک به او برای کنترل احساساتش با منحرف و پرت کردن حواسش، هدایت کردنش به فعالیتی دیگر، توضیح دادن و راهنمایی او درحالی‌که می‌آموزد خودش این کار را انجام دهد، بخش مهمی از وظیفهٔ شما به عنوان یک والد است.
