۳۰ ماهگی: آموزش تقسیم کردن
فرزند ۲۹ ماههٔ شما از این هفته وارد ماه ۳۰ زندگی خود خواهد شد. در این مطلب با بخشی از روزهای زندگی یک کودک در ماه ۳۰ پس از تولدش آشنا شوید.
یادگیری تقسیم کردن
وقتی دو کودک خردسال در حال بازی هستند، معمولاً مشاجره سر یک اسباب‌بازی زیاد اتفاق می‌افتد. آنها می‌توانند نسبت به دارایی‌های خود به شدت محافظ و حساس باشند و سهیم شدن و تقسیم کردن مهارتی است که به طور طبیعی و اغلب تا یک یا دو سال دیگر در فرزندتان ایجاد نمی‌شود. در این فاصله به او کمک کنید آن را یاد بگیرد:
- به اشتراک گذاشتن و تقسیم کردن را الگوسازی کنید و از عبارت‌های تقسیم کردن، شریک و سهیم شدن یا مواردی با این مفاهیم استفاده کنید. مثلاً بگویید: «می‌خوای این موز رو با هم تقسیم کنیم؟»
- تقویت مثبت یک معلم فوق‌العاده است، پس فرزند خود را هنگام به اشتراک گذاشتن و تقسیم کردن چیزی با دیگران تحسین کنید.
- دعوا را کمی نامحسوس با برداشتن شیء موضوع مشاجره و هدایت بچه‌ها به سوی یک کار دیگر قطع کنید. مثلاً بگویید: «ماشین الان باید یه کم استراحت کنه. می‌خواهید بریم یه کم حباب صابونی بترکونیم؟»
- با لحنی نامحسوس و کمی سرسری به بچه‌های بزرگ‌تری که آنها را در حین تقسیم کردن چیزی با هم می‌بینید، اشاره و کارشان را نه خیلی با تأکید، تأیید کنید.
- اسباب‌بازی‌های محبوب فرزندتان را هنگامی که بچه‌های دیگر برای بازی به خانه‌تان می‌آیند بردارید. نباید از بچه‌های دو ساله انتظار داشته باشید که اجازه دهند دیگران از چیزهایی که قویاً به آنها وابسته هستند استفاده کنند.
- برای قرارهای بازی کودک خود با دیگر بچه‌ها فعالیت‌هایی شامل یک کار مشترک را برنامه‌ریزی کنید که هر کودک بتواند به تنهایی انجام دهد. مثلاً نقاشی کشیدن را امتحان کنید.
نکتهٔ والدین: کمی تنهایی
گذراندن کمی وقت دور از فرزندتان ممکن است دشوار به نظر برسد، اما در این سن حتی شاید گاهی بشنوید که وقتی وارد اتاقش می‌شوید کودکتان به شما بگوید: «نه، برو!» اما برای پدر و مادرها داشتن زنگ تفریح و دور شدن از بچه‌ها کاری مفید و سلامت‌بخش است. اگر به فکر چند ساعت استراحت هستید، مطمئن باشید که هیچ آسیب ماندگاری به کودکتان وارد نخواهید کرد. جدایی‌های کوتاه ممکن است هنگام خداحافظی برای یک کودک دو ساله ناراحت‌کننده باشد، اما بچه‌های خردسال در سه، چهار سالگی و پیش‌دبستانی معمولاً آن‌قدر زود حواسشان پرت می‌شود که به محض رفتن شما به تفریح و بازی می‌پردازند.
همچنین این تجربه به آنها اجازه می‌دهد که قدم کودکانه‌ای به سمت استقلال بردارند، چون یاد می‌گیرند که آنها می‌توانند یک جدایی کوتاه را تحمل کنند. بچه‌هایی که تجربه‌ٔ جدایی مختصر دارند، هنگام رفتن شما احساس اطمینان و امنیت می‌کنند، به خصوص در این سن که حافظه‌ٔ بهتری دارند و می‌دانند شما دوباره باز خواهید گشت. برای مراقبت فرزندتان از یک خویشاوند یا پرستاری که به او حس خیلی خوبی دارید، کمک بگیرید و به فرزندتان اطمینان دهید که به زودی برمی‌گردید و سعی کنید که وقتی بیرون هستید همه‌ٔ گفت‌وگوهای شما با همسر یا دوستانتان درباره‌ٔ فرزندتان نباشد.
