کوتاه کردن موهای کودکان: چطور کوتاه کردن موها را برای کودکان آسان‌تر کنید؟
آیا کودک شما هم از کوتاه کردن موهایش می‌ترسد؟ می‌دانید دلیلش چیست؟ چه کار باید کرد؟ در این مطلب با علل ترس کودکان از کوتاه کردن موهایشان و راهکارهایی برای کوتاه کردن موهای کودکان با ترس کمتر آشنا شوید.
علل ترس کودکان از کوتاه کردن موهایشان
بسیاری از بچه‌ها، به خصوص در سن کم کوتاهی مو را کاملاً غیرقابل تحمل می‌دانند. شاید علتش آن قیچی‌های بزرگ و براقی باشند که آن‌قدر به لاله‌ٔ گوش و پشت گردن آسیب‌پذیر آنها نزدیک می‌شوند. برای مثال، یک کودک سه ساله در اولین اصلاح مویش فقط فریاد بکشد: «گوش‌هام، گوش‌هام!» به راستی هم ترسناک است!
اگر فکر می‌کنید گرفتن دست و پای کودک و اعمال زور اوضاع را بدتر می‌کند درست حدس زده‌اید، چون در حقیقت این راهکاری بسیار عجیب است که فکر کنیم می‌توان یک کودک را به اندازهٔ کافی ثابت نگه داشت تا موهایش کوتاه شود و گوش‌های لطیفش هم آسیب نبینند!
ترس طبیعی کودک از کوتاهی مو در ترکیب با ترومای ناشی از منگنه شدن به صندلی درحالی‌که قیچی‌های آرایشگری دور سرش می‌چرخند، ممکن است به یک فوبیا، به معنی هراس بیمارگونه تبدیل شود. اگر این اتفاق بیفتد، یک تصویر از کوتاه کردن مو یا فقط فکر آن می‌تواند کودک دو ساله را به شدت وحشت‌زده کند. حتی اگر دلهره‌ٔ کودک شما حول کوتاه کردن واقعی و قریب‌الوقوع مو بچرخد، بدترین قسمت ترس او آن قیچی‌های از دور نمایان نیست، بلکه خود احساس پنیک و وحشت ناشی از آن ترس است. به همین دلیل است که هرگز نمی‌توانید با ترساندن بیشتر کودک به او بیاموزید که نترسد. در واقع، هر وقت کودک خود را مجبور به نترسیدن و فراموش کردن ترسش می‌کنید، آن را بزرگ‌تر خواهید کرد.
راهکارهای کوتاه کردن کودکان با ترس کمتر
تنها نوع مو کوتاه کردن که واقعاً او را متقاعد می‌کند «چیزی برای ترسیدن وجود ندارد»، کوتاهی است که او را نترساند. با این اوصاف، موارد زیر باید به کاهش ترومای ناشی از کوتاه کردن مو کمک کنند:
در واقع، هر وقت کودک خود را مجبور به نترسیدن و فراموش کردن ترسش می‌کنید، آن را بزرگ‌تر خواهید کرد.
کوتاه کردن مو در خانه: برای برخی از بچه‌ها، چیزی که آرایشگاه رفتن را ترسناک می‌کند رسمی بودن آن است. ورود به یک محیط عجیب با بوهایی غریب. مسخره شدن و قربان صدقه رفتن توسط حامیان و مشتریان جمع‌شده در آنجا. بالا رفتن از آن صندلی بزرگ و غیرعادی. خیس شدن و پیچیده شدن در لباسی پلاستیکی. اگر حدس می‌زنید در مورد فرزندتان هم همین‌طور باشد، سعی کنید موهایش را در خانه کوتاه کنید. این کار را درحالی‌که او روی زمین نشسته‌اید و در آینه به چیزی غیر از چهره‌ٔ پرتنش خودش نگاه کند، شاید فیلم محبوبش یا یک پازل ساده‌ای که آنجا گذاشته‌اید تا حواس او را پرت کند انجام دهید.
دو کودک روی دو صندلی: اگر ترس کودک واقعاً مربوط به آن قیچی است، سعی کنید به جای آن از ماشین اصلاح یا تیغ دسته‌بلند استفاده کنید. داشتن یک دوست یا خواهر یا برادری در آن نزدیکی نیز می‌تواند به آرامش فرزندتان کمک کند. برخی آرایشگرها اغلب دو کودک را با هم روی صندلی می‌گذارند و یکی در میان روی سرشان قیچی می‌زند و نمایش‌های کمیکی اجرا می‌کند. این روش کار کوتاهی مو را حتی اگر کاملاً بی‌نقص نباشد، به سرانجام می‌رساند.
کوتاه کردن زمان اصلاح: وقتی با کم کردن از زمان کوتاهی و هر کار دیگری که می‌توانید، جلسه‌ٔ کوتاهی مو را دلپذیر انجام می‌دهید و فرزندتان می‌بیند که شما طرف او هستید، حتی ممکن است با اعمال خودکنترلی حیرت‌آوری شما را شگفت‌زده کند. هرچند وقتی این کار را می‌کند، زیاده‌روی نکنید و بیش از حد طولش ندهید. چهار ضربه‌ٔ قیچی بدون اشک به اندازهٔ ۴۰ ضربه در حالت وحشت‌زده ارزش دارند. علاوه بر این، اگر فرزندتان از شجاعت امروز خود در برابر آن قیچی‌ها به خود افتخار کند، به احتمال زیاد چند هفته بعد دوباره به شما اجازه می‌دهد از آنها استفاده کنید.
با این حال اگر هیچ‌کدام از کارهایی که انجام می‌دهید باعث نمی‌شود کودکتان حتی آن‌قدری که برای مقدماتی‌ترین اصلاح مو لازم است، آرام و بی‌حرکت بماند، منطقی است که عقب‌نشینی کنید و به اضطراب او فرصت کم‌رنگ شدن بدهید. از این گذشته، موهای موقتاً ژولیدهٔ کودکان بی‌نهایت بر دعوا، اعمال زور، فشار و ترس پایدار در کودکتان اولویت دارند.
