سه سال و شش ماه: باید و نبایدهای مقابله با ترس‌ها

کودک سه سال و شش ماهه‌ٔ شما حالا وارد ماه هفتم سه سالگی‌‌اش شده است. در این مطلب با بخشی از زندگی یک کودک سه سال و نیمه در ماه هفتم از سه سالگی آشنا شوید.

مقابله با ترس‌ها‌

ترس‌های شبانه در بچه‌های خردسال شایع است. اما بچه‌ها می‌توانند از هر چیزی، از صداهای بلند گرفته تا فکر رها شدن توسط مادر و پدرشان وحشت کنند و این منطقی است، چون اکنون که آنها مستقل‌تر هستند و می‌توانند شما را ترک کنند، شروع به درک این واقعیت می‌کنند که شما نیز می‌توانید آنها را ترک کنید.

کاری که والدین بایددر چنین شرایطی باید چه کار کنند؟ شما باید تعادل ظریفی را در این مورد رعایت کنید. شما می‌خواهید فرزند خود را آرام کنید، اما نمی‌خواهید به ترسش دامن بزنید. اینکه چگونه عمل کنید کمی به شخصیت فرزندتان ربط دارد. مثلاً، برخی از بچه‌ها ممکن است خیالشان آسوده شود اگر زیر تختخوابشان را برای اطمینان از نبود هیچ موجود ترسناکی نگاه کنید یا مثلاً یک «اسپری ضدترس» بپاشید که یک اسپری خوشبوکننده‌ٔ هوای معمولی یا اسپری آب خالی است که خودتان درستش کرده‌اید.

اما بچه‌هایی که سرشت منطقی‌تری دارند، ممکن است این نمایش شکار ترس یا موجودات ترسناک خیالی شما را مدرکی بر وجود این موجودات بدانند، بنابراین اگر به نظر رسید فرزندتان با این کارها تنها نگران‌تر شده است دست نگه دارید و سعی کنید به شکل مستقیم‌تری در مورد این ترس صحبت کنید. به عنوان مثال بگویید: «من می‌دونم یه اتاق تاریک می‌تونه ترسناک باشه، چون من هم وقتی سن تو بودم می‌ترسیدم». برای آرام کردن او یک راه‌حل عملی مانند روشن کردن چراغ‌خواب یا کمی ماساژ و نوازش پشتش را پیشنهاد کنید.

به هر شکلی که برخورد می‌کنید، ترس‌های فرزند خود را تحقیر و او را سرزنش نکنید. بیان بی‌پرده‌ٔ اینکه «چیزی به اسم هیولا وجود نداره!» یا «چیزی برای ترسیدن وجود نداره!»، استدلالی نیست که او در این سن قبول کند، چون آن موجودات ترسناکی که به آنها اشاره می‌کند، برای او بسیار واقعی هستند. وظیفه‌ٔ شما این است که به فرزندتان کمک کنید با آنها مقابله کند، به او قوت قلب بدهید و مطمئن شوید که در میان گذاشتن ترس‌هایش با شما برایش راحت است، نه اینکه فقط هراسش از فکر گفتنشان به شما بیشتر شود! پس غیر از اینکه لازم است راهکارهای برخورد با هراس‌های شبانهٔ کودک را بخوانید تا راه‌حل خوبی پیدا کنید، این کارها را انجام ندهید:

  • تهدیدش نکنید که اگر خوب رفتار نکند یک لولو یا موجودی ترسناک او را می‌برد، چون ذهن و مغز ساده و کوچک او حرفتان را باور خواهد کرد.
  • او را وادار نکنید که با ترس‌هایش رودررو شود، چون در این سن برای انجام این کار آماده نیست.
  • به او نگویید: «بچه‌های بزرگ نمی‌ترسن!» چون این ترس را از بین نمی‌برد. فقط فشار روی او را افزایش می‌دهد و پناه آوردن به شما را برایش دشوارتر می‌کند.

نکتهٔ والدین: قشقرق و داد و فریاد

وقتی فرزندتان جار و جنجال و قشقرق به پا می‌کند، فوراً فرض نکنید که حتماً خسته است. دیگر محرک‌های رایج الم‌شنگه در بچه‌های سه ساله شامل گرسنگی، بیماری، سرخوردگی از ناتوانی در انجام یک کار عملی و فیزیکی و از رمق افتادن به خاطر انتظارات بیش از حدی است که اغلب از او می‌رود.

غالباً بهترین واکنش شما، واکنش نشان ندادن است، نه به این معنا که کودک را رها کنید و بروید، بلکه به الم‌شنگه کمی وقت بدهید تا سوختش خودبه‌خود تمام شود یا اگر احساس می‌کنید که باید پاسخ دهید و امکانش هست، فرزندتان را در آغوشتان نگه دارید یا پشتش را ماساژ دهید. با این حال، باید بدانید که وضعیت هیجانی و عاطفی کودکتان طی یک الم‌شنگه بسیار بدوی‌تر و سرکش‌تر از آن است که بتواند به استدلال‌های منطقی یا گفت‌وگوهای دیگر شما با هر دلیل و منطقی پاسخ دهد.

در مورد مشکلات رفتاری کودکان بدانید.

با دوستانتان به اشتراک بگذارید

مقاله مرتبط