سه سالگی: یک سخنور کوچک

آیا فرزند سه سالهٔ شما هم این روزها از صحبت کردن دست برنمی‌دارد؟ در این مطلب با بخشی از زندگی یک کودک سه ساله آشنا شوید.

کوچولوی سخنور

حالا دیگر برای رمزگشایی از آنچه کودکتان می‌خواهد به پانتومیم بازی کردن نیاز ندارید. به لطف بیان بهتر و فهم شگفت‌انگیز او از دستور زبان، اکنون باید بتوانید بیش از سه‌ چهارم سخنان او را درک کنید. او حالا از جملات طولانی‌تر سه یا چندکلمه‌ای و تعداد واژه‌های رو به افزایشی بین ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ کلمه یا حتی بیشتر از آنکه بتوانید بشماریدشان استفاده می‌کند تا منظورش را بفهماند.

سخنور جوان شما عاشق حرف زدن و خواندن است. صحبت کردن نوبتی برای مدت طولانی از ویژگی‌های بارز این سن است. او حالا می‌تواند به سؤالات ساده پاسخ دهد و همچنین خودش سؤالاتی بپرسد. بعضی اوقات هم بیشتر به ادامه‌ٔ مکالمه اهمیت می‌دهد و کمتر به جواب سؤال شما می‌پردازد.

او همچنین شروع به توصیف آنچه می‌بیند یا انجام می‌دهد می‌کند و استفاده از کلمات برای استدلال و دلیل آوردن را شروع می‌کند. شما متوجه استفاده‌ٔ او از صفت‌های بیشتر مثل، ماشین قرمز بزرگ و زمان صحیح افعال و اضافه کردن علامت جمع «ها» در صورت لزوم می‌شوید. او هنوز هم ممکن است در تولید برخی از صداها، به خصوص «ر»، «لام» و «سین» مشکل داشته باشد.

نکتهٔ والدین: هراس شبانه

وقتی در طول شب از ترس گریه می‌کند، فرض را بر این نگذارید که حتماً خواب ترسناکی دیده است. چیزی به نام هراس شبانه وجود دارد که می‌تواند کودکان را در این سن‌ها از خواب بیدار کند. اما هراس شبانه چیست؟

هراس شبانه هنگامی رخ می‌دهد که کودک از خواب عمیق به خواب سبک‌تر منتقل می‌شود که معمولاً بین ساعت ۱۰ و نیمه‌شب خواهد بود. کودکتان ممکن است در رختخواب بنشیند و فریاد بزند یا دست و پا بزند، عرق کند و نفس‌نفس بزند. اگرچه چشمان او باز است، اما بیدار نیست یا پاسخی به شما نخواهد داد. در واقع، غالباً بیدار کردن شخص در میانه‌ٔ یک اپیزود یا بخشی از هراس شبانه دشوار است، بنابراین تلاش نکنید که حتماً بیدارش کنید. فقط کنارش بمانید تا مطمئن شوید که خطر یا مورد خاصی تهدیدش نمی‌کند. او روز بعد حتی این اتفاق را به یاد نخواهد آورد. هراس‌ شبانه در خانواده‌ها به صورت ارثی وجود دارد و کودکانی که بیش از حد خسته یا پریشانند بیشتر مستعد تجربه‌ٔ آن هستند. بیشتر بچه‌ها در سال‌های آغاز مدرسهٔ ابتدایی هراس شبانه را پشت سر می‌گذارند.

در مقابل، کابوس‌ها در مرحله‌ای دیرتر از خواب سبک و اغلب در اوایل صبح اتفاق می‌افتد. بچه‌ها ممکن است گریه کنند یا درخواست کمک کنند. آنها ممکن است به اتاق شما بیایند و جزئیاتی از موجود وحشتناکی که آنها را تعقیب می‌کرد تعریف کنند یا ممکن است مطمئن نباشند که چه چیزی در خواب آنها را ناراحت کرده است. آنها معمولاً با کمی تسلی و دلگرمی آرام می‌گیرند.

با دوستانتان به اشتراک بگذارید

مقاله مرتبط