آییننامهٔ مقررات بهداشتی روستا مهد: روستا مهد به چه معناست و چه قوانینی دارد؟
روستا مهد کجاست و چه معنایی دارد؟ مفاد قانونی آییننامهٔ اجرایی روستا مهدها دربرگیرندهٔ قانون مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی است که تحت عنوان «آییننامهٔ مقررات بهداشتی روستا مهد» مشتمل بر ۴۵ مادهٔ اصلی شکل گرفته است. در این مطلب با این قوانین مهم بهداشتی آشنا میشوید.
تعریف روستا مهد
روستا مهد به مهدکودکی اطلاق میشود که بر اساس متقاضیان روستایی برای آموزش دادن به کودکان در سنهای قبل از دبستان زیر نظر سازمان بهزیستی و تحت ضوابط خاص تشکیل میشود. این روستا مهدها باید از قوانین بهداشتی خاصی به ترتیب زیر پیروی کنند:
ماده ۱: مکان احداث روستا باید در داخل محدودهٔ روستا باشد و موقعیت آن در مجاورت منبع آلایندههای محیط زیست واقع نشده باشد.
ماده ۲: کلیۀ شاغلین روستا مهد موظفند دورهٔ آموزشی ویژهٔ بهداشت عمومی را به ترتیبی که معاونت سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تعیین و اعلام میکند و گواهینامهٔ معتبر آن را دریافت کنند.
ماده ۳: مدیران و شاغلین روستا مهدها موظفند کارت معاینهٔ پزشکی معتبر در محل کار خود داشته باشند و هنگام مراجعه بازرسان بهداشت ارائه کنند. کارت معاینهٔ پزشکی منحصراً از طرف مراکز بهداشت شهرستان یا مراکز بهداشتی درمانی وابسته به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی صادر خواهد شد. مدت اعتبار کارت فوق برای مدیران و شاغلین روستا مهد حداکثر یک سال است.
- تبصره ۱: مدت اعتبار کارت معاینهٔ پزشکی برای شاغلینی که در طبخ و توزیع دخالت دارند حداکثر شش ماه است.
- تبصره ۲: شاغلینی که ارتباط مستقیم با کودک ندارند، مثل سرایدار و باغبان، از رعایت مفاد ۲ و ماده ۳ مستثنی هستند.
ماده ۴: شاغلینی که در روستا مهد کار میکنند باید ملبس به لباس کار تمیز و به رنگ روشن باشند.
ماده ۵: مدیران روستا مهد موظفند برای هر یک از شاغلین خود جایگاه مناسبی به منظور حفظ لباس و سایر وسایل شخصی در محل تهیه کنند.
ماده ۶: کلیه شاغلین روستا مهد موظفند بهداشت فردی و نظافت عمومی محل کار خود را رعایت کنند.
ماده ۷: استعمال هر گونه مواد دخانیات توسط شاغلین و مراجعهکنندگان در روستا مهد ممنوع است.
ماده ۸: جعبهٔ کمکهای اولیه با مواد و وسایل آن شامل گاز استریل، باند، پماد سوختگی، قیچی، چسب زخم، مادهٔ ضدعفونیکننده، پنبه و تمام نیازمندیهای ضروری دیگر در محلهای مناسب باشد.
ماده ۹: فضای سرانهٔ نگهداری کودک در روستا مهد حداقل یک متر مربع به ازای هر کودک باشد.
ماده ۱۰: کف اتاقهای روستا مهد از جنس مقاوم، صاف، بدون درز و شکاف و قابل شستوشو باشد.
ماده ۱۱: در صورت وجود کودک نوپا در روستا مهد، کف اتاق بخش نوپا دارای پوشش مناسب، قابل شستوشو، نرم و تمیز باشد، به طوری که در صورت احتمال افتادن کودک نوپا صدمهای به بدن یا سر او وارد نشود.
ماده ۱۲: در صورت وجود فضای بازی در روستا مهد، کف آن باید به طور کامل با پوشش نرم، تمیز و قابل شستوشو مجهز باشد.
ماده ۱۳: پوشش بخشی از روستا مهد که مورد استفاده اطفال جهت بازی قرار میگیرد باید از موادی مانند ماسه، چمن و موادی باشد که قابلیت ارتجاعی دارند و از سطوح سخت مانند بتون، آسفالت، موزاییک فرش و امثال آن که حالت ارتجاعی ندارد در زیر وسایل بازی استفاده نشود.
ماده ۱۴: دیوار ساختمان روستا مهد باید از کف تا سقف از جنس مصالح مقاوم و طوری باشد که مانع از لانهگزینی حشرات و جوندگانی مثل موش شود.
ماده ۱۵: پوشش بدنهٔ دیوارها به استثنای سرویسهای بهداشتی از جنس قابل شستوشو باشد. پوشش بدنه دیوار سرویسهای بهداشتی از کف حداقل ۱۵سانتیمتر از سنگ، کاشی یا سرامیک و بعد از ۱۵ سانتیمتر تا زیر سقف از جنس قابل شستوشو باشد.
ماده ۱۶: سقف باید صاف، مسطح، بدون ترکخوردگی و درز و شکاف باشد.
ماده ۱۷: وضع درها و پنجرهها باید دارای شرایط زیر باشد:
- الف: درها و پنجرهها از جنس مقاوم، سالم، بدون ترکخوردگی و شکستگی، زنگزدگی و قابل شستوشو باشد و همیشه هم تمیز باشد.
- ب: درها و پنجرههای مشرف به فضای باز باید مجهز به توری سالم و مناسب باشد، به شکلی که از ورود حشرات و جوندگان به داخل جلوگیری کند.
ماده ۱۸: کلیهٔ وسایل آموزشی برقی باید از ایمنی لازم برخوردار باشد.
ماده ۱۹: کلیهٔ وسایل بازی کودکان باید تمیز باشد.
ماده ۲۰: هیچ گونه وسایل لبهدار، تیز و برنده در دسترس کودکان نباشد.
ماده ۲۱: چرخ و فلک، سرسره و تاب مورد استفاده باید استاندارد باشد و با رعایت کامل موارد ایمنی نصب شود.
ماده ۲۲: اسباببازیها و خمیربازی کودکان از مواد غیربازیافتی و استاندارد باشد.
ماده ۲۳: کلیهٔ سیمکشی وسایل الکتریکی و تمامی کلیدها و پریزها با رعایت کامل مقررات ایمنی نصب و دارای حفاظ و درپوش مناسب باشد.
ماده ۲۴: آب مصرفی روستا مهد باید مورد تأیید مسئولان بهداشتی باشد.
ماده ۲۵: جمعآوری و دفع بهداشتی فاضلاب روستا مهد باید مورد تأیید مسئولان بهداشتی باشد.
ماده ۲۶: وضعیت توالت و دستشوییهای اطفال باید بهداشتی و مناسب باشد. وجود حداقل یک توالت و یک روشویی الزامی است.
ماده ۲۷: زبالهٔ تولیدی باید به روش بهداشتی جمعآوری و دفع شود.
ماده ۲۸: فضای داخل روستا مهد باید عاری از هر نوع پشه، مگس و سایر حشرات باشد. همچنین نگهداری سگ، گربه و سایر حیوانات در داخل روستا مهد ممنوع است.
ماده ۲۹: برای جلوگیری از حریق و انفجار و سایر خطرات احتمالی در روستا مهد باید پیشبینیهای لازم انجام گرفته و همچنین روستا مهد مجهز به وسایل اطفا حریق باشد.
ماده ۳۰: اجاق خوراکپزی، بخاری و از این قبیل و نوع مواد سوختنی آنها باید استاندارد باشد.
ماده ۳۱: کلیهٔ میزها و صندلیهای مورد استفاده کودکان باید سالم، بدون شکستگی و ابعاد و ارتفاع پایهٔ آنها متناسب با وضعیت جسمانی و بدن کودکان باشد.
ماده ۳۲: تهویهٔ هوا باید به نحوی صورت گیرد که همیشه هوای داخل روستا مهد، سالم، تازه، کافی و عاری از بو باشد.
ماده ۳۳: روشنایی ترجیحاً از طریق نور طبیعی تأمین و در صورت استفاده از نور مصنوعی مورد تأیید مسئولان بهداشتی باشد.
ماده ۳۴: نگهداری هر گونه وسایل اضافی، مستهلک، مستعمل و مواد غذایی غیرقابل مصرف در محل روستا مهد ممنوع است.
ماده ۳۵: مواد غذایی فاسدشدنی در یخچال نگهداری شود.
ماده ۳۶: مواد غذایی خام و پخته نباید در کنار یکدیگر نگهداری شود.
ماده ۳۷: میوه و سبزیجات خام مصرفی باید مطابق دستورالعمل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی سالمسازی شود.
ماده ۳۸: مواد غذایی فاسدنشدنی در محل مناسب نگهداری شود.
ماده ۳۹: مدیران روستا مهد موظفند از ورود و دخالت افراد متفرقه در امور تهیه و توزیع مواد غذایی جلوگیری کنند.
ماده ۴۰: ظروف مورد استفاده در توزیع و نگهداری غذای کودکان باید سالم و تمیز باشد.
ماده ۴۱: نوع ظروف مورد استفاده در توزیع و نگهداری مورد تأیید مسئولان بهداشتی باشد.
ماده ۴۲: مواد غذایی باید با رعایت کامل موازین بهداشتی حمل شود.
ماده ۴۳: در صورت نبود آشپزخانه در محل، سرو غذا در حداقل زمان ممکن صورت گیرد، به طوری که غذای طبخشده حرارت ۶۰ درجهٔ سانتیگراد اولیهٔ خود را از دست ندهد.
ماده ۴۴: ظروف غذا پس از شستوشو در محل مناسب و مخصوص نگهداری شود.
ماده ۴۵: قفسهها، گنجهها و جاهایی شبیه این موارد باید قابل نظافت کردن و همیشه تمیز باشد.