هفتهٔ اول ماه نهم بعد از زایمان

در طول این هفته، شما تازه وارد نهمین ماه بعد از زایمان خود شده‌اید و هشت ماهگی کودکتان نیز تمام شده است. در این مطلب می‌توانید با وضعیت هفتگی زندگی یک مادر در این هفته و نکاتی دربارهٔ سلامت و رشد کودک در هفتهٔ اول از ماه نهم زندگی‌اش آشنا شوید.

زندگی و احساسات مادر

شاید عبارت «وقت گذاشتن برای همسرتان» کمی شما را شاکی کند، ولی گفتن این عبارت دلیل دارد. بسیاری از زوج‌هایی که تازه بچه‌دار شده‌اند گزارش می‌دهند که پس از اینکه تازگی حضور نوزاد از بین می‌رود، آنها متوجه می‌شوند که از شریک زندگی خود فاصله گرفته‌اند و احساس صمیمتی را که زمانی به هم داشتند دیگر ندارند.

حضور یک کودک، تمام ابعد زندگی شما را دگرگون خواهد کرد و از آنجا که فشار مراقبت روزانه، اغلب بیشتر به گردن یکی از زوج‌ها می‌افتد، به سادگی ممکن است آنها از هم بیگانه و دچار رنجش از یکدیگر شوند. اما چه باید کرد؟

اعتراف کنید: اعتراف به این احساسات، ابتدا به خودتان و سپس به همسرتان اولین گام به سوی از بین بردن آن است. به همسرتان بگویید که دلتان برایش تنگ شده است. اگر شما این احساس را دارید، احتمال خوبی وجود دارد که همسرتان نیز همین حس را داشته باشد و خوشحال شود که شما آن را مطرح کردید.

زمان بگذارید: برنامه‌ریزی ویژه‌ای انجام دهید که بتوانید زمان بیشتری را با هم بگذرانید. ببینید بیشتر دلتان برای انجام چه کاری تنگ شده است و انجام آن را در اولویت خود قرار دهید. مثلاً، برنامه‌ریزی کنید که هفته‌ای یک شب یا در مناسبت‌های ویژه با هم باشید. در این اوقات سعی کنید که کمتر در مورد کودک و کارهایی که باید انجام شود و بیشتر دربارهٔ خودتان صحبت کنید.

تقسیم کنید: ارزیابی مجددی از روش‌های تقسیم وظایف مراقبت از کودک و کارهای خانه داشته باشید. این کار نه تنها حجم کارهای شما را کاهش می‌دهد، بلکه به شما و همسرتان زمان بیشتری برای تفریح با هم می‌دهد. شما همچنین از انجام کارها به شکل تیمی لذت خواهید برد.

رشد و زندگی کودک

حرکت کردن کودک شما به معنای آن است که دوران زخمی شدن و زمین خوردن او شروع شده است. این بخشی اجتناب‌ناپذیر از دوران کودکی است و اگرچه گاهی اوقات ممکن است قلبتان یک لحظه بایستد، سعی کنید از تماشای کودک خود در حین کشف محیط اطرافش و کشف محدودیت‌های خودش لذت ببرید.

میل ذاتی‌تان به محافظت از کودک می‌تواند امکان رشد و یادگیری را از او بگیرد، پس غریزهٔ درونی خود را مهار کنید و اجازه دهید تا او از توان تحرک خود لذت ببرد. با این حال، تمام تلاش خود را برای ایمن ساختن محیط خانه بکنید. یک راه خوب این است که خود را جای کودکتان قرار دهید و روی چهار دست‌وپا قرار بگیرید تا جاهای خطرناک خانه را پیدا کنید. تمام لوازم خانگی که احتمال افتادن دارند مثل قفسهٔ کتاب‌ها، دراورها را با تسمه‌های ایمنی موجود ببندید.

در رابطه با سلامت کودکان طی این هفته‌ بهتر است اطلاعاتی در مورد تأخیر در رشد کودکان به دست بیاورید. منظور از تأخیر در رشد، پیشرفت کندتر از حد معمول از لحاظ نقاط عطف دوران کودکی مانند نشستن، چهار دست‌وپا رفتن، راه رفتن، و صحبت کردن است. برای نوزادان زودرس نیز جدول زمانی باید با در نظر گرفتن سن بارداری آنها باشد.

الگوی رشد و نمو هر کودکی منحصربه‌فرد است، اما کودکان معمولاً مهارت‌ها را به ترتیب می‌آموزند. برخی از کودکان مهارت‌های حرکتی عمده مانند نشستن را زودتر از موعد یاد می‌گیرند، درحالی‌که دیگر کودکان ممکن است مهارت‌های حرکتی ظریف مانند برداشتن اشیای کوچک را سریع‌تر می‌آموزند. برخی از آنها در یادگیری مهارت‌های حرکتی کندتر هستند اما در یادگیری مهارت‌های گفتاری سریع هستند ولی آنچه اهمیت دارد این است که، رشد مهارت‌های پیچیدهٔ ذهنی و جسمی در فرزند شما ادامه داشته باشد.

اما چه چیزی می‌تواند باعث تأخیر در رشد کودک شود؟ ممکن است علت تأخیر تنها این باشد که کودک شما با تمرکز بر برخی مهارت‌های خاص به طور موقت از بقیه غافل شده باشد. با این حال، تأخیر زبانی که ممکن است هنوز آشکار نباشد باید به دقت تحت نظارت باشد. این تأخیر می‌تواند ناشی از عدم ارتباط کافی با بزرگسالان یا از یک مشکل شنوایی باشد. دلایل کمتر شایع برای تأخیر در رشد زبانی کودکان می‌تواند شامل اختلالاتی مانند اسپینا بیفیدا و اتیسم در کودکان باشد.

بنابراین، اگر فکر می‌کنید فرزند شما در رشدش تأخیر دارد، لازم است اطلاعات لازم را در مورد جدول زمانی فراگیری زبان، همچنین جدول رشد فیزیکی و علائم هشداردهندهٔ تاخیر در رشد جسمی کسب کنید. همچنین از یک متخصص بخواهید رشد و نمو، قدرت شنوایی و بینایی کودک شما را ارزیابی کند، که البته پزشک کودکتان باید به طور منظم این موارد را کنترل کند.

مشاهدات نگران‌کنندهٔ خود را نیز یادداشت کنید و این موارد را به پزشک کودک بگویید. به غرایز و احساسات شهودی خود اعتماد کنید. درست است که کودک شما شاید فقط به زمان بیشتری نیاز داشته باشد، اما توجه به مشکلات بالقوه ضرری ندارد و احتیاط شرط عقل است.